Voor mij is het alweer zo'n 14 jaar geleden, dat mondeling Nederlands. Voor mijn examenleerlingen gebeurt het echter allemaal nú. De lijsten zijn in de loop van de tijd wat veranderd, toch kom ik ook veel tegen wat ook op mijn eigen lijst stond. En zo denk ik af en toe toch weer eens terug aan mijn eigen mondeling.

Ik hield enorm van lezen, dat was toen niet anders dan nu. Alle boeken van mijn lijst heb ik dus ook daadwerkelijk gelezen. Ze helemaal begrijpen? Dat was toen wellicht nog wat veel gevraagd. Bovendien was ik op die leeftijd nog niet zo communicatief vaardig. Ik stommelde en stuntelde dus door mijn mondeling heen. De frustratie dat ik een veel lager cijfer kreeg dan medeleerlingen die hun boeken niet eens gelezen hadden!

Nu gebruik ik dat, in noodgevallen, als geruststelling voor mijn leerlingen. Hoe enthousiast ik ook ben, ik krijg ze meestal toch niet aan het lezen. Meestal komen er films en samenvattingen aan te pas, en gesprekken met mij omdat ik de boeken wél gelezen heb. Dat lijkt misschien misleiding van de docent, maar ik heb allang geleerd dat het niet om het lezen, maar om het begrijpen gaat. En dat kan dus prima zonder de boeken gelezen te hebben.

Desondanks word ik toch altijd blij als ze wél echt lezen. Al komen ze me maar vertellen dat ze alleen het begin en het eind gelezen hebben. Dat is een begin. Wat dat betreft leg ik er ook geen druk op, lezen moet vooral leuk zijn. Wie weet, pakken ze het boek later nog eens op. Mijn ervaring is, dat de waardering dan pas echt komt. Van mijn eigen lijst heb ik inmiddels Twee vrouwen en De komst van Joachim Stiller herlezen. Eline Vere staat nog op de planning.

Hebben jullie boeken van jullie lijst herlezen? Ervaarden jullie die boeken toen ook anders?