Met Botero brengt auteur Stefaan van Laere een ijzersterk thrillerdebuut op de markt omdat het anders dan anders is. Ik vind het gedurfd dat hij de tijd (en de nodige bladzijden) neemt om zijn boeiende personages te schetsen tegen de achtergrond van de nieuwe, eengemaakte politie met al zijn kleine kanten en grote problemen. Heel knap! Hij durft ook aan te beschrijven hoe saai politiewerk wel kan zijn, en dat op een meeslepende wijze. Hier zijn mensen van vlees en bloed aan het woord en werk, de sympathieke speurder George Bracke voorop met natuurlijk ook zijn echtgenote Annemie, een vrouw die in het gezin in feite de broek draagt. Ze hebben drie opgroeiende kinderen die eveneens in beeld komen. Over het verhaal wil ik niets verklappen, behalve dat ik er kippenvel van kreeg. Dit is geen 'die hard' detective, maar een écht verhaal dat je zo gelooft. heel knap! Op de Antwerpse Boekenbeurs vernam ik van de auteur dat er in het voorjaar een vervolg komt dat zich in het tangomilieu afspeelt. Ik kijk er al naar uit!