DE LEESCLUB EN HUN VERWACHTING

De leesclub bestond uit veertien vrouwen en slechts een man. De deelnemers verwachten een gevoelige roman met de nodige diepgang en gelaagdheid die vertelt hoe de relatie tussen de twee hoofdpersonen Elsa en François zich ontwikkelt. Nell81 hoopt op een onverwachte plottwist en niet op een feelgood voorspelbaar ‘happy end’. Het merendeel van de lezers hoopt dat met haar maar Ineke Alings is het daar niet mee eens: “Ik verwacht een 'spannende' feelgood met twee verhalen. En dan steeds om en om per hoofdstuk, dus het verhaal van Elsa en het verhaal van François. Voor wat betreft de spanning hoopt Janiek met haar mee. Zij is benieuwd of het leven van Elsa, waar zij voor op de vlucht is, zal zorgen voor dat stukje spanning. Dat geldt ook voor Ineke, maar tegelijkertijd verwacht ze een verhaal met mooie beschrijvingen en personages die je langzaamaan steeds beter leert kennen.

DE COVER

Het eerste wat de leesclub bespreekt is de cover en het eerste wat opvalt is de sticker die tot ergernis van de deelnemers door de uitgever op de voorkant is geplakt. Marceline de Waard: “De sticker 'voor fans van Melissa da Costa' vind ik wat minder. Dat ben ik namelijk niet. Ik had meer een associatie met Vers water voor de bloemen' van Valerie Perrin. Ik hoop dat die associatie waar wordt.”

Over de foto op de cover en de kleurstellingen zijn de meningen gematigd positief, hoewel niet iedereen even enthousiast is. Voor Hullemans was de cover echter geen reden om hem in de boekhandel op te pakken: “De aankleding is te cliché, vrouwenboek. Ik liet hem links liggen.” Maar door de flaptekst raakte hij wel geïnteresseerd. Dat geldt ook voor Debbie79 die de cover te vrolijk vindt ten opzichte van de flaptekst. Een mening die bijval krijgt van Miranda van Weely: “De cover sprak mij niet 1,2,3 aan. Het past naar mijn mening niet bij de tekst op de achterflap en het wekt niet mijn interesse. Het doet mij denken aan een luchtige zomerroman. De vrouw wordt gevonden bij een rots, ik verwacht dan geen vrouw in een rode jurk wandelend aan de kust. Ik zou dit boek op basis van de cover dan ook niet uit de schappen pakken.” Ook voor Ineke Alings zou het boek in de boekhandel links hebben laten liggen: ”Covers moeten er bij mij meteen uitspringen en dat deed deze niet. Voor mij een te rustige onopvallende voorkant.”

TITEL

Hierna volgt er een uitgebreide discussie over de titel die vraagtekens op roept. Zachtheid en kreeft lijken in tegenspraak met elkaar te zijn. Voor Ineke is de titel passend: “Vooral doordat steeds weer, laag voor laag, het pantser van beiden afbrokkelt totdat je bij de echte François en Elsa komt.” Voor Janiek impliceert de kreeft een metamorfose/verandering/groei, omdat een kreeft groeit door te vervellen en het nieuwe pantser aanvankelijk nog zacht is. Helma Koot zag de titel meer als een metafoor: “Zowel François als Elsa hebben een pantser om zich heen hebben gebouwd om niet (meer) gekwetst te worden en ze zo hun interne zachtheid niet meer durven te laten zien.” Hullemans denkt aan de spreekwoordelijke ruwe bolster blanke pit. Vooral doordat steeds weer, laag voor laag, het pantser van beiden afbrokkelt totdat je bij de echte François en Elsa komt.

SCHRIJFSTIJL

De lezers zijn het er unaniem over eens dat de schrijfster een gemakkelijk leesbare toegankelijke schrijfstijl heeft. Een schrijfstijl die Ursula1969 en Ineke aansprak waardoor ze het boek met veel plezier hebben gelezen. Hetzelfde gold voor Janiek: “Veel gesproken taal, uit het leven gegrepen, spreektaal, al maakt Laure Manel af en toe een poëtisch intermezzo met mooie, bijna volmaakte zinnen. Fijn dat dit niet door het hele boek verspreid was, want dat zou het boek echt moeilijker leesbaar maken voor mij.” Ook Karin BooksWithBooks was enthousiast: “Dat proces van ontrafelen, van stilaan openbloeien, is prachtig beschreven. Het gebeurt zonder haast, zonder grote woorden, maar met veel gevoel en respect.” Een aantal deelnemers was minder positief. Bianca Meeuwissen begon zich na verloop van tijd enigszins te storen aan het herhaaldelijke gebruik ‘dat/het raakt(e) me’: “Voor mij voelde dat als een gebrek aan creativiteit (of misschien ben ik gewoon een beetje allergisch voor sentimentele sleetsheid :)).” Voor Debbie79 was het wat te zoetsappig en Nell81 stoorde zich aan afgekapte harde schrijfstijl met de heel korte zinnen van vaak enkel een onderwerp en werkwoord waardoor ze niet snel opnieuw een boek van Manel zou oppakken. Ook Miranda van Weely was niet enthousiast: “Te simplistisch en platgeslagen naar mijn zin. Heel soms verbaasde ik mij tussen echt platte en lelijke woorden (vreten) en mooie zinnen en woorden. Door deze schrijfstijl voerde de irritatie vaak de boventoon en kon ik minder genieten van het verhaal helaas.”

OPBOUW

Het verhaal is opgebouwd uit korte genummerde hoofdstukken waarbij het perspectief per hoofdstuk wisselt tussen Ella en François zonder dat aangegeven wie aan het woord is. De lezers vinden dat geen bezwaar omdat het perspectief na enkele zinnen duidelijk was. Toch misten enkele lezers de eigen ‘tone of voice’ van zowel Ella als François. Bianca van Meeuwissen: “Bij allebei vond ik dat ze op een wat omzichtige, ietwat zwaarmoedige manier denken. Ik miste verschillende invalshoeken, wat je bij het wisselen van perspectief eigenlijk wel zou verwachten.” Een mening die door Nell81 en Marceline de Waard gedeeld werd. Ursula1969 denkt daar anders over: “Ik vind de stukken waar François aan het woord is juist een mooi contrast met Elsa. Andere manier van denken, andere bewoordingen, vind ik goed geschreven.”
De korte hoofdstukken zorgden er bij Miranda van Weely voor dat ze wat lastig in het verhaal kwam.

Hullemans waardeerde de langzame opbouw: “Het ging in een gezapig tempo, ‘slow reading’ zou je het kunnen noemen. Heerlijk relax, het hoeft niet altijd te flitsen.” Voor Ineke Alings had er wel iets meer tempo in het verhaal mogen zitten: “Soms dacht ik ja, nu weet ik het wel en kom maar op met de rest van het verhaal.”

PERSONAGES

De hoofdpersonen zijn Elsa en François. Als lezer leer je beide personages op twee manieren kennen: vanuit hun eigen gedachten en gevoelens en vanuit het gezichtspunt van de ander. Het merendeel van de lezers vond dat ze door de perspectiefwisseling de personages wel goed hebben leren kennen, maar dat ze zich er weinig emotioneel betrokken bij voelden. Marceline de Waard: “Alles werd keurig beschreven, ik zag weinig rafelrandjes of impulsiviteit. Hun gedrag was altijd heel logisch, geen enkele keer dacht ik ‘huh?’ Daarom verrasten ze me te weinig en werden hun gebreken gepolijst.”

Beide personages hebben een pittig emotioneel trauma waarvan het herstel volgens de lezers iets te gemakkelijk en onrealistische snel werd opgelost. Lies: “Het trauma is te groot voor zo’n korte tijd. Daar had meer verdieping kunnen komen in het verhaal.” Tina Vellens: “Liefde en aanvaarding kunnen veel helen maar ik denk dat in de realiteit het verwerkingsproces van zo'n traumatische jeugd als die van Elsa, veel meer tijd vraagt én in de meeste gevallen ook professionele hulp.” Bianca van Meeuwissen: “Herstellen van zulke (zware) trauma's verloopt zelden zo keurig en gladjes als in dit verhaal, waardoor het voor mij soms net iets te veel op een romantisch sprookje leek.” Daarbij zijn de lezers van mening dat het alcoholprobleem van François wat luchthartig werd beschreven.

OVERIGE PERSONAGES

De deelnemers zijn het erover eens dat de overige personages echt een bijrol spelen. Ze zijn nodig, maar blijven qua uitwerking figurant in het verhaal. Voor Nell81 zijn de paarden de belangrijkste nevenpersonages: “Zij vormen schakels in het verwerkingsproces van Elsa en zo ook de verbinding met François. Voor mij staat het proces van Elsa om over haar angst voor paarden te groeien symbool voor haar herstelproces, wat ook stap voor stap en met de juiste begeleiding verloopt en soms ook weer een terugval kent.” Een mening waar de lezers zich prima in kunnen vinden.

THEMA’s

De lezers zijn het erover eens dat ‘trauma’ een belangrijk thema in het verhaal is. Hetzelfde geldt voor ‘rouw’. Karin BooksWithBooks omschrijft dat als volgt: “De auteur heeft op indrukwekkende wijze het hele verhaal doordrenkt met een sombere, grauwe sluier die als een mist over de pagina’s hangt.”. Andere thema’s die benoemd worden zijn: liefde, hoop, respect, zielsverwanten, verlies, verdriet, eenzaamheid, aanvaarding, verzoening en kracht van de natuur inclusief de helende kracht van paarden.

Het merendeel van de lezers vond dat de verschillende trauma’s te snel worden opgelost en te luchtig werden beschreven. Voor Miranda van Weely had het meer weg van een luchtige zomerroman: “Ik vond het überhaupt een te licht boek.” Een mening waar Helma Koot het niet helemaal mee eens is: “Ik vond de depressie van Elsa behoorlijk zwaar aangezet. Ik voelde haar wanhoop en de grauwsluier die over haar leven hing wel.” Ineke was op haar beurt ronduit tevreden over de manier waarin de thema’s werden verwerkt in het verhaal: “Ik vond de uitwerking mooi en precies goed. Het boek heeft echt iets met me gedaan en ik heb het inmiddels al aan verschillende mensen getipt. Ik vond het een boek met inhoud, een boek wat iets te zeggen heeft en wat een inkijkje geeft achter het verdriet wat mensen kunnen hebben.”

SFEER en SETTING

Het verhaal speelt zich af in Bretagne, voor het grootste deel op de enigszins afgelegen manege van François. De meeste lezers zijn van mening dat de Bretonse/Franse sfeer niet duidelijk naar voren komt in het verhaal. Leesfan: “De Franse manier van leven kwam in dit boek niet tot z'n recht. Ik verwachtte meer beschrijving van het weidse, ruige landschap. Ik mistte vooral de passie voor het landschap. Het grillige weer en vooral het voedsel. Lies dacht daar anders over: “He Frankrijk zag ik wel voor me. Herkenbaar en mooie natuur beschrijvingen. Dat vond ik ook prettig lezen en kleurde het verhaal ook mooi in.”

De paarden zijn voor de sfeertekening belangrijker. Hoewel die ook voor een aantal lezers inwisselbaar zouden kunnen zijn voor andere dieren. Tina Vellens: “De setting van de manege was goed gekozen en paste bij het verhaal maar ja, een dierenasiel of zorgboerderij of iets dergelijks zou ook gekund hebben. Ook daar kon er connectie gekomen zijn met dieren, konden er angsten overwonnen worden en kon het als een veilige cocon gevoeld hebben.”

WAARDERING

De leesclub is met een gemiddelde score van 3,3 sterren afgesloten.

Een lezer had de volle 5 sterren voor het boek over.

Ineke: “Het is een ongekend mooi boek wat met een subtiele gevoeligheid is geschreven. Een boek, wat onder je huid gaat zitten, wat je moet verwerken en waarbij je even moet wachten voordat je aan een volgend boek kan beginnen. Een echte aanrader!”

Drie lezers waardeerden het boek met 4 sterren.

Janiek: “Goed gelukte doorlezer brengt liefde en vertrouwen aan twee gesloten zielen.”
Ursula1969: “Een mooi boek over trauma, heling met behulp van paarden, richting feelgood.”
Tina Vellens: “Al bij al een aangename leeservaring. Een vlot geschreven, mooi verhaal met wat diepgang dat ook door de aanpak om beide hoofdpersonages afwisselend vanuit hun eigen oogpunt te laten vertellen, kon boeien.”

Tien lezers hadden 3 sterren over voor het verhaal.

Debbie79: “Verwacht geen meeslepend drama of grote verrassingen, maar wel een tedere blik op menselijke kwetsbaarheid. Een mooie, zij het enigszins veilige roman.”
Hullemans: “De moeite waard, maar geen hoogvlieger.”
Ineke Alings: “Een eenvoudige en snel, makkelijk te lezen feelgood roman voor een mooie zomerse week.”
Karin BooksWithBooks: “Het verhaal is gevoelig en warm, en draagt een duidelijke hoop uit. Toch stoorde ik me aan het einde, dat te voorspelbaar en te zoetsappig voelde. Daardoor verloor het voor mij iets van de eerder opgebouwde diepgang en emotionaliteit.”
Leesfan: “Het verleden verbindt uiteindelijk het heden en brengt door onvoorwaardelijke liefde mensen weer bij elkaar. Dit maakt het een boek, dat zeker aan het einde, je doet nadenken. Laat jezelf verrassen…”
Lies: “Romantisch verhaal over trauma's en heling door liefde.”
Marceline de Waard: “De zachtheid van een kreeft is een fijn liefdesverhaal. Manel neemt haar lezers mee in het leven van twee beschadigde mensen die elkaar vinden en daardoor de spoken uit hun verleden kunnen verjagen en hanteren. Het vleugje Bretagne en de helende rol van de paarden uit François’ manege zijn daarbij een fijne toevoeging.”
Miranda van Weely: “De zachtheid van een kreeft heeft vast zijn waarde voor andere lezers, maar voor mij was het geen boek dat mij wist te beklijven.”
Nell81: “Het boek viel me een beetje tegen. De verwachting was natuurlijk ook hoog, door de verwijzing naar Melissa Da Costa. Maar qua stijl kan Manel niet tippen aan Melissa Da Costa.”
Helma Koot: “Hoewel Manel een aantal pittige thema’s in het verhaal heeft verwerkt, brengt ze naar het einde toe voldoende luchtigheid in het verhaal waardoor de balans mooi in evenwicht blijft. Het bijna feelgoodwaaardige happy end zorgt ervoor dat je het boek met een blij gemoed kunt dichtslaan.”

Een lezer bleef steken op een waardering van slechts 2 sterren.

Bianca Meeuwissen: “Al met al is De zachtheid van een kreeft een verhaal dat anderen wellicht warmte en hoop brengt, maar mij helaas niet wist te raken. Het bleef te licht, te voorspelbaar en te veel feelgood om echt binnen te komen. Eind goed, al goed – maar dit boek liet mij vooral achter met een gevoel van gemiste kansen.”