De debuut-thriller van Raymond Rombout heeft me aangenaam verrast. Nou, niet écht verrast, want ik ken de auteur als zeer verdienstelijk columnist. Zijn stukken vind ik stuk voor stuk pareltjes, opwekkende vitamine voor een druk bestaan.
Maar dit maakt, als regel, van een columnist nog geen thrillerauteur, net zomin een goede verkoper geschikt zou zijn als verkoopdirecteur.

En juist daarin zat de verrassing. Rombout is erin geslaagd om een geloofwaardige story neer te zetten. Hier en daar mogen de leidende figuren (bij hun introductie) iets meer spek op het lijf krijgen, maar alle personages zijn toch goed uitgewerkt.

De verhaallijn is logisch en de lezer wordt moeiteloos van situatie naar situatie geleid. Tony Leroy, de boef in het verhaal, heeft direct je sympathie, evenals de politie-inspecteur. Goddank voor de verandering nou eens géén in zichzelf gekeerde, cynische en om zich heen blaffende kankerpit - zoals vele thrillerauteurs schijnbaar menen te moeten koesteren - maar gewoon een vent van vlees en bloed, weliswaar realist, maar die zich wél qua gedrag en redenering, geloofwaardig door het verhaal beweegt. Arturo Dias, de hoofdpersonage, wordt zodanig neergezet, dat je je met hem vereenzelvigt. Toch ruikt dit naar een soort introductie. Dias is potentieel tot veel meer in staat en ik vermoed, dat we hem in de volgende boeken nog beter zullen leren kennen. De auteur heeft zéker niet al zijn kruit verschoten.

De lezer volgt het verhaal op de voet, wordt steevast na elke situatie (of wending daarin) verleid om rood geoord verder te lezen. Voorwaar, een knappe prestatie voor een aanvangend auteur!

De omgeving, waarin het verhaal zich afspeelt, wordt als het ware voor de ogen van de lezer op het canvas geschilderd. De woordkeuze in veel passages vond ik vernieuwend, erg verfrissend en soms ook zeer geestig.
De plotwendingen zijn dik in orde, vooral die aan het einde van het verhaal. Wordt hopelijk vervolgd!