Na het lezen van de eerste twee boeken met Lineke Tesinga in de hoofdrol was het, voor mijn gevoel, lang wachten op nummer drie in de reeks. Het wachten werd echter optimaal beloond met: “Jeugdzonde”. Eerst wat onwennig omdat het in het begin in de “ik”-vorm is geschreven maar algauw vertrouwt omdat Lineke haar opwachting maakt. Het boek gaat heen en weer tussen verleden en heden en ogenschijnlijk los van elkaar staande gebeurtenissen vallen langzaam maar zeker samen tot één grote puzzel. Het verhaal heeft mij echter van begin tot einde vast kunnen houden. De motieven van de dader zijn te plaatsen in een godsdienstig kader en datgene wat hij in zijn leven heeft meegemaakt zorgt ervoor dat de dader een bepaalde mate van sympathie weet op te wekken. Zijn daden worden er niet door goedgepraat maar laten zien dat hij in de kern van zijn persoon niet slecht is. Ook Lineke is deze mening toegedaan.
Het boek is een aanrader net zoals de eerste twee van Almar Otten.
Ik hoop dat het volgende boek wat sneller komt.