Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Het mooiste boek van december èn van heel 2017

op 02 januari 2018 door

We Love Lit maakt de balans op van het jaar 2017! Wat heeft een heel jaar lezen ons gebracht en welk boek is ons bij uitstek bijgebleven? Jullie zijn van ons gewend dat we aan het begin van iedere nieuwe maand ons favoriete boek van de afgelopen maand noemen, maar deze keer hebben alle leden van We Love Lit ook nagedacht over hun favoriete boek van het hele afgelopen jaar. We hopen dat jullie zo aan het begin van het nieuwe jaar inspiratie kunnen vinden in onze toppers, dat de leeslijstjes weer flink gevuld kunnen worden en dat jullie zo een vliegende start kunnen maken met de nieuwe Reading Challenge. 

Sigried 

Ik gaf in 2017 aan vier boeken vijf sterren: Different Class van Joanne Harris, Björnstad van Fredrik Backman, Het behouden kind van Janneke Holwarda en Noord van Sien Volders. Dat laatste boek las ik afgelopen week en het is niet enkel mijn favoriete boek van de maand, maar ook meteen van 2017. Dit debuut gaat over een jonge zilversmid, Sarah, die naar een afgelegen dorpje in Canada trekt om er na te denken over de volgende stappen in haar carrière. Het boek gaat vooral over vriendschap en ambitie en beschrijft op een doordringende manier welke prijs kunstenaars voor hun passie betalen. Ik herhaal hier graag de laatste paragraaf van mijn recensie: Door de setting te verplaatsen van de stad naar de ruige natuur, en personages op te voeren die onderling grondig van elkaar verschillen, maar toch een duidelijke samenhang vertonen, wordt een gelaagd verhaal gecreëerd dat niet zomaar raakt, maar ook tot nadenken stemt. Voeg daar Volders’ kraakheldere schrijfstijl aan toe en je krijgt een boek dat trekt en klauwt en nog lang na de laatste pagina sporen nalaat. Mijn volledige recensie.

Nathalie

Mijn favoriete boek van dit jaar waar waarschijnlijk geen ander boek boven kan, is Anna Karenina van Lev Tolstoj. Inderdaad een Russische klassieker en wat een romantisch verhaal! Je krijgt 2 liefdesgeschiedenissen verweven tot 1 boek van bijna 1000 pagina's voor de kiezen, maar het was genieten van de eerste tot en met de laatste bladzijde. Een boek dat 140 jaar na verschijnen nog zo levendig overkomt, en zo passioneel is, verdient voor mij de eerste plek van dit jaar. Ik heb dit boek trouwens gelezen dankij Gigi en Evelien die in mei dit jaar deze klassieker-leesclub in feuilletonvorm picco bello gecoördineerd hebben!

Mijn favoriete boek van december is wel The Remains of the Day van Kazuo Ishiguro. Dit is Nobelprijs-werk geworden dit jaar. Aan Ishiguro, een Brits-Japanse auteur, besteedden we met We Love Lit heel wat tijd en hij blijkt van vele markten thuis te zijn. Een boek over op z'n Brits ingehouden emoties, terugkijken op een verloren leven, in het reine komen met menselijk falen. Wat een subtiliteit, wat een zeggingskracht, zit er in dit boek! Prachtig!  

Jan

Wat heb ik in 2017 veel boeken gelezen, gemiddeld één per week. Mijn favorieten van dit jaar? Ik mag er maar twee kiezen. Kies ik voor Wil van Jeroen Olyslaegers, een van de vijf boeken van Willem Elsschot (klassiekers) of voor een debutant? Veel debutanten hebben op mij indruk gemaakt. Maar dan moet je kiezen. Ik kies voor De Afwezigen van Lieke Kézér. Het boek met die veelzeggende cover was voor mij een eye-opener. Ik signaleerde dit boek aan het begin van 2017 en was meteen verkocht. Verlies, overleven, verdriet, omgaan met rouw, eenzaamheid, wanhoop en het gemis van dierbaren spelen door het hele boek. Zij zijn de afwezigen, maar eigenlijk heel erg aanwezig. En steeds is daar de muziek die een rol speelt. Het wisselend perspectief doet de lezer puzzelen. En dan zijn er die mooie zinnen, zoals “in zijn hoofd fladderden opbeurende woorden als grijze motten, maar hij kreeg ze niet gevangen”.

De combinatie feit en fictie heeft me ook bezig gehouden in 2017. Voor We Love Lit schreef ik een aantal fact-check-artikelen. Het boek dat me het meest aan het hart ging was P.I.D. van Bronja Hoffschlag. Het feit dat de muziekgeschiedenis van de zestiger jaren op een bijzonder originele wijze verwerkt wordt in een roman, én het feit dat een verhaal uit mijn jeugd over de vermeende dood van Paul McCartney een rode draad vormt in het boek hebben er toe geleid dat het boek me nog steeds bezighoudt. En volgens mij gaat het daar om: waardoor word je gegrepen, geïnspireerd.

Gigi

Het mooiste boek dat ik las in 2017? Ik las zoveel verschillende genres dat het voelt alsof ik appels met peren moest vergelijken. Bij de boeken die ik dit jaar met vijf sterren beoordeelde zaten klassiekers en nieuwere boeken. Toch was er een boek dat er voor mij uitsprong. Het betreft een boek uit 1953, Mrs. Caldwell spreekt met haar zoon van de Spaanse schrijver Camilo José Cela. Ik las het met het Klassieker Genootschap en had in eerste instantie moeite om er in te komen maar toen ik er eenmaal in zat raakte ik betoverd. Zoek je een bijzonder boek? Een boek dat even tijd vraagt om er in te komen? Een boek met een speciale structuur? Een boek vol mythologie en symboliek? Een boek dat je daarnaast ook nog ontroert? Dan is dit jouw boek.

Mijn mooiste boek van december is weer een klassieker. Een dunne roman, een verhaal uit 1933, een topper op de leeslijst van de middelbare scholieren is mijn favoriet van deze maand. Zelf las ik dit boek ook al op de middelbare school maar daar had ik niet veel van onthouden. Vier jaar geleden las ik het samen met mijn dochter toen zij haar leeslijst moest vullen. Ik genoot met volle teugen van dit enorm grappige verhaal. En deze maand las ik het opnieuw voor de leesclub hier op Hebban. Mijn vijfde Elsschot van dit jaar. Het plot is zo eenvoudig en de titel zo bijzonder dat je je afvraagt hoe iemand daar een verhaal van kan maken. Elsschot weet een heerlijke roman te creëren van Kaas, een boek waarbij ik vaak moest grijnzen en grinniken en af en toe voluit moest lachen.

Harriet

Bij de vraag wat mijn favoriete boek is van het afgelopen jaar, schieten mij meteen twee titels te binnen. Als ik vervolgens de lijst gelezen boeken van 2017 door kijk zie ik nog veel meer mooie boeken staan. Het afgelopen jaar heb ik veel nieuwe schrijvers mogen ontdekken, debuten gelezen die naar meer smaakten en ook een aantal bekende boeken gelezen die bij voorbaat eigenlijk al goed waren. Soms maakt de tijd waarop of de stemming waarin je een boek leest, het boek tot je favoriete boek. Bij deze twee boeken was dat zeker niet het geval. Ik las Manderlay voor altijd van Tatiana de Rosnay, een fascinerende biografie over Daphne du Maurier. Dit boek is zo mooi en beeldend geschreven dan je je bij tijd en wijle in Cornwall bevindt, de wind door je haren voelt waaien en de zeelucht opsnuift.  

Mijn andere favoriete boek is En we noemen hem van Marjolijn van Heemstra, hoe heden en verleden , nieuw leven en afgenomen leven zo mooi verweven met elkaar,  opgeschreven kunnen worden. Dit boek heb ik in een adem uitgelezen.

Helena

Mijn favoriet van december was Wormen en Engelen van Maarten van der Graaff. Een debuut dat in mijn ogen terecht enorm is geprezen maar tot mijn verbazing nog nauwelijks wordt gelezen. Dat deze schrijver een dichter is, is in iedere zin te merken. Een boek boordevol prachtige gedachtegangen en observaties over (niet meer) geloven, een jeugd op Goeree-Overflakkee en bijzondere vriendschappen.

Als ik van heel 2017 al mijn vijf-sterren-boeken de revue laat passeren, dan was ik toch het meest onder de indruk van Bidden wij voor Owen Meany van John Irving. Behalve de vijf sterren heb ik dit boek ook aan mijn favorieten toegevoegd op Hebban. Een boek waarin alles klopt, alles met elkaar in balans is en dat je met kippenvel en tranen in je ogen dichtslaat.

Natalie

Mijn favoriet voor de maand december is ook ditmaal geen 5 sterren boek, net een 4, namelijk het boek De Partituur voor De Toverfluit van Ludwig Bauer. Een mooi verhaal over hoe je als oorlogsvluchteling probeert een nieuw bestaan op te bouwen in een vreemd land. Een verhaal over acceptatie en verwerking.

Wat mijn boek van het jaar 2017 is geworden, dat is lastig kiezen. Ik smokkel, wat is mijn schrijver van het jaar? Dat is voor mij de ontdekking van Willem Elsschot. Ik heb met heel veel plezier de drie eerste heruitgaven van uitgeverij Polis gelezen : Het Tankschip, Pensioen, De verlossing. In combinatie met de wandeling in Antwerpen is dat wel een lees hoogtepuntje te noemen.

Kris

Bij de keuze van de boeken die ik lees, probeer ik zoveel mogelijk af te wisselen qua genre, taal, type auteurs. Af en toe kan ik dus ook genieten van een non-fictie boek, en in de maand december was Slaapwandelaars van Christopher Clark zelfs mijn favoriete boek, een kanjer van 749 pagina's uit 2013. 2018 zal een jaar worden waarin de herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog wellicht veel aandacht zal krijgen, dus ik vond het een goed moment om aan dit belangrijke werk van deze Australische historicus te beginnen. Dit monumentale boek richt zich volledig op het ontstaan van de Eerste Wereldoorlog, niet zozeer vanuit de waarom-vraag (want de belangrijkste historische oorzaken en thema's zijn vrij algemeen bekend), maar vooral vanuit de hoe-vraag: wat waren de verschillende kleine, menselijke, relationele, toevallige aspecten en factoren die een rol speelden bij het ontstaan en de escalatie van dergelijk brutaal en groot conflict? En vooral: wat zegt dat over de hedendaagse toestand van onze wereld?

Ik heb dit jaar vele mooie boeken kunnen lezen. Het is dus niet makkelijk om uit die bijna 70 titels eentje te kiezen als mijn favoriete boek van 2017. Maar terwijl ik door mijn boekenlijst van 2017 op Hebban liep, kwam ik tot de vaststelling dat er één boek is dat aan al mijn criteria voldoet: Mijn vaderland, een appelpit van Herta Müller. Deze Duitstalige schrijfster van Roemeense afkomst won in 2009 de Nobelprijs voor de Literatuur. Ze schrijft romans, essays en poëzie met een heel autobiografische inslag, en toch met een grote verbeeldingskracht. Maar bovenal is ze een woordkunstenares die haar taal en beeldspraak heel effectief gebruikt als dragers van haar emoties.  'Mijn vaderland, een appelpit' verscheen eind 2016 in de Nederlandse vertaling van Ria van Hengel, die er op een bijzondere manier in geslaagd is de kracht, de energie en het bevreemdende van Müllers boek te behouden. 

En jullie? Wat was jullie favoriete boek van 2017 dat jullie hebben gelezen? Tips daarover lezen we graag hieronder!

- Helena -



Reacties op: Het mooiste boek van december èn van heel 2017

Meer informatie

Gerelateerd

Over

Willem Elsschot

Willem Elsschot

Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons De Ridder) werd geboren in een Antwerps b...