In groep 3 liet ik heel trots het boek in mijn laatje zien waar ik uit mocht lezen als ik eerder klaar was met mijn taakjes. Dit tot groot vermaak van mijn ouders, want veel meer dan maan - roos - vis stond er niet in. Maar mijn liefde voor boeken was geboren.

Als kind las ik een boek per dag. Ik was een snelle lezer en ik had zeeën van tijd. Naarmate ik ouder werd kwamen er steeds meer verplichtingen en ook ontdekte ik de bekoringen van de wereld buiten mijn boeken. Mijn zeeën van tijd krompen tot een klein plasje water. Als ik 8 boeken per jaar las, was dat veel...

Maar toen, december 2016, ontdekte ik Hebban. Als goed voornemen voor het nieuwe jaar besloot ik mee te doen aan de challenge. Ik besloot het uitdagend, maar realistisch te maken. 50 boeken. Dan zou ik ongeveer een week per boek hebben en wat uitloop voor als ik het druk had. Niet wat ik gewend was, maar als ik een beetje tijd vrij zou maken, zou het goed te doen moeten zijn. In januari begon ik dus vol goede moed met het lezen van boeken die ik in december voor mijn verjaardag gekregen had (waaronder "De vrouw in de kooi", "Vele hemels boven de zevende" en "The wise man's fear"). Het balkje van mijn challenge begon langzaam aan roze te kleuren. Ik las recensies, werd geïnspireerd om nog meer boeken te lezen en bleek ook het zelf schrijven van recensies leuk te vinden.

Toen ontdekte in de leesclubs op Hebban. Met ontzettend veel plezier heb ik meegedaan met de leesclub "Het einde van de eenzaamheid" en onlangs nog met "Het laatste jaar van Marvellous Ways". De leesclub zorgde ervoor dat ik het boek met meer aandacht las, ik noteerde dingen tijdens het lezen om tijdens de discussie nog naar terug te kunnen grijpen. Het bespreken zorgde voor een rijke leeservaring: Anderen zagen weer andere dingen in het verhaal dan ik, en zo leerde ik weer wat bij. De leesclubs zijn voor mij echt een verrijking en ik hoop nog met veel leesclubs mee te mogen doen!

Mijn zomervakantie startte en toen ging het hard. Ik voelde me weer even dat meisje van 10, dat op de bank opgekruld ligt met een kopje thee in de ene hand, en uiteraard, een boek in de andere hand. Het maakte weinig uit of het een boekje was van zo'n 200 bladzijden, of een iets dikkere pil van 600. Voor de dag om was, was mijn boek uit. En zo, eind juli, ben ik dan ineens over de 50 boeken heen!

Ik blijf lezen en voor volgend jaar hoog ik de uitdaging weer wat op. Want Hebban heeft ervoor gezorgd dat ik mijn liefde voor boeken weer helemaal teruggevonden heb (8 boeken per jaar! Hoe heb ik dat ooit overleefd!). En stiekem ben ik ook een beetje verliefd geworden op Hebban.