Eindelijk is de zon af en toe warm genoeg is om lekker buiten te zitten met mijn haakwerk en een luisterboek op mijn oren. Ik ben een babydeken aan het haken en die moet natuurlijk wel af zijn voor het kindje geboren wordt. Het is gelukkig geen ingewikkeld patroon waardoor ik het prima kan combineren met een luisterboek. Ik had al enorm genoten van De zeven echtgenoten van Evelyn Hugo en was benieuwd of Taylor Jenkins Reid me met een kort verhaal ook zou weten te verrassen.

- door Helma -

Over Het bewijs van de affaire

Carrie Allsop en David Mayer zijn de achterblijvers van een allesverwoestende affaire tussen hun echtgenoten. De briefwisseling die tussen hen ontstaat, onthult stukje bij beetje de pijnlijke details van het overspel van hun geliefden. Met elke pennenstreek leggen ze hun angsten en hun ziel verder bloot. Ze delen hun verbazing over hoe het zover heeft kunnen komen en hoe nu verder te gaan. In de vorm van de briefwisseling tussen hen, en tussen de twee overspeligen, is Het bewijs van de affaire een zoektocht naar de ongrijpbare wegen van het hart. En, uiteindelijk, hoe bevrijdend het voor een van hen kan zijn als het gebroken is.

In dit korte verhaal toont Taylor Jenkins Reid wederom haar kracht om met enkele pennenstreken personages van leven en bloed te creëren en de lezer vanaf de eerste bladzijde een andere wereld in te trekken.

Mijn mening

Het boek bestaat uit enkel de briefwisselingen tussen Carrie en David, maar daar tussendoor de brieven die de overspelige echtgenoten elkaar schreven, waardoor je van begin tot eind deelgenoot wordt gemaakt van de affaire. Het bedrog van de overspelige echtgenoten zorgt voor een onverwachte band tussen Carrie en David terwijl ze elkaar deelgenoot maken van hun gevoelens over het overspel. Uit de brieven die Carrie aan David schrijft krijg je een beeld van een onzekere vrouw die door haar echtgenoot klein wordt gehouden en de schuld krijgt van het feit dat ze kinderloos zijn. Op zijn beurt denkt David dat zijn vrouw hem een 'loser' vindt omdat hij geen flitsende carrière heeft gemaakt. Het is mooi om te zien hoe Carrie en David tijdens de briefwisseling steeds meer naar elkaar toe groeien en elkaar in vertrouwen nemen. De brieven die de overspeligen in het verhaal naar elkaar schrijven zijn vooral voor Carrie confronterend en pijnlijk. Als de schellen van haar ogen vallen en ze ontdekt hoe haar man werkelijk is, zet ze een groei en ontwikkeling in gang die ze zonder het overspel van haar man nooit voor elkaar gekregen had. Het is knap hou Jenkins Read louter door briefwisselingen in een beperkt aantal pagina's haar personages zo goed weet te karakteriseren en je weet te emotioneren. Ook het eindplot mag er ook zijn, als het door een onverwachte twist  anders eindigt dan je eigenlijk verwacht.

De voorlezers

Ik vind het fijn dat ervoor gekozen is om het verhaal door vier verschillende stemacteurs te laten inspreken, waardoor elk personage ook een eigen stemgeluid krijgt. Door de wisseling van stem is direct duidelijk wie de schrijver van de brief is. Relinde de Graaff, Hylke van Sprundel, Carly Wijs en Frank Rigter kwijten zich goed van hun taak. Ze doen niet voor elkaar onder voor wat betreft het in hun stem leggen van de emotie, het gevoel en soms de wanhoop die uit de correspondentie lnaar voren komt. Gelukkig zonder het te overdrijven, zodat het geloofwaardig blijft. Deze afwisseling maakt het verhaal uiterst plezierig om naar te luisteren.

Voor mij lenen dit soort boeken zich altijd uitstekend als luisterboek omdat het meer 'binnenkomt' dan als ik het zelf zou lezen. Hebben jullie dat ook?