Toen ik bij de boekenbloggersklus het boek Doodgewoon zag staan, was ik meteen enthousiast. Deze Young Adult leek me erg leuk om voor halloween te lezen. Griezel lekker met me mee!

Doodgewoon gaat over de zeventienjarige Destiel. In tegenstelling tot zijn tweelingbroer is hij dol op zombies. Maar dan krijgt hij op een dag rare pijnen en als hij daardoor met zijn fiets valt, staat hij ineens oog in oog met een échte zombie. Ramon helpt hem te transformeren. Destiel had namelijk het gen om een Hein te worden, de grafmeester die gekozen wordt door de opgestanen en die voor hen zorgt en hen beschermt. De vraag is alleen of Destiel zombies, of zoals ze eigenlijk liever genoemen worden, opgestanen, nog steeds zo leuk vindt nu ze echt blijken te zijn.

Zombies & co

Een zombie is een lichaam dat is teruggebracht uit de dood door magische krachten, alhoewel ook een virus of een mislukt wetenschappelijk experiment zombies tot gevolg kan hebben. Zombies hebben een mager uiterlijk en een lege blik, vaak ook witte ogen. Hun lichaam is beschadigd, tot het rottende aan toe. Zombies zijn vaak traag en reageren alleen op hun meester.

In Doodgewoon wordt er gesproken van opgestanen, maar ze hebben uiterlijk wel een aantal kenmerken overeen met zombies:

Hij liet de roos alleen en zag zijn spiegelbeeld in de spiegel. Witte ogen, grauwe huid, zwarte haren met een witte pluk.

Opgestanen zijn net als zombies teruggekeerd uit de dood. In Doodgewoon wordt echter ontkend dat het om zombies gaat:

Mensen noemden wandelende lijken zombies, maar de heinen noemden het opgestanen. Opgestanen zagen er niet uit als zombies, ze zagen eruit alsof ze pas gestorven waren.

Daarnaast spelen heinen een belangrijke rol in het verhaal. We hebben allemaal wel eens van magere hein gehoord: de personificatie van de dood. Meestal draagt hij een donker gewaad, maar aan de lichaamsdelen die niet bedekt zijn is duidelijk te zien dat het om een skelet gaat. Kenmerkend is de zeis die hij bij zich draagt.

In Doodgewoon moet je een bepaald gen hebben om in een hein te kunnen veranderen. Grappig genoeg kun je van gedaante verwisselen: je kunt dus als geraamte loslopen, maar ook weer terug in mensengedaante veranderen. De heinen uit het verhaal komen goed overeen met ons beeld van magere hein:

Alan zag er uit als een geraamte en droeg een zwart gewaad. In zijn had had hij een scherpe zeis en een ketting lag opvallend op zijn borst.

Een verschil is dat de hein in Doodgewoon ook grote zwarte vleugels heeft.

Het zijn de mensen die gevaarlijk zijn

Het originele van het verhaal vond ik dat het de mensen, in de vorm van Jagers, zijn die gevaarlijk zijn, en niet de opgestanen. De opgestanen willen eigenlijk alleen maar een nieuwe Hein vinden voor hun begraafplaats en verder in rust leven met elkaar. De Jagers proberen echter de heinen te vinden en te doden, om zo ook de opgestanen uit de weg te kunnen ruimen. Het zijn dus vooral de mensen die gevaarlijk zijn, en niet de opgestanen. Dat maakt dat dit boek perfect is voor helden op sokken zoals ik. Het verhaal is best spannend, maar kan absoluut niet eng genoemd worden. Helaas is het verhaal soms ook net iets te voorspelbaar, waardoor de spanning er ook weer snel af gaat.

Het leukste vind ik de toepasselijke vondsten in dit boek, bijvoorbeeld:

We speelden kadaverjassen.

Soms zijn de woordgrapjes wat flauw, maar toch erg leuk. Het gaf net dat beetje extra aan het boek.

Mag ik een teiltje? En andere problemen die een extra redactie rondje had kunnen oplossen

Het zou geen young adult boek zijn als er geen liefdesverhaal in verweven zat. Dat lijkt tenminste de opvatting te zijn. Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, maar af en toe had ik wat moeite met de manier waarop dit na ontmoeting één ging en vooral dan de beschrijving ervan:

Hij voelde zich steeds meer aangetrokken tot het meisje. Het heerlijke gevoel van verliefdheid trad binnen. Het voelde goed.

Het heerlijke gevoel van verliefdheid trad binnen? Serieus? Misschien word ik te oud voor dit soort boeken, maar ik kon het meteen niet helemaal serieus meer nemen.

Afijn, de instant verliefdheden op de koop toe genomen heb ik nog wel wat aan te merken. Ik kwam namelijk geregeld wat type- en spelfouten tegen. Een extra redactierondje had wat dat betreft zeker geen kwaad gekund.

Conclusie

Het is eigenlijk een doodgewoon boek. Leuk om even weg te lezen. Het idee is origineel, de uitwerking had her en der nog wat beter gekund. Iets minder voorspelbaar, iets minder ongeloofwaardige liefdesuitspraken en iets minder spelfouten, dan had dit boek makkelijk van een hoger niveau kunnen zijn. Nu blijft het voor mij op drie sterren steken.