Sommige gebeurtenissen in boeken maken indruk en zetten aan om zelf ook iets te doen. Dat had ik met De vlecht van Laetitia Colombani. Eerder dit jaar deed ik samen met Nathalie een buddyread over dit boek. Het sluimerde echter nog wel even een tijdje na.

In De vlecht worden de verhalen van drie vrouwen met elkaar verweven. Zoals de titel al doet vermoeden, speelt de vlecht een belangrijke rol in dit verhaal:

Terwijl de barbier het mesje verwisselt werpt hij een bewonderende blik op de vlecht van het meisje, die tot haar middel reikt.

De vlecht van het meisje gaat er af en wordt uiteindelijk verwerkt in een pruik. Ik vond dit een mooi idee en toen ik deze zomer eindelijk de tijd vond om naar de kapper te gaan, moest ik hier dan ook aan denken.

Dus ja, ook mijn vlecht ging er af! In totaal is er een ruime 30 centimeter afgeknipt. Dat was stap 1. Daarna moest ik het natuurlijk nog doneren, ik heb besloten om mijn vlecht naar Stichting Haarwensen te sturen. Mijn vlecht is inmiddels ontvangen en zal gebruikt worden als onderdeel van een haarwerk voor een kindje die door wat voor reden dan ook het eigen haar verloren is. Op de website van deze stichting kun je ook een filmpje bekijken over hoe het verwerken van de vlechten tot aan een haarswerk gaat. Het mooie is dat de Stichting door de donaties van haar en door financiële giften de haarwerken gratis aan de kinderen kan aanbieden. Volgens de website zijn inmiddels al bijna 1500 kinderen blij gemaakt met een haarwerk.

Net als in het boek De vlecht hoop ik dat mijn vlecht op deze manier kan bijdragen aan een fijner leven voor degene die mijn vlecht, verwerkt in een haarwerk, ontvangt. Kleine moeite, groot plezier.

Hebben jullie wel eens haar gedoneerd? Welk boek heeft jullie ertoe aangezet om actie te ondernemen?