Een leesclub met het tweede boek van Sharon Cameron dat is natuurlijk al reden genoeg om mee te doen.
Als het dan ook nog een verhaal is wat deels gaat over het geheime bluebird project gaat dan zijn we natuurlijk allemaal enthousiast om mee te doen.
Met een diverse groep lezers begonnen we aan deze leesclub en in dit verslag lichten we enkele vragen uit die er zijn gesteld.

Over het boek 

Het Bluebird geheim van Sharon Cameron is een beklemmende pageturner over Project Bluebird, dat echt bestaan heeft. Met dit project probeerde de CIA, door gebruik te maken van technieken die in de concentratiekampen waren ontwikkeld, het geheugen van mensen te resetten.

Vlak na de oorlog ontvlucht Eva het verwoeste Berlijn en reist af naar New York. Hier gaat ze op zoek naar de waarheid over haar afkomst en ontdekt ze welke gruwelijke praktijken haar vader tijdens de oorlog uitvoerde. Eva wil maar één ding: gerechtigheid.

Setting:
In de vraag over de setting werd de setting van het boek besproken, maar ook hoe we vonden dat de schrijfster de geschiedenis heeft gebruikt in dit verhaal.
Wel werd er verwacht dat het verhaal zich meer in Duitsland zou afspelen, maar het werd tegelijkertijd ook zeker gewaardeerd dat het juist anders was, en dat het verhaal zich afspeelt in Amerika waardoor we op die manier meer meekregen hoe het na de oorlog daar was.

Silke :  Ik had ergens toch "meer" Berlijn verwacht. Hoewel het verhaal de ideale mix is tussen Berlijn en New York, heb ik het beleefde alsof de hoofdsetting ''New York'' is. Hoofdverhaallijn is volgens mij Eva en Jake, vandaar dat het voor mij waarschijnlijk overkomt alsof er meer afspeelt in New York. Ik had meer Berlijn verwacht omdat daar Hitler's bunker lag en nog enkele andere belangrijke Nazi locaties.
Anderzijds vond ik het zeer interessant hoe de auteur New York omschreef vanuit het standpunt van Brigit en Eva: niet gebombardeerd, niet de vele nazi regeltjes, het onderscheid tussen de Amerikaanse en Duitse gewoonten. Hoewel het dus niet was wat ik verwachtte, was ik niet teleurgesteld, integendeel, vond dit een goede invalshoek van de setting.
Gerard  Ik vond de setting van het boek mooi bedacht. De verschrikkelijke omstandigheden en situatie in Nazi Duitsland afgewisseld met het leven in New York.
De schrijfster heeft de geschiedenis goed gebruikt in de boek. Eva die opgroeit onder een Nazi regime en dit eigenlijk ook heel normaal vind, wanneer zij de gruwelijkheden van het kamp aanschouwt gaan haar ogen open en begrijpt zij later ook waarom er in Amerika naar haar gespuugd wordt. Ook het feit dat veel prominente Nazi's konden vluchten naar het buitenland vond ik goed belicht.
Linda De setting van het boek vond ik vernieuwend voor een WO2 boek. De setting in het begin vond ik erg boeiend, dat ze als Nazi-gezin in een grote villa woonde, ik zag het zo voor me. In New York had ik dit ook, het huis waar ze met z'n allen woonden sprak tot de verbeelding.
Ook dit vond ik vernieuwend. Vooral het stuk over dat beruchte Nazi's naar het buitenland vluchten en hierdoor niet terecht gesteld werden was voor mij nieuw om te lezen in boeken. En net zoals Gerard vertelt vind ik het boeiend om te zien hoe Eva van een meisje met een Nazi-opvoeding verandert naar een vrouw die een beruchte Nazi (haar vader) juist terecht wil stellen. De geschiedenis is mooi verwerkt door het verhaal.
Marja Ik vind dat de rol van de geschiedenis veel te klein is in het boek. Het zou toch gaan over het Bluebird project? Dat is ook nog eens de titel van het boek. Maar het Bluebird project wordt niet uitgebreid belicht. Het waarom, de betrokkenen, de ethische aspecten etc., dat wordt niet uitgesponnen. De schrijfster is te druk met de romance tussen Jake en Eva ...
In het nawoord wordt pas explicieter ingegaan op de historie. Naar mijn idee zou dat bij in historische roman in het verhaal moeten gebeuren.
Lucette:  Ik had flink meer feiten/geschiedenis verwacht. Op de achterflap word vrij breed gesproken over het project, in het boek is daar niet zoveel over terug te vinden. Jammer, want naast meer feiten had ook prima het huidige verhaal ook prima gepast en dat had in elk geval mijn verwachtingen meer waar gemaakt.

Schrijfstijl:
De schrijfstijl werd als prettig ervaren, wel werd er gevonden dat het verhaal soms wat moeilijk te volgen was, en door het wisselen van de tijden dat je de vaart in het verhaal houdt.

Ger: Schrijfstijl vond ik makkelijk toegankelijk, redelijk korte zinnen met bij elk hoofdstuk de datering zodat je wist in welke verhaallijn je zat, respectievelijk Inge & Annemarie, c.q. Eva & Brigit. Toch moest je er wel degelijk je aandacht goed bij houden (let op mogelijke spoilers) om de relatie tussen die 2 verhaallijnen te ondekken, omdat het gezichtspunt nog werd vertroebelt door de personage Anna, een Poolse.
Samm: De schrijfstijl vind ik fijn het leest makkelijk waardoor je wat vlotter door de zinnen heen gaat.
Het nodigt erg uit om door te lezen.
Ik moet alleen soms even goed me aandacht erbij houden om het verhaal goed te kunnen volgen.
Renate: In het begin moest ik erg wennen tussen het wisselen van de namen van de personages, duurde best lang voor ik doorhad dat ze gewoon haar naam had veranderd, maar daarna vond ik het juist fijn de wisselingin de tijd want dan krijg je altijd veel vaart in het verhaal en wil je blijven lezen en dat was dan ook het geval. Taalgebruik was ook fijn, geen lange zinnen, gewoon duidelijk
Mathilde: De schrijfstijl vind ik heel prettig. Kort waar het dringend en spannend moet zijn. Mooie langere zinnen waar er ruimte voor is.
Door de manier van schrijven ontdek je ook snel meer over de verschillende personages, maar niet persé storend.De manier van schrijven is vooral gericht op spanning. Zoals hierboven gezegd, door korte zinnen die kernachtig beschrijven wat er gebeurd. 
Joke: Schrijfstijl was prima, vond het ook fijn dat de hoofdstukken niet heel lang waren, want meestal wil ik per hoofdstuk(ken) lezen en niet halverwege een hoofdstuk stoppen. Dus dan was dit voor mij prima. Wisselingen had ik geen problemen mee van namen en inderdaad juist wel fijn om in verschillende tijden te lezen, daardoor begreep je het verhaal juist steeds meer. Ik vind/vond het ook niet voorspelbaar wat soms wel zo is met boeken.

Ontknoping:
De ontknoping zagen sommige van ons al vrij snel aankomen, maar voor de andere kwam het wel als een verrassing. 
Ook kwam het einde opeens heel snel en kwam er opeens nog een tante vanuit het niets in het verhaal. Iets wat van sommige van ons niet had gehoeven, terwijl andere het dan wel wat vonden hebben.
Dit plotselinge einde maakte wel dat het een beetje een gekuntseld over kwam.
Ook liet dit einde ons met wat vragen achter.

Fryskmemke: Hoewel veel kwartjes al vrij vlot in het boek vielen, keek ik wel even op van de ontknoping. Ik had ook het gevoel dat het einde enorm afgeraffeld was. Ik had graag gezien dat Brigit en Eva elkaar weer zouden vinden, daar mist nog iets, hun verhaal kan niet zomaar over zijn. Wat ik wel erg mooi vond is de liefde tussen Jake en Eva.
Sasja: De ontknoping voelde niet helemaal goed.Ik bleef met veel vragen zitten. Het verhaal van Brigit eindigde te abrupt. Hoezo trouwde ze zo snel met een onbekende? En toen? Ook het verhaal van Jake en Eva vond ik niet helemaal af, alsof de schrijfster niet een einde voor haar verhaal had bedacht, waardoor het allemaal een beetje warrig over kwam.
Daphne: Zoals hierboven al diverse keren aangegeven vond ik het einde ook vrij abrupt. Ik vond het einde tussen Eva en Birgit een beetje te snel gaan ineens delen ze niets meer. Wat aan de ene kant begrijpelijk is omdat ze het niet meer eens zijn met elkaar maar aan de andere kant vreemd voelt omdat ze zoveel hebben meegemaakt samen. Er is nog een bezoek (voor mijn gevoel van 10 minuten) en dat was het dan. Verder vind ik het erg jammer dat we niet meer zien van de Russen en de dokter. Maar ik had in het boek sowieso wel meer willen zien van de dokter en zijn proces.
Tine: De ontknoping vond ik uiteindelijk snel komen, maar het was wel anders dan verwacht. Een onverwacht einde is voor mij een goed einde.
Ik vond het jammer dat er niet meer veel verteld werd over hoe de relatie tussen Eva en Brigit verder afliep. In het echte leven heeft ook niet alles een goede afloop, maar nu wordt er plots niets meer over gezegd.
Dat Eva nog een tante had was ook heel onverwacht, maar ik weet niet als ik dit nog een meerwaarde vond in het verhaal.

Opgevallen:
In een boek kan natuurlijk alles opvallen al dan niet bewust door de schrijfster.
Onze lezers viel het op dat de kinderen zo gehersenspoeld waren, maar ook hoe het leven voor de Duitsers was na de oorlog en hoe er tegen ze aan werd gekeken.

Sasja: In het begin van het verhaal rijdt Inge stiekem in de auto van het gezin. Opeens moet ze remmen en dat doet ze door met beide voeten op de rem te trappen. Ik heb me echt afgevraagd hoe dat mogelijk is. Ze had blijkbaar kleine voetjes :-)
Lucette: Ik vond het interessant om te lezen over de moeite die het kostte om als Duitser het leven weer op te pakken na WOII, vooral in contacten met buitenlanders.
Gerard:  Mij is het meest opgevallen dat er veel Nazi's zijn die eigenlijk hun straf hebben ontlopen, zij konden in Amerika en elders in de wereld hun leven ongestoord en ongestraft verder leven.
Marja: 0pvallend is de grote rol van het toeval. Inge/Eva ontmoet bij toeval Rolf in het kamp waar haar vader werkte. En nog toevalliger: ze ontmoet Rolf weer in Amerika. Hij werkt toevallig in het ziekenhuis als schoonmaker.
Silke: Er is mij zoveel opgevallen in dit boek, ik vond het zo interessant hoe Inge keek naar de Amerikanen, met haar Duitse achtergrond, hoe ze de ''cultuur en gewoonten'' nog moest leren kennen, en hoe zij Amerika zag, met zijn niet gebombardeerde gebouwen. Maar ook omgekeerd ik vond het zo interessant om te lezen hoe de Amerikanen naar de Duitse immigranten keken. Het verschil tussen wie de oorlog ten lijve meemaakte (die achterdochtig was voor alles en iedereen) en iemand die het niet ten lijve heeft meegemaakt.
Hiernaast was ik wat gechoqueerd over Brigit, hoe zij na haar herstel zo grof deed tegen Angel en de anderen. Dit staat volledig haaks tegenover Inge. En ik denk dat dit een goed beeld geeft van na de oorlog inderdaad met de verschillende manieren waarop de Duitse bevolking ermee omging.

Het oordeel:

Met 11 keer 4 sterren en 2 keer 3 sterren is het boek goed beoordeeld, 3,8 sterren gemiddeld.
Het was een leuke leesclub met een leuk boek die ons allemaal wel heeft verrast, het was een ander verhaal dat werd verwacht.
Leuke interactie tussen de medelezers maakten dit een hele leuke club.
Hieronder onder wat lezerquotes:

4 sterren: 
Mathilde : 'Vriendschap en vertrouwen zijn de grote thema's in dit verhaal waarbij de waarheid steeds net een beetje anders blijkt te zijn.'
Ik gaf het boek 4 sterren
Ger: Het mooiste van het boek vond ik in de verantwoording van de auteur, namelijk: "Omdat we kunnen veranderen"!
Het boek krijgt 4 sterren van mij.
Een prachtig oorlogsboek, gebaseerd op waargebeurde zaken, wat leest als een thriller.
Gerard: "Dat het verhaal dan ook nog gebaseerd is op waargebeurde gruwelijkheden heeft er voor gezorgd dat dit boek ook echt wel een indruk achter heeft gelaten".

3 sterren: 
Marja:  
 "In het nawoord wordt pas explicieter ingegaan op de historie. Naar mijn idee mag dat bij een historische roman in het verhaal zelf gebeuren. Van de andere kant: als actieboek is Bluebird wél heel geslaagd."