Een blog over mijn vergeten boek is een ‘spekkie voor mijn bekkie’. Sinds juni dit jaar is dit doelbewust de reden geweest om mijn eigen blogspot Mieke’s  keuze te starten. Dit jaar werd ik zestig en sinds een slordige twintig jaar geleden ben ik losgegaan op de aankoop van mooie boeken. Ik bleek aan Tsundoku te doen zonder dat ik dat wist! Boeken hamsteren voor magere tijden, die, zoals ik nu besef, nooit gaan komen. Met andere woorden, mijn schatkist zit vol boeken. Grappig als je beseft dat ik getrouwd ben met een juwelier! 

Vergeet ik ooit één boek? Never-nooit-niet, NEE! Je vergeet de liefdes in je leven toch ook niet? Ook al zit mijn schatkist vol er is altijd ruimte voor meer liefdes op één afspraak na, die ik sinds juni met mezelf heb gemaakt, slechts één spelregel: per maand lees ik meer dan of evenveel boeken als dat er bij komen. In de rubriek Skinny dip ga ik maandelijks met mijn billen bloot. Want het is mijn ultieme wens niet eerder in mijn kist te gaan liggen dan dat ik elk boek uit mijn schatkist gelezen heb (tot grote vreugde van mijn dochter, want dat gaat ook niet never nooit gebeuren). 

Dit gezegd hebbende wilde ik voldoen aan jullie opdracht van deze week om mijn vergeten boek op te vissen. Eerst had ik deel vier van de serie Het kerkhof der vergeten boeken, Het labyrint der geesten op het oog van Carlos Ruiz Záfon. Ik vond dit een toepasselijke serie, in dit kader van vergeten boeken natuurlijk. Het boek is echter te dík en botst daardoor met mijn eerdere leesplannen. Ik zal er echt de tijd voor mogen nemen - het verhaal van de eerste drie delen is mogelijkerwijs wat weggezakt en jullie uitnodiging komt voor mij nogal onverwachts. Mijn uitverkoren vergeten boek lezen, liefst nog in november, moet haalbaar zijn. Dus na twee jaar van op de nog-te-lezen plank naar mij te lonken kan dit boek vast nog een klein jaar erbij wachten. 

Nu komt de clue! Mijn vergeten boek wordt... DWDD-waardig tromgeroffel... Vergeten eiland van Nicola Barker. Paperback, laatste editie van 2002, toentertijd uit de Ramsj van De Slegte/Paagman gevist. De Engelse schrijfster won met dit boek (Wide open) in 2000 de door bibliothecarissen voorgedragen internationale IMPAC-award. Hiervoor heb ik nog nooit van deze award gehoord, maar het is een serieuze prijs! “De prijs wordt administratief begeleid door de bibliotheken van Dublin in samenwerking met bibliotheken over de hele wereld, die nominaties voorstellen.” Op deze pagina zie ik nog geen award boek voor 2019 staan. Vergeten eiland gaat over een eiland gelegen voor de Engelse Zuidkust waar door toeval vijf beschadigde persoonlijkheden elkaar ontmoeten. Het zal dus lekker gaan knetteren in dit verhaal, en kijk... een beetje vuurwerk mag van mij wel nu de winter en het nieuwe jaar nadert. De belofte is dat dit boek mij zal 'gaan ontroeren'. Ik ben benieuwd. Het aantal pagina’s van 275 is voor deze maand te doen. Ik heb er nu al zin in, eerst wat tijd zien vrij te maken.