Na Judas van Astrid Holleeder en Anne (over de verdwijning van Anne Faber) met veel interesse te hebben gelezen, was ik erg benieuwd naar Sporen liegen niet van oud-forensisch rechercheur van de hoofdstedelijke politie, John Pel. Op de een of andere manier ben ik altijd geïntrigeerd geweest door de criminaliteit (neehee, ik blijf zelf keurig aan de juiste kant van de wet) en dan vooral de strijd daartegen in de breedste zin des woords.

Hoe gaaf is het dan om een kijkje te kunnen nemen achter de schermen van zo'n dynamisch vakgebied als forensisch onderzoeker?

-door Barbara-

Over Sporen liegen niet

Nadat John Pel in 2016 na 35 jaar bij de Amsterdamse politie te hebben gewerkt, last van PTSS kreeg, gaf zijn therapeut hem het advies om alles van zich af te schrijven. Omdat zijn zinnen voornamelijk met "ik" begonnen, riep hij de hulp van ghost-auteur Bert Muns (Cold Case Amsterdam en auteur van onder andere De vrouwenfabriek en Wurgkoord) in, met als resultaat Sporen liegen niet. In dit openhartige boek geeft Pel een inkijkje in de ontwikkeling van de forensische onderzoekstechnieken en in de wereld die politie heet, waar helaas de bureaucratie en het haantjesgedrag nog altijd ruim vertegenwoordigd blijken te zijn.

Gedurende zijn loopbaan als forensisch rechercheur heeft Pel zo'n 1.500 doden onderzocht. Hij was onder meer betrokken bij het onderzoek van spraakmakende moorden op kopstukken van de onderwereld zoals Thomas van der Bijl en Willem Endstra, maar ook bij dat van Theo van Gogh, de Bijlmerramp en de schietpartij in winkelcentrum De Ridderhof in Alphen aan den Rijn. 

Audio informatie

Auteur: John Pel met als ghost-auteur Bert Muns
Uitgever: Ambo|Anthos
Voorlezer: Paul de Munnik
Luisterduur: 8 uur en 35 minuten
Aanbieder: Storytel

Mijn luisterervaring

Het boek is rauw, oprecht en wordt uiteraard vanuit het perspectief van Pel zelf verteld, waarbij hij de minder mooie kanten van dit beroep zeker niet schuwt. Hij neemt de lezer mee in een wervelwind van plaats delicten, van bekende tot minder bekende maar daardoor niet minder heftige moordzaken. Zo vertelt hij hoe de moord door een vrouw op haar tienjarige zoontje hem volledig van zijn stuk bracht, maar ook over de gebeurtenissen rondom de identificatie van de slachtoffers van de MH17 op de burn sites in Oekraïne, hoe deze langzaam onder zijn huid zijn gaan zitten en uiteindelijk hebben geleid tot zijn gezondheidsklachten.

Ondanks dat het boek vol interessante wetenswaardigheden staat, is het geen moment een opsomming. Mede doordat Pel de juiste toon weet te raken, is Sporen liegen niet een zeer indrukwekkend boek geworden dat je in hoog tempo langs een groot aantal crimescenes loodst waardoor je niet anders dan respect voor deze beroepsgroep kunt hebben.

Hierbij laat hij zien wat zijn vertrekpunt op het gebied van de forensische onderzoekstechnieken was, wat er in die 35 jaar allemaal veranderd is en hoe het vak geprofessionaliseerd is. Wat hij ook laat zien is wat dit werk doet met de menselijke geest, waardoor je anno nu maar één conclusie kunt trekken en dat is dat de (top van de) Nederlandse politie nog steeds een lange weg te gaan heeft in de zorg voor en waardering van het menselijk kapitaal.

Het boek wordt voorgelezen door Paul de Munnik die het prettig, maar bij tijd en wijle nét even te kakkineus brengt om Pel, die qua uiterlijk én spraak veel wegheeft van Johan Cruijf, voor 100% tot leven te laten komen. Het had naar mijn idee niet misstaan als Pel het boek zelf had voorgelezen.

Desalniettemin is sporen liegen niet een mustread voor de liefhebbers van true crime. Een boek dat je in één keer af wilt luisteren en dat met een doorlooptijd van iets meer dan 8,5 uur eigenlijk veel te kort is.
Waardering: 4****

Heb jij wel eens een boek uit het genre true crime gelezen en wat vond je ervan?