Woensdagvoorleestip: de meest dramatische reis ooit

Illustrator en prentenboekmaker Loes Riphagen ken je waarschijnlijk vooral van het vogeltje Coco, maar daar tussendoor werkt ze aan andere projecten. Haar meest recente prentenboek is De grootste reis ooit, waarin een hechte groep tuinbewoners op zoek gaat naar een nieuwe steen om onder te wonen omdat hun oude woning plots opgeheven wordt - letterlijk! Gelukkig weet Worm een mooie, grote steen, maar de reis daarheen is lang. Ze zijn Slak bovendien al meteen kwijt, want die gaat de andere kant op. Ze moeten door een donker bos, over een grote berg, door woest water, een warme woestijn én een stenen vlakte voor ze er zijn. Maar dan hebben ze hem ook gevonden, die nieuwe, mooie, grote steen. En Slak, maar waar komt die nou vandaan?

De grote reis van de insecten en ongewervelden is voor zowel kinderen als voorlezer ontzettend leuk gedaan. Wanneer blijkt hoe de beestjes hebben gelopen, is dat een heerlijke onthulling, maar ook voor ze er zijn ben je al regelmatig in lachen uitgebarsten. Met veel gevoel voor drama wordt de reis ondernomen, terwijl ze de verkeerd lopende Slak met schouderophalen wegwuiven: 'Laat maar jongens, die zijn we kwijt.' Het is vooral zo'n grote, zware reis omdat de insecten en Worm zo aan het klagen zijn, waardoor het acteertalent in de voorlezer als vanzelf naar boven komt. Als je eenmaal het overzicht hebt van de reis, weet je precies hoe Slak op de juiste plek terecht is gekomen. Ook is het leuk om terug te bladeren en met je voorkennis alles weer op ooghoogte van de insecten te beleven.

Loes Riphagen gebruikt haar kenmerkende illustratiestijl voor De grootste reis ooit. Natuur en dieren spelen altijd een grote rol in haar werk en ze besteedt veel aandacht aan de verschillende omgevingen die de insecten en ongewervelden doorkruisen. Er zit veel visuele humor in het prentenboek, dat de dramatiek van de tekst versterkt. Een geschrokken Slak in de armen van Snuitkever, de gezichtsuitdrukkingen, de Worm die al het ingeslikte water weer kwijtraakt en de spelende Pissebebie in de woestijn – het is een kleine greep uit alles wat er te zien valt. De intense kleuren en de nooit volledig recht vooruit kijkende oogjes, het draagt allemaal bij aan de unieke wereld die Loes Riphagen schetst. En als je denkt dat je alles gehad hebt ... wordt de nieuwe steen ook opgetild!

Thema's

Thuis, vriendschap, vertrouwen, humor.

Leeftijd

Je leest De grootste reis ooit al vanaf heel jonge leeftijd voor, want de humor werkt voor alle leeftijden. Vanaf een jaar of drie gaan kinderen het grapje van de tuin en de kortere weg begrijpen en wordt het prentenboek alleen maar leuker. Ze kunnen dan wat beter het overzicht koppelen aan de individuele ervaringen.

Hoe lees je dit voor?

De grootste reis ooit brengt de toneelspeler in je naar boven. Het gaat als vanzelf om met veel gevoel voor drama de uitroepen van de dieren voor te lezen, waardoor het voor je (voorlees)kind vanzelf heel grappig wordt. Het is een stemmetje dat je kunt inzetten als je (voorlees)kind iets moet doen waar ze in hun eigen leven enorm tegenop zien. Zo leer je er samen om te lachen en wordt het makkelijker te overzien. Je zou zelfs, bij wat oudere kinderen, het gesprek aan kunnen gaan over de diepere betekenis van je huis kwijtraken en een lange, onzekere, zware tocht moeten maken.

Meer en leuker voorlezen begint bij de mooiste prentenboeken. Elke woensdag tippen Hebban en De Nationale Voorleesdagen een nieuw voorleesboek. Volg het Hebban-account van de Woensdagvoorleestip om niets te missen.