Over het boek
Lisa Jewell (1968) heeft al een flinke hoeveelheid boeken geschreven. Ze begon ooit met romans. Die werden steeds donkerder en inmiddels heeft ze alweer een aantal psychologische thrillers op haar naam staan. Toen was ze weg is er daar een van.

Als ze vijftien is verdwijnt Ellie. Niemand lijkt te weten wat er met haar gebeurd is. Tien jaar later heeft haar moeder Laurel de hoop nog niet opgegeven. Haar leven lijkt een positieve wending te krijgen als ze een charismatische man ontmoet. Ze valt als een blok voor hem. Maar wanneer ze zijn negenjarige dochter ontmoet, die als twee druppels water op Ellie lijkt, brengt dit de herinneringen aan alle gebeurtenissen uit het verleden naar boven. Wat is er destijds met Ellie gebeurd?

Tijdens de discussie
Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken en er wordt gebruik gemaakt van meerdere perspectieven. Renate geeft aan dat ze de schrijfstijl erg prettig vindt. Kim84 vindt dat deze korte hoofdstukken zorgen voor vaart in het verhaal. Dat merkte Els ook: “het boek was eerder uit dan ik dacht.” Volgens Charisaa is het erg makkelijk voor de lezer om het heden en verleden uit elkaar te houden. Volgens Binta is het boek vooral duidelijk leesbaar en wordt er voor iedereen duidelijke taal gebruikt. LinseyM deelt die mening: “Ik denk dat het geschikt is voor een heel breed publiek. Zelf heb ik niet hoeven teruglezen om iets te snappen.” De wisseling in perspectief zorgde bij Glendy ook voor de spanning.

Doordat Jewell het verhaal via meerdere personages vertelt, leren we ze soms ook op een andere manier kennen. Hoe denken de lezers over deze personages? LinseyM zegt daarover: “De personages zijn heel goed uitgewerkt. Je leert ze eerst kennen in het verhaal en kunt ze gaan plaatsen. Vervolgens lees je vanuit de gedachten van de personen en dan krijg je een heel compleet beeld van hen.” “Meteen vanaf de eerste kennismaking is de toon gezet vind ik. Je leert ze echt kennen”, voegt Lena daar nog aan toe. Els vindt de uitwerking erg wisselend: “Bepaalde personages zijn goed en uitgebreid uitgewerkt, zoals Laurel, Noëlle en Floyd. Over Hanna had ik graag nog wat meer vernomen.” “Dit personage blijft wat op de achtergrond maar hier ligt een schat aan materiaal om meer diepgang te krijgen dat helaas niet gebruikt is”, weet Anne-Marie te zeggen over het personage Hanna. Het gebrek aan diepgang rondom Hanna zorgt ervoor dat Anneke graag met haar in gesprek zou gaan: “Ik zou met haar praten over haar gevoelens en ervaring door de verdwijning van Ellie.” Voor Marianne is Hanna niet het enige personage dat beter uitgewerkt had mogen worden: “Ik was eerlijk gezegd niet erg onder de indruk van de karakters in het boek, ik weet wel dat het fictie is en in fictie kan veel, maar ik vind het wel belangrijk dat ik erin kan geloven, en dat had ik hier niet.”

Het boek is in de markt gezet als een thriller, maar zijn de deelnemers het daar wel mee eens?
Volgens Charisaa is het wel degelijk een thriller. Het boek bevat verschillende elementen die het voor haar een thriller maken: “Er is spanning, een ontvoering je weet nog niet alles.” Lena denkt er precies hetzelfde over: “Het is dan wel niet een bloederige roman met gruwelijk beschreven taferelen, maar door de elementen zoals een ontvoering is het voor mij toch een thriller.” Amsterdamcat vindt van niet: “Ik mis de spanning die er voor zorgt dat ik wil blijven doorlezen om te weten te komen wie, wat, waar en hoe.” Binta sluit zich hier bij aan: “Ik miste die spanning ook. Ik kon het boek gerust naast mij neerleggen. Misschien ben ik wel van de engere thrillers.” Anne-Marie twijfelt nog: “Nadat ik het uit had zei ik dat het spannend was, maar nu ik er achteraf wat meer over nadenk, was het op zich niet echt spannend, maar toch kon ik het boek niet laten liggen en werd ik meegetrokken in het verhaal.”

Eindoordeel en waardering
De deelnemers zijn wisselend enthousiast. Het boek heeft zeker een aantal sterke punten, maar voor sommige lezers ontbreken er ook een aantal dingen. Dat de dader al zo vroeg in het verhaal bekend is lijkt voor lezers ook van invloed te zijn op de spanning. Het gemiddelde eindoordeel komt uit op 3.6 sterren.
Els: “ik had er eerlijk gezegd meer van verwacht. Ik had te snel door hoe de plot in elkaar zat en dat drukte de pret wel wat.” (Drie sterren)
Twaatje: “Zonder al te veel te verklappen kan ik zeggen dat er mind-blowing wending in het verhaal zit.” (Vijf sterren)
Renate: “Met onverwachte wendingen en een bizar einde.”. (Vier sterren)
Nina: “Er had voor mij meer diepgang uitgehaald kunnen worden.” (Drie sterren)