Liefde en leed

1995: Een dame op leeftijd krijgt een uitnodiging om naar een herdenking van Franse verzetsstrijders te komen. De uitnodiging brengt pijnlijke en diep weggestopte herinneringen naar boven.

1939-1945: Na het overlijden van hun moeder groeien de zussen Isabelle en Vianne Rossignol uit elkaar. Vianne trouwt jong en vertrekt met haar man naar een plattelandsdorpje onder Parijs. Omdat hun vader niet in staat is om voor zijn jongste dochter te zorgen, wordt Isabelle naar een kostschool gestuurd. Het meisje voelt zich door beide afgewezen.

Vianne Wanneer haar man Antoine opgeroepen wordt voor het leger, blijft de onzekere en verstandige Vianne alleen achter met haar dochter Sophie. Vianne werkt als lerares en doet er alles aan om het leven van haar dochter en haar leerlingen zo gewoon mogelijk te laten verlopen. Wanneer Isabelle bij haar in trekt, is Vianne bang dat het meisje iets ondoordachte zal doen en hen hiermee in gevaaar brengt. Ze is dan ook openlucht als haar zus naar Parijs vertrekt. Het leven van Vianne raakt meer en meer door de oorlog ontwricht. Zo wordt er een kapitein van Wehrmacht bij hen ingekwartierd, raakt het voedsel in het dorp op en worden de joodse inwoners steeds meer beperkingen opgelegd. Wanneer de dochter van haar beste vriendin Rachel wordt doodgeschoten, krijgt Vianne de kracht om in verzet te komen. Ze besluit Rachels zoontje Ari in huis op te nemen en andere joodse kinderen uit het dorp in veiligheid te brengen.

Isabelle In tegenstelling tot haar zus is Isabelle impulsief en rebels. Haast zonder erbij na te denken stort ze zich in het verzet. Ze trekt met neergestoten Engelse en Amerikaanse piloten door de Pyreneeën om ze in veiligheid te brengen. Isabelles codenaam is dezelfde als haar achternaam Rossignol (nachtegaal). Omdat de nachtegaal ook het symbool van de liefde is, vind ik deze naam erg mooi. Naast oorlog, familiebanden en moed draait het verhaal om liefde. De liefde voor haar dochter houdt Vianne op de been. Vader Rossignol was door de Eerste Wereldoorlog verhard en hierdoor niet in staat liefde te tonen. Isabelle ontmoet tijdens de ontberingen de liefde van haar leven. En tot slot blijken Vianne en Isabelle niet alleen maar leed, maar ook liefde met elkaar te kunnen delen. 

De film In de kerstvakantie zal de langverwachte film in de bioscoop te zien zijn. Elle en Dakota Fanning zullen de hoofdrol spelen. Waarschijnlijk zal het boek dan wel opnieuw worden uitgebracht. Ik hoop dat uitgeverij De Boekerij nog wat kleine foutjes uit het boek kan halen, waaronder de eerste regel op de achterkant. Daarin staat dat de zussen altijd een goede band hebben gehad. Het probleem is dat ze dat juist niet hebben en de vrouwen zich hier beide schuldig over voelen. Ook worden er op bladzijde 333 enkele namen door elkaar zijn gehaald.

Lege winkels Toen ik dit boek aan het lezen was, kondigde president Rutten de Coronamaatregelen af. Het gevolg was dat heel Nederland massaal de supermarkten leegplunderden. Ik trof bij de Digros lege brood, pasta en groenteschappen aan. Bij het koffieschap zag ik dat een oud baasje opzij geduwd werd, omdat er nog maar één pak van een geliefd merk stond. Waar zijn we mee bezig in dit land? De distributiecentrums liggen nog vol voedsel! Terwijl ik door de leeg gehamsterde Digros liep, dacht ik even aan Vianne en Isabelle. De vrouwen stonden vaak urenlang in de rij om wat eten te kunnen bemachtigen en keerden vervolgens huiswaarts met niet meer dan een oud smaakloos grijs broodje……..

Blz 163: Ze at een kleine homp oud brood, wikkelde haar lijf in oude kranten en trok Antoines jas aan. Vervolgens deed ze haar wanten en laarzen aan. Ze bedekte haar hoofd en hals met een wollen sjaal, maar desondanks benam de kou buien haar adem. Ze sloot de deur achter zich en strompelde de sneeuw in. Haar wintertenen klopte bij iedere stap en haar vingers verstijfde van de kou. Ze stond als eerste bij de slager voor de deur, maar al snel verschenen er anderen. Om zeven uur trok de slagersvrouw het rolluik voor de etalage op en opende de deur. ‘Octopus,’ zei de vrouw. Isabelle voelde een steek van teleurstelling. ‘Geen vlees?’ ‘Niet voor de Fransen, m’mselle. Isabelle hoorde het gemopper van de vrouwen die vlees wilden en daarachter dat van vrouwen die wisten dat zelfs de octopus aan hun neus voorbij zou gaan. Isabelle nam de octopus aan en verliet de winkel. Ze had teminste iets. Blikjes melk waren al niet meer te krijgen, noch op bonkaarten, noch op de zwarte markt. Na nog twee uur in de rij te hebben gestaan, had ze het geluk een stukje camembert te kunnen krijgen. Ze bedenkt haar kostbare waar af met een handdoek in haar mand.

Volle boodschappentassen Ik keerde met twee tassen vol boodschappen terug naar mijn warmgestookte huis. Terwijl ik die avond een kopje koffie dronk, besefte ik dat ik dankbaar moet zijn; er is niemand in mijn naaste omgeving ziek, er ligt voor de hele week eten in de koelkast en het werk kan gewoon doorgaan. Laten we hopen en bidden dat we het coronavirus snel kunnen bestrijden. Wat zijn we toch kwetsbaar. Stel je toch voor dat deze situatie maanden voortduurt. Zullen we dan net als Isabelle en Vianne de supermarkt met lege bigshoppers verlaten?

Door de coronacrisis organiseren het CPNB, Hebban, de boekwinkels, de bibliotheek en vele uitgeverijen allerlei #ikleesthuis acties. Uitgeverij de Boekerij heeft een leuke challenge. 

https://www.hebban.nl/spot/boeken-met-een-ster/nieuws/de-wintertuin