Het Engelse, The book of Koli is een van de favoriete boeken van de Scifi&Fantasy club en beloonde deze met vijf sterren. Natuurlijk konden ze het tweede deel The trials of Koli niet ongelezen laten. Yvette en Vanessa lazen het tweede deel van de trilogie voor deze Duorecensie. Vonden ze dit deel net zo geweldig?

Verhaallijn

Vanessa: Het verhaal gaat verder waar het eerste deel ophoudt. Het is dan ook meteen weer spannend. Je volgt Koli op zijn gevaarlijke reis. Tot mijn grote verbazing is er ineens een perspectiefwisseling. Het is niet Koli die verteld maar een ander. Deze wisseling voelt in eerste instantie als een teleurstelling. De verhaallijn van Koli is op dat moment spannend en je wilt weten hoe het verder met Koli gaat. Toch is deze wisseling een goede keuze. Het zorgt voor een frisse blik. Er wordt voorkomen dat de avonturen van Koli teveel gaan voelen als een herhaling. Koli reist, er is gevaar, gevaar wordt afgewend en Koli reist verder. De tweede verhaallijn is een mooie aanvulling aan het boek. Nadat Koli in het eerste boek zijn dorp Mythen Rood heeft verlaten vraag je je af en toe af hoe het daar verder gaat, met deze verhaallijn wordt aan die behoefte ruimschoots voldaan.
Door de reis van Koli zien we steeds meer van deze post apocalyptische wereld en hoe de mens in deze probeert te overleven in de puinhopen die onze huidige maatschappij heeft achter gelaten.

Yvette: De verhaallijn is weer ontzettend spannend met heel wat uitgezette lijntjes en ontwikkelingen. Je gaat echt mee op reis en mee op ontdekking, zowel vanuit het perspectief van Koli als ook Spinner, zijn oude vriendinnetje in Mythen Rood. De coming-of-age, de wereldbeschrijving en de emoties maken dit boek heel sterk. Het is ontzetten intelligent beschreven, zo zit er echt voor ieder wat wils in. Het is een SF, er zitten vooruitstrevende zaken in zoals de Drudge die zelfs hormonen op maat kan maken en erg waardevol is in gevechten. Ik heb er altijd een hekel aan, als zaken, al zijn het details, niet kloppen biologisch (oid) gezien, maar er is hier geen sprake van. Je leert bijvoorbeeld nu ook hoe de choker zaden werken, hoe gevaarlijk ze zijn en waarom hele groepen mensen in de lente onderduiken vanwege deze gevaren. Het zit goed in elkaar, Carey heeft er onderzoek naar gedaan en dat valt te lezen.

Schrijfwijze

Vanessa: De schrijfwijze is nog steeds soepel, ondanks het verbasterde Engels, zijn de woorden op zo’n manier aangepast dat je het verhaal blijft begrijpen. Omdat deze wereld gebouwd is op de resten van onze wereld snap je de “onbekende techniek” die in het boek voorkomt.

Yvette: Ik vind de verbastering van Engels een stuk minder dan in deel 1 of zou dat de gewenning zijn? Of dat hij ouder wordt? En heel veel steden en woorden zijn direct een afleiding van het echte Engelse woord. De Count and Seal stel ik me voor dat dat de Council is. Alleen Mythen road herken ik niet als dorp.  Ik vind het wel knap dat een auteur gaandeweg geen fouten erin gaat maken, zeker als er nog andere talen in voorkomen, zoals het Franker  (wat ik gok dat een soort Frans is).

Personages

Vanessa: De ontwikkeling van de personages en de interactie tussen hen is sterk. Koli die verbannen is van zijn familie en oude dorp, maakt een nieuwe diepe band met zijn reisgenoten, ze vormen een nieuwe familie. Er is in dit verhaal de ruimte om kennis te maken met nieuwe karakters. Doordat Koli het verhaal verteld op zijn oude dag, weet je dat hij het overleefd, maar of dat ook geld voor de anderen is de vraag.

Yvette: Doordat het in dagboekvorm geschreven is, vaak vanuit Koli, leef je toch wel mee met Koli. Wat ik leuk vind, is ook dat er heel diversiteit in zit, wat ik overigens denk dat alleen maar gaat toenemen in de toekomst. Koli is gekleurd, Cup is transgender en ze trekken samen op met een verstoten, oudere mevrouw. Ze komen onderweg ook diverse groeperingen tegen en leert hoe deze tot stand zijn gekomen. Allebei de boeken vertellen eigenlijk de geschiedenis terugwaarts naar het nu. Heel subtiel en mooi verwoven met het hedendaagse verhaal. Zo komen de The Many Fish Tribe tegen, dat liet me sterk denken aan een opnieuw uitgevonden Indiaanse stam waarin je een naam krijgt naar je vaardigheid, die jagen en simpel wonen. Zouden we er naar teruggaan in de toekomst?

Conclusie

Vanessa: Dit tweede deel is een geweldig vervolg, ik geef dit boek vijf sterren. Deze reeks verdient het om vertaald te worden. De twee delen voelen als een verhaal. De schrijver heeft goed aangevoeld dat het aanvullende perspectief voorkomt dat het boek eentonig wordt. De wereld is nog steeds gruwelijk geweldig. Het einde is met recht een cliffhanger, gelukkig hoeven we niet al te lang te wachten. Eind maart is het laatste deel van de trilogie verschenen.

Yvette: Dit boek leidt zeer zeker niet aan een tweede-deel syndroom. Ik vind hem heel sterk, zeker naarmate het einde nadert. Er gebeuren veel dingen, van zwarte beren die zwemmen en mensen aanvallen tot tanks die opnieuw geprogrammeerd worden en wie is de heerser Albion? Ik kijk heel erg uit naar de nieuwe ontdekkingen van The Fall of Koli (o nee het zal toch niet?). Van mij krijgt het boek ***** sterren.

ps. Heb je trouwens gezien dat de covers steeds meer dichtgroeien? Zou dat een voorbode zijn?