Knap staaltje

Wat een mooie cover. Dit is er echt zo eentje die er uit springt en als ik hem in de winkel zou zien staan, zou ik het boek ongetwijfeld vastnemen om de tekst op de achterkant te lezen. Ik was ook een beetje verbaasd te zien dat het om een YA ging. Ik vond de cover er erg volwassen uitzien. Bij het openslaan werd ik opnieuw aangenaam verrast. De mooie layout bij elk nieuw hoofdstuk en de blauwe in plaats van zwarte inkt maakte dat het optisch een heel mooi boek werd. Natuurlijk is de buitenkant het eerste wat je ziet, maar als de inhoud niets is, dan ben je als lezer teleurgesteld. Was dit hier het geval?
Nee, nee en nog eens nee. Ik vond het een top boek. In het begin vond ik het een beetje saai. Ik snapte niet goed waar het heen ging, maar dat duurde niet lang. Je werd in een rivier met een hoge stroomversnelling gegooid en er was geen ontkomen aan. Je moest mee tot op het einde, willen of niet. En eerlijk gezegd, ik wilde er ook helemaal niet aan ontkomen.
Is het verhaal geloofwaardig? Nee, totaal niet. Maar dat heeft de auteur je ook nergens doen geloven, tenzij in dat prille begin. Daarna was het zo onmogelijk en over the top dat je heel goed besefte dat het pure fictie was in James Bond stijl. Ook was het een soort actie waar je je een mannelijke held bij voorstelt en door deze te vervangen door een jonge vrouw, wordt het nog meer benadrukt dat het onmogelijk is. Het heeft mij totaal niet gestoord. Ik vond het een geweldig boek dat me enorm heeft bekoord. Ik vind maar een ding heel erg jammer en dat is dat het vervolg pas uitkomt in 2018. Ik wilde namelijk niets liever dan onmiddellijk verder lezen.
Bedankt Hebban en uitgeverij De Fontein voor het schenken van het boek dat mij een paar uur leesplezier heeft gegeven.