Vakantieboeken zonder verplichtingen, wat er van terecht kwam – deel II

Begin juli - herinneren jullie je dat eigenlijk nog? - maakten de Clubleden grote plannen oftewel duidelijke keuzes over welke boeken ze in hun vakantie zouden lezen. Nu zullen jullie wel denken, die zijn toch al lang afgelopen, maar dat valt best mee hoor. Er waren hier en daar namelijk nog enkele uitlopers in september en oktober te spotten. En, konden we onze grote plannen volbrengen of onze duidelijke keuzes uitvoeren? Dit is het eindresultaat van die vakantieperiode.

Nathalie: “Ik had 2 weekjes vakantie tijdens de zomer, maar gelukkig op die manier ook wat op overschot voor het najaar en zelfs nog voor het einde van het jaar… Voor mijn reisperiode en bij uitbreiding augustus had ik niet zo’n grote plannen voor mezelf gemaakt vond ik, slechts een 6-tal boeken. Dat had ik goed ingeschat, uiteindelijk kwam ik op hetzelfde aantal uit, maar verrassing, er zaten wel een paar andere titels tussen! Van Jan Guillou had ik er wel al 2 gelezen in juli, maar daar kwam ik in augustus niet meer toe. Hopelijk geraak ik in september toch nog een boek verder in zijn uitstekende Grote Eeuw-serie! Het voorgenomen boek van Vasili Grossman, Reis naar Armenië, niet van David daar die naam even voor wat verwarring zorgde, las ik en daar schreef ik ook een blog over waar ik wat persoonlijke foto’s aan heb toegevoegd om de boel wat op te vrolijken, want een eerder zwaar boek was het wel dat ik op m’n lichte e-reader bij had. In het vliegtuig kwam ik ook nog op een derde van de autobiografie van Trevor Noah, Born a Crime, wat ietsje lichtere kost was. Naast dat nog uit te lezen, las ik ook nog één recensieboek, Tiergartenstrasse van Erik Larson; 1 gedichtenbundel (We komen van ver van Carmien Michels); en 2 meelees-boeken, met name De meisjes van Emma Cline (genre melange Lit & Thriller) en Meisje zonder huid van Mads Peder Nordbo, een uitstapje naar een ‘arctische thriller’ op Groenland, om mijn super-hete zomermaanden mee af te sluiten want ik kon wel wat afkoeling gebruiken tegen dan…
Nu deze maand oktober heb ik nu opnieuw 2 weekjes vakantie, en wilde ik er een heerlijke twee herfstige boekenweken thuis van gemaakt. Maar die zitten volledig vol met al aangegane verplichtingen, zowel wat de boeken als een aantal artikels betreft… Ik heb daar geen probleem mee, maar ondertussen blijven zowel de nieuwste thriller van Arne Dahl, het nieuwste boek van Rudi Vranckx en de laatst uitgekomen delen van de Bruggenbouwers-serie aan me trekken. Ik heb tot hier toe (eerste week) alvast 5 boeken en 1 dichtbundel uitgelezen. Voor de tweede week heb ik wel een dikker boek gekozen dat snel naar de bieb terugmoet, namelijk De nazi en de kapper van Edgar Hilsenrath, en staan er nog enkele andere tussendoor op mijn wensenlijstje. 

Gigi: “Stapels boeken lagen klaar voor de vakantieperiode maar al deze boeken hadden een 'verplichting'. Het is niet zo dat ik die minder graag las, integendeel, het ging om leesclubboeken, een boek voor het Klassieker Genootschap, een buddyread of andere plezierige 'verplichtingen' en die boeken vind ik heerlijk om te lezen. Toch had ik me ook voorgenomen om minstens een boek te lezen zonder deadline, zonder een afspraak, zonder artikel dat er uit moest rollen. Ik had het met zorg gekozen. Lincoln in de Bardo lag al een half jaar op de stapel te wachten en ik werd door velen gestimuleerd om dit boek van George Saunders toch echt te gaan lezen. Een bijzonder boek werd gezegd, dat moest toch goed gaan. Ik had er dan ook erg veel zin in.
Begin juli begon mijn vakantie en was het zover dat ik kon beginnen aan dit boek. Ik moest wel nog even de boeken voor de debuutjury uitlezen, een buddyread afmaken en er kwamen twee leesclubs toevallig op mijn pad. Dat neemt niet weg dat ik nog ruim voldoende tijd had voor Saunders’ boek. Zoveel tijd dat Nieuwe maan van Sara Crossan, een fantastische tip van Evy, recensente én lid van zowel de thriller- als de jeugdliteratuurclub, er ook nog wel even tussen kon. Dat was toch ook al een boek zonder verplichting maar niet het boek dat ik me voorgenomen had. Voor ik het wist, was mijn vakantie voorbij en ging ik weer aan het werk, maar niet getreurd, want de kinderen hadden nog vakantie en dan was het boek dat ik dan las nog altijd een vakantieboek, niet? Lincoln kon nog altijd op mij rekenen, dacht ik. Dat het leven soms andere dingen met je voorheeft, had ik niet ingecalculeerd. Er gebeurde iets in de privésfeer waardoor mijn wereld op zijn kop stond en mijn hoofd iets heel anders nodig had aan leesvoer. Op dat moment keek ik in de kast en zag ik het boek van Sander Verheijen staan. Ik kan er nét niet bij bleek op dat moment het ideale boek voor mij. Enkel de titel gaf mij al steun. De frisheid van schrijven, de twinkeling in de toon die tegenslagen zoet maakt en het heerlijke optimisme dat er door dit fijne boek heen sijpelt, heeft mij enorm geholpen in een moeilijke tijd. Dit werd mijn vakantieboek zonder verplichting en als ik het moeilijk heb, geeft het mij verlichting. Lincoln draait zich waarschijnlijk nog eens om in zijn graf en wacht rustig totdat ik wel tijd voor hem heb.”

Natalie: “Mijn inschatting dat ik waarschijnlijk twee boeken ging lezen tijdens de vakantie had ik goed ingeschat. Wat ik met plezier heb gelezen tijdens de vakantie was Een Ontgoocheling van Elsschot.  Het andere boek dat ik met veel genoegen gelezen had was  geen spannend boek of een boek van Murakami. In plaats daarvan had ik De meermin en de courtisane gelezen. Zijn het alle twee de ultieme vakantieboeken? Lastig te beoordelen. Beter gezegd: wat is de definitie van een vakantieboek? Dat is voor iedere lezer weer anders. Maar vooruit, als ik moet kiezen dan is De meermin een goede keuze voor de vakantie. Een sterke en interessante verhaallijn, een onderhoudend verhaal en makkelijk te lezen.”

Harriet: “Ik zou deze vakantie boeken lezen die al een hele tijd op de stapel nog te lezen boeken lagen. Een soort ´lezen uit eigen boekenkast` zomereditie. Vol goede moed ben ik begonnen in Het labyrint der geesten van Carlos Ruiz Zafón. Een schitterend boek dat ik ook in een adem heb uitgelezen. Tja en toen kwam er al  een kink in de kabel. Al jaren lees ik in de vakantie een boek van Arnaldur Indriđason, en Valkuil had ik toch stiekem uit de bibliotheek meegenomen. Met het excuus dat het toch wel heel erg warm was en dat je dan best wel even een dunner boek mag lezen dan de dikke kleppers die ik mij had voorgenomen, werd dit dus mijn tweede boek. Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? van Johan Harstad is ook niet voor niets meegegaan in de koffer. Een heerlijk boek om te lezen, zeker als de hoofdpersoon door de koude wind en sneeuw ploetert. Het geeft wat verkoeling bij zomerse temperaturen. Het was mij eigenlijk prima bevallen om een dik boek af te wisselen met een dunner exemplaar. Omdat ik naar de Alpen op vakantie ging, had ik mijzelf het boek De buitenjongen van Paolo Cognetti cadeau gedaan. Tussen de hoge alpentoppen is het extra genieten van dit boek. Vervolgens stond er weer een klepper op het programma, een andere dan ik van plan was maar zeker de moeite waard: De moord op Commendatore deel 1 van Haruki Murakami. Als laatste las ik De baanbreker van Henning Mankell. Niet alle boeken die ik mij voorgenomen had te lezen, heb ik ook daadwerkelijk gelezen maar daarvoor in de plaats kwamen een paar mooie andere boeken waar ik zeker geen spijt van heb gehad dat ik ze gelezen heb.”

Jan: “Ik had me voorgenomen deze zomer een aantal boeken zeker te lezen. Dat is gelukt. Heerlijke zomer was het, tenminste als er ergens airco was! Ik was dit jaar in de Westhoek te vinden (voor het vierde jaar op rij) en verblijf dan in Elverdinge. Vlakbij Elverdinge ligt het plaatsje Woesten. Woesten is ook de titel van het boek dat Kris van Steenberge schreef. Ter plekke ben ik het boek gaan lezen. Ik kon niet stoppen met lezen over het verhaal dat zich afspeelt aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Ontroerend mooi. Dit boek kun je nu al een klassieker noemen. In Woesten bevindt zich ook brouwerij Deca. Tijdens het lezen dronk ik een van hun speciaalbieren en de Vleteren Bruin beviel me enorm goed! Evenals de buddyread die ik over het boek had met Harriet.
Ik las lekker verder met boeken als De Meisjes van Emma Cline (min of meer verwijzend naar de Manson-moorden), Eerste reserve van Rijan van Leest met wie ik een interview had en die een pitch gaat houden op Hebban Live. Ik genoot van de korte verhalen uit de Middeleeuwen geschreven door Paul Christiaan Smis. Ik kwam eindelijk aan wat dunnere boekjes toe als Natuurlijk van Jan Terlouw en het spannendeboekengeschenk (wat een woord!) Barst! van Boris O. Ditrich. Leuke tussendoortjes. En aangezien ik dan toch in de spannende sfeer was heb ik ook Snuff van Bronja Hoffschlag gelezen. Aanradertje en meer dan een spannend boek. Een eye-opener was voor mij Leeuwen Wekken van de Israëlische schrijfster Ayelet Gundar-Goshen. Tijdens de hele roman speelt het morele een rol: wat zou ík gedaan hebben? Goh, en toen was de vakantie om. Ik kijk al weer uit naar het najaar, immers de tijd dat er veel nieuwe boeken verschijnen.”