Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

De Literatuurclub leest de Hebban Crew-favorieten: Nimmernacht

op 22 augustus 2019 door

In de zomermaanden leest de Literatuurclub een aantal favoriete boeken van de Hebban Crew. Op Hebban kun je namelijk heerlijk snuffelen op virtuele boekenplanken van ieders gelezen boeken en leesinspiratie opdoen voor je eigen Wil ik lezen-lijst. Een groot voordeel van het lezen van een hebbancrew-favoriet is dat wij ook direct weer een categorie van de XXL-challenge kunnen afvinken. Wij, Anne en Gigi, lazen één van de favoriete boeken van Debbie en jullie weten hoe berucht groot en vol die (virtuele) boekenplanken zijn. We dachten ook dat we ver buiten onze comfortzone zouden gaan lezen want Debbie vormt samen met Martijn de Fantasy & Science Fiction-redactie van Hebban. Het zou kunnen zijn dat dit alleszins meeviel. Een van Debbie’s favorieten is namelijk Nimmernacht van Jay Kristoff, het eerste deel van een trilogie dat in 2016 uitkwam.  

Debbie legt ons als volgt uit waarom dit boek tot haar favorieten behoort

Nimmernacht is het eerste deel van een YA fantasy-serie van auteur Jay Kristoff. Young Adult kan ook volwassen lezers prima bekoren, mits het niet té zwaar blijft hangen in jeugdige thema's, zoetsappige liefdesverhalen of Mary Sue's (een term voor een te perfect karakter zonder minpunten en zwaktes). Nou, dat doet Kristoff zeker niet. Nimmernacht is knetterhard en bruut, een soort Harry Potter op steroids. Hoofdpersonage Mia Corvere staat haar vrouwtje wel en zal dat de wereld ook laten weten. Echter, het personage Mister Kindly, een kat in schaduwen en Mia's sidekick, steelt de show. Kristoff schrijft soepel en dat maakt van Nimmernacht een grote, spannende achtbaan van actie, flashbacks en humor. Is het zware literatuur, waar je nog iets aan hebt in je latere leven? Nah, maar het is wel een heleboel plezier.

04d78ced9ef591631e61833653003955.png

De wereld van Mia

Mia is tien jaar oud als ze getuige is, zelfs getuige moet zijn, van de dood van haar vader die als een verrader opgehangen wordt. Als snel daarna ook haar moeder en broertje gevangen genomen worden, weet Mia te ontsnappen en komt ze terecht bij Mercurio. Ze gaat bij hem in de leer om klaargestoomd te worden voor een nog pittigere opleiding die het uiterste van haar zal vragen. Ze is vastbesloten dit te volbrengen om uiteindelijk wraak te kunnen nemen op de hooggeplaatste mannen die haar ooit haar familie afpakten.

242e700f1395c497273a7277ea27d628.png

Wat deed dit boek met ons?

Gigi: Als lid van de literatuurgroep is het lezen van Fantasy niet onze vaste kost. Welke ervaring heb jij met het lezen van Fantasy en hoe ver ligt dit buiten je comfortzone?

Anne: Nimmernacht is niet geheel uit mijn comfortzone omdat ik al vaker Fantasy-series heb gelezen en deze over het algemeen goed bevielen. Zo las ik bijvoorbeeld de Divergent-serie van Veronica Roth, het eerste deel van Bloed en Beenderen door Tomi Adeyemi, het eerste deel van de Spellslinger-serie door Sebastien de Castell, De kroon van de Tearling van Erika Johansen, het eerste deel van de Inkt-serie van Alice Broadway, De verborgen universiteit-serie van Natalie Koch en natuurlijk The Hunger Games en Harry Potter. Dit zijn allemaal boeken en series die mij goed bevielen en waarvan ik graag nog meer boeken ga lezen, dus heel langzaam begint het genre steeds beter vertrouwd te worden. Ik herkende ook heel veel elementen uit al deze series in Nimmernacht, maar Kristoff slaagt er toch in een geheel uniek boek te schrijven. 

Gigi: Ik roep altijd dat ik geen Fantasy lees. Mijn man is het roerend met mij eens want al die series die hij in de kast heeft staan, koestert hij en hij wil niet eens dat ik ze aanraak. Ik heb ook totaal geen behoefte om ook maar een boek uit die speciale kast van hem te lezen. Tolkiens werk heb ik, na het lezen van ongeveer 25 bladzijden, aan de kant gelegd (ja, echt waar). Toen ik drie en een half jaar geleden lid werd van Hebban las ik enkel Nederlandstalige literatuur en voorzichtig deed ik wat stapjes buiten mijn comfortzone. Maar wacht eens? Ik ben ook een Harry Potter-fan in hart en nieren en ik las de serie waarschijnlijk meer dan tien (!) keer. Ook De hongerspelen heb ik vaker dan eens gelezen en Divergent deel 1 las ik met zeer veel plezier. Ik zie dat jij Bloed en Beenderen noemt, Anne, en dat boek stond ook al (geleend) in mijn kast, klaar om gelezen te worden. En laten we wel wezen, vanaf het moment dat de Nederlandse vertaling van Nimmernacht op de markt is, brand ik al van nieuwsgierigheid en kijk ik uit naar een moment om het te lezen. Dus het is minder buiten mijn comfortzone dan ik altijd roep (en denk).

Ook ik herkende elementen en thema’s die op een of andere manier ook in de series terugkwamen die ik al eerder las. Herkenbaar maar totaal niet storend omdat het in dit boek weer heel origineel werd aangepakt.

04d78ced9ef591631e61833653003955.png

Waarom kozen we juist dit boek van Debbie’s lijst?

Anne: Dit boek stond al een tijdje op mijn lijst omdat ik het binnen Hebban en daarbuiten al verschillende keren voorbij had zien komen, omdat eerdere Fantasy-series mij ook goed bevielen en dit boek heel goed besproken en beoordeeld werd, werd het dus al snel toegevoegd aan mijn enorme wil-ik-lezen-lijst. Bij het zoeken naar Crew-favorieten ben ik in de lijsten van de Crew dan ook vooral op zoek gegaan naar boeken die ik of thuis ongelezen in de kast had staan, of die al eerder op mijn wil-ik-lezen-lijstje waren beland en uit de lijst van Debbie bleven toen eigenlijk twee kandidaten over; Nachtcircus en Nimmernacht. Omdat Gigi ook wel geïnteresseerd was in Nimmernacht is dat uiteindelijk de keuze geworden en dat heeft weer geleid tot deze mooie - al zeg ik het zelf - bespreking! 

Gigi: Toen ik de lijst van Debbie doorzocht, een lijst waarvan niets zo maar in mijn kast stond, zocht ik in eerste instantie, naar een boek dat ik het meest bijzonder vond van haar lijst. Ik dacht: waarom niet totaal iets anders dan ik gewend ben. Op dat moment viel mijn oog op Nimmernacht en jawel, op Nachtcircus (Anne, ik voel nog een buddyread aan komen). Het werd Nimmernacht omdat dit boek al maanden mijn ogen uitstak en ik niet wist, of tot mij door liet dringen, dat Nachtcircus ook een optie was. Wat ik erg leuk vond, is dat er twee boeken in de top 25 van Debbie staan, die ik zelf ook las en bijzonder waardeer.

242e700f1395c497273a7277ea27d628.png

Eenmalige ervaring of smaakt het naar meer?

Gigi: Ik had even nodig om erin te komen, ongeveer tien bladzijden, maar toen was ik om. Pats boem, verliefd op de stijl, de opbouw van het verhaal, de wereld van Mia en haar kornuiten en vijanden, de personages zelf (applaus voor Meneer Goedhart, waarbij de Engelse naam, Mister Kindly, me beter bevalt) en het verhaal zelf. Zoals hierboven genoemd, is Nimmernacht een klepper en ik zat wat krap in mijn leestijd. Daarbij werd ik ook nog geteisterd door een ontstoken kaak waardoor mijn concentratie niet opperbest was. Toch wist Kristoff me te vangen, te bedwelmen en te betoveren en hij werkt toe naar een krachtig en verrassend einde. Ik wilde dat het nimmer nacht werd zodat ik kon doorlezen. Ik heb wat uurtjes van de nacht moeten skippen omdat het verhaal mij niet los liet (en ik het boek niet). Zelfs nu, twee dagen nadat ik het uitlas, heb ik de neiging om het boek af en toe op te pakken om stukjes opnieuw te lezen. In mijn hoofd zit ik nog in De republiek Itreya. Deel twee van de trilogie staat al in de kast en ik zoek met man en macht naar een stapeltje tijd om ook dat boek op korte termijn te kunnen lezen. Wie zei hier dat ik niet van Fantasy hield? Blijkbaar moet er YA bij staan wil het mijn aandacht vangen. Misschien is het een speciaal type fantasyboeken die juist bij mij passen?  Ik zou het mijn zoon direct aanraden, ware het niet dat het boek toch wel iets te bloederig is voor een dertienjarige met een gevoelig hartje. Hij moet nog maar een jaartje wachten.

Anne: Ik moet eerlijk zeggen dat ik in het begin wat moeite had met de beschrijvingen van de martelingen en de bloederige taferelen - ja, ik ben een watje... - en dat ik het een paar keer weg heb gelegd, maar toch bleef het mijn aandacht vasthouden (en ik wilde natuurlijk niet onderdoen voor Gigi) en las ik steeds weer een stukje verder. Pas in de laatste 150 pagina's is mijn enthousiasme helemaal ontploft en nu ben ik megafan van Nimmernacht. Het verhaal dreigt clichématig af te lopen, ondanks de geweldige wereld en de originele details die daarvan deel uitmaken; natuurlijk overwint onze heldin alle beproevingen, anders zou ze onze heldin niet zijn. Maar dan blijkt dat Kristoff de lezer, die denkt dat het verhaal bijna zijn (teleurstellende) einde heeft bereikt, al die tijd op het geheel verkeerde been gezet heeft en volgt een plot-twist waar enkel een diepe buiging voor op zijn plaats is. Het is dus zeker nog niet klaar met deze serie voor mij en ik ben ook heel benieuwd naar het volgende deel, Godsgraf.

04d78ced9ef591631e61833653003955.png

Terecht een klepper?

Anne: Eigenlijk vond ik de dikte van dit boek precies goed, het kost tijd om de lezer bekend te maken met de geheel nieuwe wereld zoals Kristoff deze geschapen heeft, dus wat dat betreft is de dikte van het boek prima te verklaren. Ik was dus heel even bang dat het verhaal afgelopen zou zijn, maar was blij dat de laatste 150 pagina's er nog op volgden, die maken dit boek echt uniek en heel tof, dus wat dat betreft was het jammer geweest als Kristoff het boek dunner had gemaakt. Verder leest het geheel vlot - om de gruwelijke scènes heen - en heb ik geen enkel moment het gevoel gehad dat het verhaal langdradig of onnodig gedetailleerd werd. 

Gigi: Ik schrok wel even toen ik het boek bij de bibliotheek ging ophalen enkele weken geleden. Een kleine klepper, maar toch echt een klepper. Stel je voor dat het boek niet beviel, dan zou het lezen van 650 bladzijden toch erg veel zijn. Dit bleek uiteindelijk helemaal geen probleem. Zoals jij noemt Anne, kreeg ik even de kriebels toen het het verhaal leek te eindigen, te snel voor mijn gevoel, maar er nog meer dan honderd pagina’s te gaan waren. Juist op het moment dat ik dacht dat het te vlotjes verliep, dat het Mia te gemakkelijk af ging, kwam er die heerlijke twist in het verhaal.

242e700f1395c497273a7277ea27d628.png

Wat vinden we van de stijl?

Anne: Kristoff heeft een hele slimme manier gevonden om zijn lezer heel veel informatie te geven over de nieuwe wereld waarin deze zich bevindt, zonder dat dit ten koste gaat van zijn doorlopende verhaal; voetnoten! Het verhaal wordt niet verteld door hoofdpersonage Mia, maar door ‘iemand die haar werkelijk kende’ en die als alwetende verteller optreedt in de roman. Deze alwetende verteller neemt ons mee in de wereld die Kristoff schiep voor zijn trilogie en die tot in alle detail is uitgewerkt en kloppend is gemaakt. De voetnoten van de alwetende verteller geven de lezer op een subtiele manier heel veel informatie over de wereld waarin deze zich op dit moment bevindt, zonder dat die zijpaden, verhalen en feiten het verhaal wollig of ondoorgrondelijk maken. Het verhaal blijft daardoor, ondanks de omvang van het boek, goed leesbaar. Ook getuigen de voetnoten van een geweldige dosis – meestal droge – humor.  Ook kent het boek veel sprongen in de tijd, die in het boek duidelijk zijn aangegeven door de passages in het verleden schuingedrukt te maken. In het e-book was dit echter minder duidelijk en heb ik me door de eerste hoofdstukken moeten worstelen, tot ik het fysieke exemplaar bij de bibliotheek vond en zag dat het minder ingewikkeld was dan het op het scherm leek. Weer een reden om een lekker vet papieren boek te lezen ;) 

Gigi: Ja, die noten. Mijn man (die het boek direct las toen ik het uit de bibliotheek weg plukte) vond het maar niets. Die tekst kon prima in de tekst zelf verwerkt worden. De eerste drie hoofdstukken was ik het wel met hem eens. Die informatie had ook gewoon in de tekst geplaatst kunnen worden. Toen drong langzaam de net iets andere stijl, de net wat afwijkende, licht ironische, toon van vertellen, tot mij door en vond ik dit juist heel krachtig gekozen. De twee goed uitgewerkte verhaallijnen kwamen hierdoor optimaal tot hun recht en de verteller gaf met de voetnoten een extra, derde, dimensie aan het verhaal. Ook was door het toevoegen van de noten voldoende aandacht voor het spelen met de tekst: cursief gedrukt, gebruik van grote versus kleine letters, verspringen van de tekst. Dit is echt een boek waarbij je veel mist aan leesplezier als je kiest voor een digitale versie. Nou vergeet ik bijna nog te noemen dat het verhaal, ondanks gruwelijkheden, de nodige dosis humor bevat. Ik heb genoten.

04d78ced9ef591631e61833653003955.png

Welk aspect van deze fantastische wereld sprak het meest aan?

Anne: Oei, dat is een moeilijke vraag. Wat ik vooral heel gaaf vond is de manier waarop Kristoff zijn wereld tot in het kleinste detail geschapen heeft, van de munteenheid tot de wereldkaart tot de geschiedenis en mythologie/godsdienst die de wereld gemaakt heeft tot wat hij nu is, van staatsinrichting tot volksstammen. Dat sprak me aan in Nimmernacht, ik kan niet precies één onderdeel uitlichten of kiezen omdat het juist allemaal zo in elkaar valt. En wat me het minst aansprak, waren, zoals je misschien intussen kunt raden, de gruwelijke daden, martelingen en de moorden. Het is een wezenlijk onderdeel van het boek en dat waar het verhaal eigenlijk op gebouwd is, maar ik was daar niet zo'n fan van :) 

Gigi: Ik ben het met je eens Anne dat die wereld zo helder en gedetailleerd beschreven werd dat je al snel nauwelijks moeite hebt om je hierin ‘thuis’ te gaan voelen ondanks de soms bloederige momenten. Toch is er iets wat mij opviel en ook enorm beviel aan deze wereld en dat is het gebruik van kleuren en licht. We hebben donker en het niet donker worden in Itreya. Hierbij is het zwart en het donker gekoppeld aan de mensen met het hart op de juiste plek. De tegenstanders vechten in het wit en aanbidden en misbruiken het licht. Beide partijen maken gebruik van een rood sausje van zand en bloed. Als je er over na gaat denken merk je dat dit goed wordt doorgevoerd in het gehele verhaal. Als ik iets moet noemen dat ik minder sterk vond aan het verhaal dan sta ik even met mijn mond vol tanden. Misschien dat Mia op sommige momenten te goed was om waar te zijn? Heel af en toe dan toch.

242e700f1395c497273a7277ea27d628.png

En dan de conclusie

Anne: ***** "Nimmernacht is dus een veelbelovend eerste deel van de trilogie en voor elke fantasy-lezer een must, zelfs als je geen fan bent van horrortaferelen; je doorzettingsvermogen zal worden beloond." 

Gigi: ***** “Als je Harry Potter en De hongerspelen ontgroeid bent en je wil een stapje meer dan is Nimmernacht een pracht van een verhaal. Niet voor al te tere zieltjes denk ik, maar misschien zijn doorgewinterde Fantasy-lezers dit wel gewend? Ik ben onder de indruk van de zorg die is besteed aan de schrijfstijl en de opbouw van het verhaal.”

Meer Hebban Crew-favorieten lezen?



Reacties op: De Literatuurclub leest de Hebban Crew-favorieten: Nimmernacht

Meer informatie

Gerelateerd

Over

Jay Kristoff

Jay Kristoff

Jay Kristoff (geboren 12 November 1973) is een Australische auteur van fantasy e...