April is een lees eens wat anders maand. Een boek kiezen buiten mijn comfortzone was nog best een opgave. Natuurlijk lees ik het meest fantasy, maar ik lees ook veel YA (waarvan het meeste weliswaar ook fantasy is) en literatuur. Heel sporadisch lees ik een jeugdboek, feelgood of thriller. Feelgood boeken en thrillers liggen dan nog het meest buiten mijn comfortzone, maar ja, ook die lees ik en je vindt ze met goed zoeken zelfs in mijn boekenkast terug. Wat is nu echt buiten mijn comfortzone? Ik was heel hard aan het denken wat ik de afgelopen jaren echt niet gelezen heb, en kwam uit op gedichten.

Er staat slechts één dichtbundel in mijn kast. Dat is het verzameld werk van Plint. Die posters hingen bij mij op de middelbare school en de combinatie van beeld en gedicht sprak mij aan. Sindsdien heb ik echter geen gedichten meer gelezen. Tijd om bij de bibliotheek iets uit te gaan zoeken! Ook daar was het even zoeken, want ik ben duidelijk niet de enige die nooit gedichten lees. Weggestopt in een hoekje in een klein kastje vond ik uiteindelijk dichtbundels. Mijn oog viel op Open ogen van Remco Campert. Eerlijk gezegd ook vanwege de dikte: voor wie nooit gedichten leest, zijn enorme bundels best afschrikwekkend. Dit boekje, dat zou me wel gaan lukken.

In Open ogen snijdt Remco Campert thema's aan als oorlog, dood, vluchtelingen. Zijn gedichten zijn hierdoor actueel en aansluitend bij de titel, openen ze ook je ogen. Zo schrijft hij over vluchtelingen:

vluchteling

het is zo'n veilig woord

je vergeet bijna dat het een mens is

Knap om zulke zware thema's in gedichten te vatten. Ik vond er hele mooie stukken tussen zitten, maar er waren toch ook veel gedichten die me niet echt aanspraken. Of dat minder goede gedichten waren of dat het gewoon mijn smaak niet was, dat is lastig te zeggen. Daarvoor weet ik toch echt te weinig over gedichten. Deze gedichten gingen wel het ene oor in, en het andere oor weer uit. Er was één gedicht dat me wel is bijgebleven, dat vond ik heel mooi:

Dood

Ik denk aan de dood mijn dood

ik denk derhalve aan niets

de dood is het niets

aan niets kun je niet denken

aan sterven kun je denken

maar te pijnlijk te ontwricht

de dood is het uiteindelijke

allesomvattende gedicht

Zulke gedichten, daar wil ik er wel meer van lezen! Verder denk ik niet dat ik nu ineens heel veel dichtbundels ga lezen, maar het was zeker een leuke ervaring om echt eens iets heel anders te lezen.

Weten jullie al hoe je deze maand buiten je comfortzone gaat stappen?