De laatste vraag alweer! Het betreft een stelling waar jullie op mogen reageren (en op elkaar natuurlijk). Hij staat al klaar vanaf het begin, dus jullie hebben er een tijdje over na kunnen denken. The Guardian besluit de recensie van Grappen voor de schutters als volgt:

Maarouf is duidelijk beïnvloedt door een van de meesters van de korte vorm, Julio Cortázar. Net als Maarouf groeide Cortázar op in een wereld waarin overal de dreiging van geweld heerste, waar de regels voor wie mocht blijven leven en wie moest sterven volkomen onvoorspelbaar waren. De enige reactie op zo'n monsterlijk bestaan is het soort donkere lach dat we vinden in Cortázar, in Beckett, in Kafka en in Brecht. Maarouf's verhalen zijn ten diepste eigenaardig, soms ontroerend en vaak erg grappig. 

Behalve dat ik jullie Córtazar van harte kan aanbevelen (net als de overige drie natuurlijk), wil ik weten of jullie het eens zijn met deze vergelijking(en) en de eindconclusie. En waarom. Of, waarom niet.

Veel discussieplezier!