Weten jullie dat we na dit derde deel te hebben gelezen al bijna in de helft zitten van dit boek? Dat geeft de burger toch moed, niet? 

In dit derde deel zijn we in het hoofdstuk Bladblazerblues getuige van de bloeiende relatie van Max met Mischa, die uitgegroeid is tot zijn vaste vriendin maar ook van de verwijdering met zijn vader (en zijn zus) want zijn ouders gaan scheiden. Wat we natuurlijk samen met hem al eventjes zagen aankomen. We volgen hem tot hij zal afzwaaien op zijn high school en naar de universiteit zal vertrekken. En aan het einde van zijn verhaal in dit deel leert hij eindelijk zijn oom Owen/Ove kennen, en komen deze twee hoofdrolspelers voor het eerst bij elkaar. Wat zijn jullie gedachten hierover?

In het hoofdstuk KPM zien we hoe Owen zich ontwikkelt en hoe hij zijn pianoleraar Samuel leert kennen, die veel meer voor hem zal gaan betekenen en hoe hij eindelijk tot een professioneel muzikant uitgroeit voor die bekende platenmaatschappij. Hij krijgt zelfs een heel appartement voor hemzelf ter beschikking.

Opnieuw gaan we vragen verzamelen van de lezers die meedoen aan deze bespreking. Onder dit artikel komt opnieuw een draadje waarin jij je vraag kan aankondigen met een sleutelwoord. En die mag je daarna dan elk om beurt in de groep gooien uiteraard.

We herhalen hier ook even onze afspraken zoals steeds:

• We bespreken niet het hele boek per bespreking, verklap nog niets voor je mede-lezer alsjeblieft over de volgende delen, spoilers van de gelezen delen mogen wél, klik hier voor de leesplanning.
• We laten jullie graag aan het woord. Wil je een vraag stellen, roep dan je naam onder de eerste vraag onder dit artikel, dan kunnen we gemakkelijk zien in welke volgorde we welke vraag gaan behandelen.
• Dit is geen officiële leesclub, het gaat er allemaal wat losser aan toe. Je hoeft niet per se elke vraag te beantwoorden. Het is ook niet verplicht om een recensie te schrijven. Maar het mag natuurlijk allemaal wel, heel graag zelfs!
• Reageer op een vraag via de grijze knop, zo blijven de vraag en de antwoorden mooi samen.
• Wil je een nieuw gesprek beginnen, gebruik dan de roze knop. (Dat mag, maar kijk voor je dit doet ook even naar het tweede afsprakenstreepje hierboven).

We starten met een algemeen rondje na dit deel te hebben gelezen over wat jij tot hier toe van dit boek vindt. Zijn jouw verwachtingen al ingelost? Wat vond je van het boek in het algemeen tot hier toe? Een bijkomende vraag hierbij is of de bespreking van dit boek snel genoeg voor jou gaat, of dat je dit eventueel wel wat sneller zou willen/kunnen doen? Of vind je dit al snel genoeg en probeer je alles uit de kast te halen om te blijven aanhaken? Als hier een consensus voor is te vinden, zouden we vanaf mei ongeveer eventueel de planning wat kunnen aanpassen. Als we net als de Britten hier geen akkoord over kunnen maken, blijft alles zoals het is!

Een kort leesverslag van Tea over deel II kunnen jullie vanaf nu ook lezen in het discussie-artikel over deel II.

Dank voor jullie volharding en enthousiasme!

May en de MMTO-blues

Tekst: Nathalie
Banner: Natalie

Update 14/5: Opnieuw kroop Tea in de pen en voorziet ze ons van een enthousiasmerend leesverslagje! 

MMTO deel drie: Bladblazerblues (Bbb) en KPM 

In Bbb fietst de tot over zijn oren verliefde Max naar Mischa. Het is herfst en de titel Bladblazerblues past wonderwel bij dit hoofdstuk. Weemoed, eenzaamheid en verliefdheid, het is deze mix die dit hoofdstuk zo bijzonder maakt. Het gaat ook over theater en dan vooral over de vraag of het theater zich moet bevrijden van het conformisme. Mordecai en Max voelen elkaar feilloos aan, ook wanneer ze niet spreken, het typeert hun verbondenheid van dat moment, van die episode. Er wordt gefeest, en op dit soort feestjes ontstonden groepjes die zich afzonderden. Max’s herinneringen nemen ons mee naar die plekken en vooral naar de sfeer die daar heerste. Ongetwijfeld zijn die niet helemaal realistisch, maar juist dat feit maakt ze zo dierbaar. Hij noemt de term sprawl, een plek met een enorme aantrekkingskracht, daar moest je zijn, daar gebeurde het. Bij de herinneringen hoort ook het ontmoetingsverhaal van de ouders van Max, vooral hun politieke activiteiten geven een mooi tijdsbeeld en hoe er gedacht werd over de oorlog in Vietnam.

Het komt tot een ontmoeting tussen Owen, Max, Mischa en Mordecai in Apthorp. Muziek is het gespreksonderwerp, over Vietnam wordt niet gesproken.

Heaven is a Laundry Place geeft een haarscherp beeld van Mischa’s kunst, mooie beschrijvingen van de scene, ‘een lofzang op zowel de esthetiek als de functionaliteit’ aldus Max.

KPM gaat over Owen en zijn muziek, hoe hij zijn baan kwijtraakt en weer aan werk komt. 

Er worden diverse discussievragen gesteld en vooral Bladblazerblues roept veel gevoel op. Misschien leuk om even te memoreren wie er nog actief zijn in deze langlopende leesclub. We zijn met een- toch niet echt kleine club van 11: Nathalie, Marjolein, Evelien, Sylvia, * Wil* , Marjolein Schrage, Ine, Aard, Mariek, Angèle en ik enthousiast bezig dit boek te bespreken. Het ging niet alleen over de beleving van het bladblazerbluesgevoel, maar ook over de uitwerking van de personages en de vraag waarom Max niet met Owen sprak over Vietnam, terwijl dat juist wel een brandende kwestie was!

Ook filosoferen we over het leestempo en of de vragen niet wat sneller moeten, maar… ieder leest dit boek op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo, de een is wat enthousiaster dan de ander, maar we zijn met z’n elven nog enthousiast. Er zijn ongetwijfeld nog lezers die later nog aanhaken bij deel drie, dat kan allemaal, vrijheid blijheid.

Tea