De foto van de boekhandel wil niet opgeslagen worden in mijn dossier, vandaar even een foto van het uitzicht aan zee.

Op herhaling in Oostende

Afgelopen dinsdag was het zo ver. Mijn Bookstore Hunt van een jaar geleden in Oostende ging op herhaling. We zijn weer een weekje aan de Belgische kust en ook dit keer stond een tripje naar Oostende op het programma. Ik verheugde me al helemaal op een tweede bezoek aan boekhandel Cormans en mijn hele NTL lijst draaide als een film voor mijn ogen.

Als eerste naar Corman

Moest ik vorig jaar nog kilometers lopen om de boekhandel te vinden, dit keer wist ik precies waar ik moest zijn. Direct toen we de parkeergarage uitkwamen heb ik de rest van mijn gezin achter me gelaten in een prachtige demarrage en binnen een minuut had ik de juiste straat gespot.

Met mijn man en zoon in mijn kielzog, ze waren mij direct gevolgd tijdens de demarrage, liep ik zwijmelend de boekhandel in, mijn handen al in boek-aai-stand. Binnen enkele minuten waren zij al uitgekeken op de fantasy, strips en jeugdboeken en gingen op Pokemon-jacht. Ondertussen genoot ik van de ongelofelijk grote collectie Nederlandstalige en Engelstalige literatuur. Ze hebben ook zeer veel Franstalige boeken waarbij het boek Het smelt van Lize Spit mij direct opviel. Aangezien ik maar drie woorden Frans spreek heb ik dat boek niet gekocht.

Uitpuilende kasten

Tijdens het snuffelen tussen de boeken dacht ik aan mijn boekenkast, die uitpuilt en nog ongeveer 200 ongelezen titels bevat. Ook dacht ik aan de stapel boeken die ik de afgelopen 18 maanden verzameld heb en die niet eens meer in mijn boekenkast passen en daarom opgestapeld liggen in het kastje dat ik voor de buitenwereld gebombardeerd heb tot het voorgesorteerde-boeken-die-ik-heel-snel-ga-lezen-kastje en ook dit kastje loopt over. Ik dacht aan Malva van Hagar Peeters, het boek dat ik vorig jaar mei bij Corman kocht en pas deze meimaand zal gaan lezen. Ik dacht aan de boekenbonnen die ik in de kast heb liggen en die ik niet meenam naar België omdat ze daar niet geldig zullen zijn. Een stemmetje in mijn hoofd zei dat ik alleen mocht kijken, niet kopen. Een ander stemmetje zei dat ik maar één keer per jaar in Oostende kwam. Dat laatste stemmetje wees me op de dwarsligger van De consequenties van Niña Weijers. Maar ik wil geen dwarsligger dus dat kwam goed uit. Het kwam door dat ene stemmetje dat ik toch nog er aan dacht om te vragen of ze ook nog een andere uitgave hadden maar dat was 'gelukkig' niet zo. Toen viel mijn oog op Mythos van Stephen Fry maar ik heb net de Engelstalige paperback besteld bij de plaatselijke boekhandel. De boekjes van Toon Tellegen, die in een apart rekje verzameld waren, heb ik bijna allemaal gelezen en ik heb nog een dikke verzamelband ongelezen in de kast staan, dus ook die boekjes heb ik niet gekocht. Ik zocht naar Circe en A song of Achilles van Madeline Miller maar die hadden ze niet in de collectie. Opvallend hoe groot de collectie daar is en ik toch telkens boeken weet te kiezen die ze nu net niet hebben. Toen viel mijn gulzige oog op De verdwijning van Jozef Mengele, geschreven door Olivier Guez, dat boek had ik nog net Evy besproken. Na enkele liefdevolle aai-bewegingen nam mijn ratio het weer over: eerst afwachten hoe de leesclub op Hebban gaat bevallen bij de lezers en dan pas nadenken of ik dit boek zal aanschaffen. Op dat moment kwam het moeilijkste moment van mijn bezoek bij Corman toen ik het hoekje met boeken van en over Oostende ontdekte. Daar stond het boek van Irmgard Keun. Kind van alle landen staat al twee jaar op mijn NTL lijst, Keun woonde tijdelijk in Oostende, ze had een relatie met Joseph Roth en daarom was dit het ideale boek om hier in Oostende aan te schaffen! Misschien moet ik een keer een psychiater opzoeken, want hoe hard ik ook met mijn hoofd schudde, rammelde en bonkte, die stem in mijn hoofd bleef roepen. Hij riep mij ter verantwoording en gaf aan dat ik waarschijnlijk al vijf PDF's van debuten in mijn mailbox had die ik vóór half juli gelezen moet hebben vanwege mijn deelname in de jury. Ik moet van die stemmen af want ik heb ook Irmgard Keuns boek terug gezet met de belofte dat ik het volgend jaar zal komen ophalen. Al mokkend en zeer nukkig heeft het boek zich terug op de boekenplank gevleid terwijl ik met een stoere blik maar ook een bezwaard hart de winkel verliet.

Géén boek

Ik was zeer tevreden over mezelf, en had een verstandige beslissing genomen. Dat zei in elk geval het rationele stemmetje in mijn hoofd. Ik App-te trots naar mijn man: 'Ik heb GEEN boek gekocht! Toen ik een half uur later het volgende uithangbord tegenkwam enkele straten verderop, voelde ik me sterk genoeg om daar naar binnen te stappen en rond te snuffelen.

Als je bij Corman zonder boeken naar buiten kunt lopen zul je in de Standaard boekhandel nog veel meer argumenten kunnen bedenken om de boeken te laten liggen. Het begon al goed met Mythos direct bij de ingang want, zoals ik al schreef, dat boek heb ik al besteld. Ook zag ik geeneens een echte afdeling voor literatuur dus geen echte grote verleidingen voor mij in deze boekhandel, dacht ik. Ik heb er een kwartier voor nodig gehad om me weg te rukken van De Atlas van de Nederlandse taal, editie Vlaanderen, met onder andere antwoord op de vragen, welke dialecten bestaan er, wie is de baas van het Nederlands, en waarom schrijven we niet zoals we spreken? Dit boek gaat op mijn verlanglijst en ik ging zonder boek op weg naar buiten.

Olifant?

Ik liep voorbij de trap die ik in eerste instantie gemist had en met een mooie u-bocht liep ik alsnog de trap op. Natuurlijk vond ik daar de literatuur en Engelstalig, maar ik was nog altijd sterk en ik zou natuurlijk geen verraad plegen aan Corman. Binnen 10 seconden had ik Eleanor Oliphant is completely fine van Gail Honeyman in mijn handen en zat ik in een hoekje te lezen. Ik voelde al snel dat dit boek fijn en vlot leest. Ik bekeek het nog even van alle kanten en zag toen dat het een beetje smoezelig was, alsof het al eens gelezen was door iemand naders. Ook had het een wat rafelige rand aan de omslag. De beslissing was snel gemaakt: als ik dan toch overstag ga moet ik wel een mooi en ongeschonden exemplaar aantreffen. Oliphant ging terug in de kast en ik ging wederom trots met lege handen op weg naar de uitgang. Duizenden boeken zien staan en negen boeken werkelijk getrotseerd, laten liggen, niet aangeschaft!

Maar wacht eens!

Hoe kan het dan dat ik alsnog met een mooi verpakt pakketje, met rood strikje, in een zak van de boekhandel door de straten van Oostende liep? Oeps, ook nog eens niet een zak van Corman maar van de Standaard boekhandel. Nou, dat zit zo. Toen ik mijn weg baande tussen alle boeken die zich smekend aan mij vastklampten toen ik die boekhandel wilde verlaten, trof ik opeens een zeer gaaf, onbeschadigd, niet bezoedeld exemplaar van Eleanor Oliphant aan in mijn handen. Dit boek had mij gespot en mij opgezocht en zich in mijn handen gevleid en dat feit heb ik dan toch maar beloond met de aanschaf van dit boek. Ik kon niet anders en ik ben er reuze blij mee. Nu ik dit schrijf, voel ik me toch enorm schuldig naar Irmgard Keun en Corman. Misschien dat we morgen nog even terugrijden naar Oostende...