Op 6 juni 2018 krijgen in totaal 15 lezers het verheugende bericht dat zij mogen deelnemen aan de Hebban-leesclub, waarin het boek De tragische eindes van Boris Bastarache, geschreven door de Vlaamse auteur Koen Strobbe centraal staat. Onmiddellijk verschijnen de eerste reacties in het leesclubcafé. Hierdoor ontstaat direct de gezellige sfeer, die de rest van de tijd centraal staat.

Omdat het boek nog even op zich laat wachten wordt er in een opwarmronde ingegaan op de verwachtingen, die de lezers hebben bij het verhaal. Op dat moment is in de antwoorden opvallend vaak het woord ‘tragisch’ terug te vinden. Dit wordt vooral gebaseerd op de cover en op de titel. Ook schemeren bij eigenlijk iedereen de positieve verwachtingen door

De Discussie
Na het lezen van het boek begint de inhoudelijke discussie over het verhaal. Onmiddellijk wordt duidelijk dat het verhaal indrukken heeft achtergelaten (zie ook de conclusie). In een aantal vragen komen verschillende aspecten voorbij.

Te beginnen met het karakter van Boris Bastarache. Over hem zijn de meningen duidelijk, al drukt niet iedereen dat in dezelfde woorden uit. De meningen lopen uiteen van ‘psychopaat’ (Wil) via ‘handelingsonbekwaam’ (Elske) tot ‘meelijwekkend persoon’ (Joyce).  Verreweg de kortste, maar wel duidelijke typering komt van Marianne. Zij vindt Boris gewoon een ‘eikel’. Een opvallend punt naast deze omschrijvingen is dat er toch wat sympathie lijkt te zijn voor Boris, hoewel niet altijd duidelijk onder woorden kan worden gebracht, waarom dat zo is. Als antwoord op een vraag van Diana legt Koen Strobbe uit dat het de bedoeling is geweest deze gedachten bij de lezer op te wekken. Dat dit in deze leesclub gebeurt, ervaart hij als een compliment.

De volgende vragen over bijvoorbeeld de titel, de schrijfstijl en de plot worden met hetzelfde enthousiasme beantwoord en bediscussieerd. Het lijkt erop, dat hoe verder de gesprekken vorderen hoe positiever de geluiden worden.

Het enthousiasme van de club komt op zijn hoogtepunt bij de afrondende vraag, waarin iedereen de kans krijgt een vraag te formuleren aan de rest van de groep. Hieruit blijkt heel duidelijk welke conclusies uit het verhaal zijn getrokken. Johan komt zelfs tot de stelling dat ‘iedereen wel iets psychopathisch in zich zou kunnen hebben’, Silvia had Hervé wel ‘een bevredigend momentje gegund’ en zo zijn er vele mooie gedachten en stellingen geponeerd.

Conclusie
Zoals al eerder aangegeven wordt uit de antwoorden in de discussie onmiddellijk duidelijk, dat het boek positief wordt gewaardeerd. Dit blijkt dan ook heel duidelijk uit het gemiddelde van (ruim) 4.5 sterren, die 14 lezers het boek toebedelen. De slotsom kan dan ook niet anders zijn dan dat deze leesclub enorm succesvol is geweest, voornamelijk door de inbreng van de geweldige groep lezers.