Was er een thema?
Het jaar begon wederom in de lock-down, winkels dicht, sportscholen en zwembaden dicht, buiten het weer grijs en grauw, waardoor je haast depressief zou worden. Daarom lag er op mijn grote tuintafel een legpuzzel van 3.000 stukjes met een vrolijke kleurrijke afbeelding van het circus. Inmiddels is hij klaar en zit weer in de doos voor de volgende liefhebber. Daarnaast volop aan het ploeteren geweest om een foto te bewerken tot een banner voor boven mijn boekenblog, en zie... het is gelukt ! En natuurlijk mochten de sportscholen/zwembaden weer open, dus volop gaan sporten. Bleef er dan nog wel tijd over om te lezen? Natuurlijk wél ! Een overzicht van de gelezen boeken.

Kermis in de Hel – Appie Baantjer (Piet Römer)  (***)
Wat is er leuker om met De Cock met cee oo ee kaa het nieuwe jaar in te gaan, mijn Amsterdamse hart bloeide weer helemaal op nu we opnieuw in quarantaine zaten. Als ik dan niet met de trein naar The Big City kan voor de Nieuwjaars kermis op de Dam, dan maar dmv het gelezen woord. Heerlijk om weer even door Amsterdam te lopen. En alhoewel ik de oplossing van Peter Römer wel begrijp, zou ik er zelf voor gekozen hebben (als ras-echte Mokummer) om een gehele nieuwe twist aan de boeken te geven; ik had bijv. Vera Prins tot nieuwe (vrouwelijke) commissaris aangesteld en zou met haar en de knorrige Buitendam verder zijn gegaan, vol bureaucratie en regelgeving, waar Buitendam net te oud voor is, en ik zou ze naar het Bureau Linnaeusstraat laten verhuizen, een volksbuurt in Amsterdam-Oost, waaronder de Dapperbuurt, Pretoriusbuurt, Oosterparkbuurt, Zeeburg en de Watergraafsmeer. Het eerste boek zou dan ook als titel meekrijgen: Vera Prins en moord op de Zeeburgse camping.

De waarheid over de zaak van Harry Quebert – Joël Dicker (*****)
Geïnspireerd door Celesta, getriggerd door de zeer uiteenlopende reacties (of geweldig of waardeloos), daarna via de online boekhandel een preview gelezen en meteen overstag gegaan; dmv een gekregen boekenbon het E-boek aangeschaft. Een heerlijke dikke klepper, om nieuwjaarsdag helemaal in te verdwijnen. 16 uur gelezen, verdeeld over 3 dagen, maar wat een verhaal; het hield me in de ban. Af en toe dacht ik het vervolg te kunnen voorspellen, maar dan gebeurde er weer iets en moesten alle neuzen opeens weer een andere kant op.
Ik kan maar één ding zeggen: ga het boek zelf lezen ! 

Het mysterie van kamer 622 – Joël Dicker (****)
Zo sprankelend als het verhaal over Harry Quebert, zo verwarrend is dit verhaal: het is werkelijk een mysterie om het te begrijpen.Er lopen minimaal 3 verhaallijnen door elkaar heen, met daar tussen nog vele terugblikken in een nog verder verleden.
Het eerste verhaal is het heden, wanneer Joël op vakantie gaat en daar Scarlet ontmoet. Hij zit in kamer 624, zij in kamer 620bis, daarnaast is nogmaals een kamer 620. Zij gaan samen op onderzoek uit en ondertussen schrijft Joël er een boek over.
Het tweede verhaal gaat over twintig jaar geleden, rond het tijdstip van de moord;
het derde verhaal gaat over vijftien jaar dáárvoor, wat uiteindelijk de aanloop naar de moord blijkt te zijn.
Een dikke pil, en zoals gezegd – zeer verwarrend. Toch, het einde is verrassend, en erop terug kijkend gaat het in feite over alle rollen die we in ons eigen levensverhaal spelen, onze bladzijden vullen. 

Het meisje in de witte Kimono – Ana Johns (****)
De titel suggereert, dat het verhaal richting Japan oid gaat, en inderdaad – er zijn twee verhaallijnen. Het heden, waarin Tori Kovac in Amerika afscheid moet nemen van haar ernstig zieke vader, en het verleden, waarin we kennis maken met de dan 17-jarige Japanse Naoko Nakamura, die verliefd is op haar Hajime, terwijl haar voorgestelde huwelijkskandidaat Satoshi is. Wat die twee werelden met elkaar te maken heeft, moet gij maar zelf lezen. Wat mij persoonlijk opviel, was niet zozeer het vrije Amerikaanse leven, maar juist het onderdanige Japanse leven, welke al lezend onder mijn huid ging kruipen. Een rebel als ik, lekker tegendraads en af en toe opstandig, hoe zou het zijn als ik in Japan was opgegroeid: nederig je ogen moeten neerslaan, gelaten alles over je heen laten komen en dan met de staart tussen de benen na al die reprimandes af druipen. Al met al een ontroerend verhaal over een onderwerp, wat na meerdere oorlogen opgaat (denk bijv. aan Vietnam) maar eigenlijk overal in de wereld, waarbij niet altijd de liefde een onderliggend feit is, maar vaker nog vernedering door verkrachting.

Out of my comfortzone: Freddy Mercery - een biography door Lesley Ann Jones (2011)
Bij een biografie denk ik vaak: wat moet ik er mee? Maar Freddy Mercery is een bekende persoon uit mijn jeugd, een persoon die door zijn persoonlijkheid en zijn muziek indruk op mij heeft gemaakt; zijn overlijden (inmiddels al weer 30 jaar geleden) een shock teweeg bracht. En wat als je oog dan tussen al die E-boeken op de computer opeens stil valt op dit boek? Tijd om een uitstapje uit mijn comfortzone te maken. Een boek wat ik uiteindelijk in etappes over meerdere maanden uit zal lezen. 

De kleine vreemdeling – Sarah Waters  (dikke pil) (****)
Om met de deur in huis te vallen: een verhaal met een open einde – aan de lezer om te bepalen wat er nu gaande was op het landgoed Hundreds Hall, het ooit voorname Georgiaanse gebouw, dat al meer dan twee eeuwen wordt bewoond door de familie Ayres. Het huis is nu in verval: het metselwerk brokkelt af, het dak lekt, de klok op het stalgebouw is stil blijven staan op twintig voor negen en de familie heeft grote moeite om het hoofd (financieel) boven water te houden. Het verhaal start net na de beëindiging van WO-II, het landgoed is weer voor de familie, vader Ayres is in de oorlog gesneuveld en zoon Roderick is zwaar gehandicapt thuis gekomen, waarna zijn zuster – de ongetrouwde Caroline ook weer naar huis wordt gehaald om hem te verzorgen. De weduwe Ayres laat het aan de kinderen over om het landgoed te besturen, een hels karwei zonder geld.
De kleine vreemdeling: wie is dat? Is dat het overleden dochtertje Suzan, is dat de jonge dokter Faraday, of is dat het zaadje van inbeelding? Geen boek om even tussendoor te lezen, geen pageturner en zeker niet geschikt voor angstige zieltjes. Maar toch: het verhaal hield mijn ogen gekluisterd aan de tekst in de hoop een hint te krijgen wat er nu precies gaande was. 

Sarah Morgenthaller (2 verhalen) (***)
Was Droomvakantie het laatste boek van 2021, in januari las ik de twee andere droomboeken, te weten: Droomman en Droomuitzicht – andere poppetjes, zelfde achtergrond, andere setting, maar een zelfde inhoud. Jammer, na het eerste hoofdstuk weet je daardoor al hoe het verhaal zich ontwikkelt en wat de uitkomst is… 

Tot slot de GV 100 (kinderboeken):
Mijn “kinderboeken” zijn van een heel andere orde dan die op de lijst staan, ik begon met het “leesplankje” aap-noot-mies, en de leesboekjes van Ot en Sien. Voorlezen op school kan ik mij niet herinneren, wél het opdreunen klassikaal van allerhande rijtjes, zoals plaatsnamen en tafels. Thuis werd er zeker niet voorgelezen, daar heerste het motto: jezelf vermaken! Mijn kinderen kregen de methode boom-roos-vis en de smurfen op de t.v., en zie daar: ook mijn kleinkinderen hebben weer leren lezen en schrijven, maar hun onderwijs staat in het teken van de tablet en app-en. Afijn, wat heb ik deze maand hiervoor gelezen? 

Minoes - Annie M.G. Schmidt (***)
Als “bosvrouwtje” was ik zuster Clivia van de gewonde, ronddolende en moederloze dieren rond mijn kleine huisje, en heb heel wat dieren terug in de natuur gebracht, of netjes begraven, omdat ze ten prooi vielen aan de vanglust van mijn katten. Ach ja… wat mis ik dat buiten leven. Vandaar het boek over poes, poes, poes… lieve juffrouw Minoes. Niet geschikt voor kattenhaters en hondenliefhebbers ! 

Pinkeltje - Dick Laan  (***)
Kennen jullie hem nog? Zelf veel voorgelezen: het manneke zo groot als onze pink, die woonde bij meneer Dick Laan (de auteur) en die bij de muisjes in het holletje achter de plint woonde. Hij beleefde allerhande avonturen. Weten jullie nog de namen van de beesten? De muizen heten: Knabbeltje, Grijshuidje, Zwartsnoetje, Kraaloogje en Langstaartje, de kat Snorrebaard, de goudvis Goudhuidje, de spin Zilverdraad en het hondje Wiebelstaart. Pinkeltje kent ook dieren uit die buurt, zoals de kraai Wipstaart en de vlieg Brommer. Pinkeltje vertelt aan Dick Laan zijn avonturen, waarna deze ze opschrijft. En zo ontstonden de Pinkeltjes-boeken. Tijd voor wat nostalgie… even weg dromen in die tijd van weleer, toen alles nog simpel was.

Tot zover mijn leeservaringen deze maand. Ik heb al weer negen boeken af kunnen strepen voor mijn Hebban Challenge 2022... Ik ben benieuwd welke van deze boeken jullie al gelezen hebben, of op jullie plank Wil ik lezen zetten. En heb je suggesties voor mij? Die mogen ook hieronder gezet.

Ik ben februari begonnen met Tussen twee werelden, van Franco Faggiani, als voorloper op de WIL-Soms zou ik de wind willen zijn, het nieuwste boek wat mij erg aanspreekt.