Half april werden vijftien lezers verblijd met een mail waarin stond dat ze waren geselecteerd om mee te doen met de leesclub van De sterren boven Bagdad. Met nog drie aanhakers met een eigen exemplaar, waarvan een luisterboek en een Engelstalige boek, ontstond een gezellige groep van achttien personen. Hoe deze club het debuut van Gina Wilkinson heeft ervaren, lees je hieronder. Yvie coördineerde de leesclub.

Als kinderen waren dorpsmeisje Huda en Rania, dochter van de sjeik, hartsvriendinnen. Nu is Huda secretaresse op de ambassade van Australië. De geheime politie dwingt haar om een vriendschap te sluiten met ambassadeursvrouw Ally. Angst en dreiging nemen steeds meer toe in Bagdad, waar de levenspaden van Huda, Rania en Ally elkaar kruisen. De drie vrouwen beseffen: als ze zichzelf en hun kinderen in veiligheid willen brengen, moeten ze grote risico’s nemen en elkaar blindelings vertrouwen. Welke offers zijn ze bereid te brengen om hun geliefden te beschermen?

De cover en titel wisten meteen al verwachtingen te creëren. De sterren boven Bagdad geeft vanzelfsprekend het idee dat het verhaal zich in Bagdad zal afspelen en het kleurgebruik van de kaft weergeeft een dreigende sfeer. Er werd veelvuldig aangegeven dat thema's zoals liefde/romantiek, vriendschap en het regime in Bagdad onderwerpen waren waarop gehoopt werd in de roman. 

Het plot was niet echt vernieuwend of verrassend, maar gaf mooi richting aan het verhaal. 'De soms subtiele nuanceringen zorgden voor betrokkenheid. De drie levens, schijnbaar naast elkaar, kruisen onderweg en komen uiteindelijk samen. Soms moest ik het boek wegleggen, maar werd er telkens weer naartoe getrokken. Alsof het aantrok en soms afstootte tegelijk, maar dat was ook wat de vrouwen voelden, denk ik. De drang naar vriendschap en veiligheid versus de angst die daarmee gepaard ging.', aldus Bielieke. Ook Pooh bear was tevreden: ' Er is goed naartoe gewerkt en er was op het moment suprême tijdens de vlucht nog genoeg spanning plus een twist door de actie van Khalid. Ik weet dat ik tijdens het lezen éven nog dacht dat ik de vlucht net iets te snel vond gaan. Ja, er was tegenstand, maar ik had er op dat moment wat meer van verwacht. Dat gevoel was overigens maar even. Al met al heb ik met een voldaan gevoel het boek dichtgeslagen.'

De gedetailleerde en toegankelijke schrijfstijl met perspectiefwisselingen werd als prettig ervaren. Zo vond Sdeboekworm dat er mooie woorden en zinnen zijn gebruikt die beeldend waren en haar vaak wisten te verrassen. Verzamelaar deelde haar mening: 'Prachtige zinnen die van de gewoonste dingen iets prachtigs kunnen maken.' Toch waren de meeste deelnemers het erover eens dat het niet genoeg was. Er bleef een leegte in het verhaal waardoor de personages geen impact wisten te maken, Ze bleven gedurende het verhaal afstandelijk waardoor het lastig werd om een band met ze op te bouwen. 

Door de perspectiefwisselingen vertellen Rania, Huda en Ally afwisselend hun verhaal. Hun achtergronden verschillen als dag en nacht en weten hierdoor vanzelfsprekend verschillende gevoelens bij de lezers op te wekken. Ally werd over het algemeen beter begrepen dan Rania en Huda, omdat haar achtergrond het best bij die van onze Westerse achtergrond aansluit. Lieneplien verwoord het heel mooi: 'Je kunt die benauwdheid en spanning van Huda en Rania toch niet helemaal kunt begrijpen als je niet zelf in zo'n land hebt gewoond.' Jeannie Bertens had de meeste aandacht voor Huda: 'Ze heeft een bijzondere jeugd gehad. Haar vriendschap met Rania die eerst zo goed was, is danig bekoeld. Toch heeft Huda zich op weten te werken. Zij zit aan alle kanten klem, wat ze ook doet, het pakt altijd voor iemand slecht uit. Haar relatie met haar echtgenoot staat onder druk, haar zoon is aan het puberen én ze moet dealen met de Mukhabarat, ik geef het je te doen!'
De uitwerking van de personages gaf niet bij iedereen een voldaan gevoel, om de meest uiteenlopende redenen. Mvandenboer vond de ontwikkeling vooral in het verhaal zitten en minder in de karakters. Wietske Boonstra vond de uitwerking goed: 'Ik kreeg heel overtuigend door hoe de Irakese vrouwen klem zitten tussen wat ze graag willen en wat ze gedwongen worden te doen. Dit in tegenstelling tot wat vrouwen in 'vrije' landen kunnen en mogen. De andere kant is dan soms de houding van mannen (superieur) ten opzichte van vrouwen -  maar er wordt aan gewerkt om dat te verbeteren.'  Joke Zwier vond de uitwerking erg realistisch, terwijl Hanna het toch wel een gemis vond dat er weinig werd uitgeweid over Khalid; de zoon van Huda.

In een interview gaf Wilkinson aan het boek te hebben gebaseerd op eigen ervaringen en dat maakt een boek dat een andere cultuur bespreekt natuurlijk erg interessant. De sfeer van het Midden-Oosten werd als realistisch ervaren. Denise Depoorter merkte op dat de auteur daar zelf een tijdje geleefd en persoonlijk een aantal feiten heeft meegemaakt. Qua informatie zal het haar ook niet ontbroken hebben zowel politiek als sociaal; en met een opleiding als journaliste zal ze wel snel weten hoe de vork in de steel zit. Richard Clarisse vertelde heel open dat hij een gesprek met een meneer uit Irak heeft gehad en dat de overeenkomsten getrouw overeenkomen. Silke Wimme -die vergelijkbare cultuurwetenschappen studeerde- miste het een en ander, wat voornamelijk cultuur en omgevingen betrof. Ze vond het wat te oppervlakkig geschreven. Meer persoonlijke ervaringen kun je lezen bij de antwoorden op vraag 5.

Wilkinson benoemt Irakese woorden in haar verhaal zonder er een vertaling en/of betekenis aan vast te plakken. Dit werd gelukkig niet als een gemis ervaren. Boekjenooitgenoeg: 'Naar aanleiding van de tekst kon ik de betekenis afleiden, dat was leuk! In het begin wilde ik ze wel opzoeken, maar heb nu naar aanleiding hiervan  ontdekt dat het leuker is om mezelf te verdiepen in de onderwerpen.' Alie heeft een gedeelte van het boek beluisterd en vond dat de Irakese woorden een extra dimensie aan het verhaal gaven: 'Daar werden Iraakse woorden en namen heel mooi uitgesproken, wat een extra dimensie aan het luisterboek gaf. Dat nam ik dan weer mee bij het lezen in het papieren boek.'

De sterren boven Bagdad haalt diverse thema's aan, waarvan onderdrukking, de verschillen tussen arm en rijk of geslachten en liefde/ vriendschap het meest naar voren kwamen. Er wordt duidelijk aandacht besteed aan de cultuur, maar lang niet iedereen vindt de gegeven aandacht ook voldoende. Zo had Ladyluna graag wat meer geleerd over de verschillen in het regime onder Hussein.  

Deze debuutroman werd gemiddeld positief ontvangen en de meeste deelnemers zijn dan ook benieuwd naar ander werk van Gina Wilkinson. In dit verslag zijn uiteraard niet alle vragen besproken, maar als je daar nieuwsgierig naar bent, kun je altijd *hier*  even kijken. De leesclub werd afgerond met een gemiddelde van 3,4 sterren.