Mijn volgende bestemming liet niet lang op zich wachten. Want terwijl ik in Massachusetts aan het fotograferen was, zag ik uit een van mijn ooghoeken dat een man mij in de gaten hield. Aanvankelijk besteedde ik er niet veel aandacht aan omdat ik aannam dat hij vanzelf wel weg zou gaan. Dat deed hij niet. Sterker nog, hij schoot me zelfs aan op het moment dat ik mijn fototoestel in mijn rugzak wilde opbergen. Hij stelde zich voor als Mortimer Davies en bleek professioneel fotograaf te zijn. Mijn belangstelling was gewekt en we raakten langdurig aan de praat. Dat leidde ertoe dat we een aantal dagen met elkaar optrokken en veel fotografeerden. Leerzaam voor mij. Na een paar dagen vertelde Mortimer me dat hij zeer binnenkort naar Europa zou vliegen. Hij nodigde me uit met hem mee te gaan. Een aanbod dat ik niet afsloeg.

Niet veel later waren we op weg naar Gibraltar. Daar had hij een afspraak met de zeilster Tessa Insinger. Mortimer wilde een fotoreportage maken van het vluchtelingendrama in Europa en hij kende Tessa van een eerdere opdracht. Tessa wilde maar al te graag met hem mee om naar de Griekse eilanden voor de kust van Turkije te zeilen. Want daar speelt zich een groot deel van het drama af. Mijn aanwezigheid kwam Tessa eigenlijk ook wel goed uit. Want ze zag me niet als extra ballast, maar vooral als een extra kracht die haar van pas kon zijn. Ondanks dat ik geen enkele zeilervaring heb.

Het eerste eiland waar we aan zouden leggen was Rhodos. Op ongeveer zeventig mijl van het eiland ontstond er wat commotie. Want niet ver bij ons vandaan dreef een rubberboot op de Middellandse zee. Eenzaam en alleen. Met daarin een meisje. Vervuild en door en door nat. Nadat we haar aan boord hadden gehaald verwarmden we haar, kreeg ze te drinken en uiteraard ook droge kleding. Het duurde even voor ze aanspreekbaar was. Gelukkig bleek ze Engels te spreken. Ze vertelde naar naam, Soumaya, dat ze zeventien jaar oud is en ook dat ze samen met haar familie Syrië ontvlucht is. Wat ze ons nog meer te zeggen had ging ons verstand te boven. Het was eigenlijk te erg voor woorden.

De volgende dag, het was inmiddels ver na middernacht, legden we in de haven van Rhodos aan. Toch brandde er nog licht in de cafés aan de haven en in enkele restaurants. We hadden een bijzonder korte nachtrust, maar dat weerhield ons er niet van die ochtend weer vroeg op te zijn. Maar goed ook, want twee politiemannen naderden de Blue Belle, de zeilboot van Tessa. Ik zal maar niet zeggen wat er daarna allemaal gebeurde. In ieder geval was het niet iets om vrolijk van te worden. Vooral voor Tessa niet. En als Soumaya niet veel later ook verdwenen blijkt te zijn, kun je wel raden hoe de stemming was.

Het drama met Soumaya, wat ze ons verteld heeft en wat zich in de haven van Rhodos afgespeeld heeft, was voor ons de aanleiding om uit te zoeken waardoor dit allemaal veroorzaakt is. Veel uitzoeken, maar dat hadden we er graag voor over. In ieder geval bracht het ons naar Marmaris. We hoopten daar meer te weten te komen over de familie van het meisje. Dat hebben we geweten. Bij wat er in deze Turkse badplaats, die bij de massa vooral bekend is als toeristenoord, allemaal gebeurde, is wat zich op Rhodos afspeelde kinderspel. Terwijl we gewaarschuwd waren dat alles in dit dorp in handen is van de maffia. 

Onze acties brachten ons ook nog op Cyprus. In Kokkina om precies te zijn. Daar kregen we een rondleiding over het terrein van een nieuw bouwproject. Het moest nog wel geheim blijven. Desondanks twijfelden we sterk of dit project wel zuivere koffie is. Later zou blijken dat we het bij het rechte eind hadden. Ondertussen kwamen we wel steeds meer te weten over de vluchtelingenproblematiek. Het is vele malen groter dan we aanvankelijk hadden gedacht. En er is veel geld mee gemoeid. Heel veel geld.

Gelukkig hebben we alles uiteindelijk tot een goed eind kunnen brengen. Zijn we zelf ongedeerd gebleven en is Soumaya goed terecht gekomen. Eén ding heeft dit alles ons wel geleerd: een drama zoals dit staat niet op zichzelf en rond deze problematiek is er veel, maar dan ook echt heel veel mis.