Roxane van Iperen trekt in haar essay een vergelijking tussen de genocide in Rwanda en de Tweede Wereldoorlog. Na de Tweede Wereldoorlog kwam de slogan NOOIT MEER naar voren, maar toch worden mensen om wie ze zijn of om wat ze denken onderdrukte en vervolgd. En dat kan zomaar gebeuren, want mensen kijken weg, waarom?

Vraag 8 Nooit meer en toch gebeurt het opnieuw

Quote pg 13

Angst voor schaamte en uitsluiting, zwijgen om zelfbehoud, meedoen voor erkenning: dát is de groef waarin mensen zich voortbewegen. Daarbuiten stappen vergt een enorme krachtsinspanning. Een zelfbeeld dat uitgaat van ieder mens als potentiële held strookt dan ook niet met de werkelijkheid. Sterker nog: het bereidt ons niet voor op wie we zijn áls het erop aankomt. 

A. Groepsgedrag wordt in dit essay uitgelegd en ligt ten grondslag aan veel problemen. Heeft dit gezorgd voor nieuwe inzichten?

B. Van Iperen refereert naar de speech van Bill Clinton. Kende je deze speech al? Wat is jouw mening (na de toevoeging van Van Iperen over een eerdere uitspraak van hem)?