Marieke luisterde: Het klaprozenjaar - Corina Bomann
De keuze voor het bespreken van een luisterboek deze week was niet zo moeilijk, want ik luisterde er maar een uit: Het Klaprozenjaar van Corina Bomann uit de selectie van Bookchoice. Een roman deze keer in plaats van de thrillers die ik eerder besprak.
Het klaprozenjaar
Een ontroerende roman over liefde, eenzaamheid en familiebanden.
Nicole groeide op als enig kind zonder vader en sindsdien droomt ze ervan zelf ooit een groot gezin te hebben. Als ze tot haar grote vreugde merkt dat ze zwanger is, lijkt haar droom werkelijkheid te worden… tot bij een onderzoek duidelijk wordt dat haar baby een erfelijke hartafwijking heeft. Maar zij en haar man noch haar moeder zijn de oorzaak van het defecte gen. Bang en vol brandende vragen gaat Nicole naar haar moeder, die in het verleden nooit over Nicoles vader wilde praten.
Geconfronteerd met het verdriet van haar dochter begint Marianne te vertellen: over de jaren na de tweede wereldoorlog en de verbittering over alles wat Duits was die toen heerste; over haar grote liefde uit Frankrijk en de tijd die hen langzaam maar zeker uit elkaar dreef; over de grote eenzaamheid die ze sindsdien elke dag voelde. Nicole, diep geraakt door het verhaal van haar moeder, besluit dat het tijd wordt om de wonden uit het verleden te helen en haar kind een toekomst te geven, en ze gaat op zoek naar haar vader…
Het luisterboek
Auteur: Corina Bomann
Voorlezer: Christel Schimmel
Luistertijd: 12:44
Aanbieder: Bookchoice
Het luisteren
Ik heb er deze keer vrij lang over gedaan en ik weet niet precies waarom. Het luisteren was op dezelfde momenten als anders, tijdens het koken, boodschappen doen en hardlopen, en toch schoot het niet op. Het is een prachtig verhaal met twee tijdlijnen. Net als andere boeken van deze schrijfster speelt er een deel in het heden en een deel in het verleden. En vaak is er een stuk geschiedenis in verwerkt.
Deze keer gaat het over de gevoelens van de Fransen en de Duitsers na de oorlog. Waar de nieuwe generatie graag verder wil, is de oudere generatie nog erg kwaad over wat er is gebeurd tijdens de tweede wereldoorlog. De Duitse Marianne krijgt te maken met die heftige gevoelens als ze jaren na de oorlog een jaar in Frankrijk aan het werk gaat als lerares Duits in Bar le Duc. Het valt niet mee als ze merkt hoeveel weerstand er is tegen haar aanstelling en ze krijgt te maken met gepest en getreiter, onder andere door een van de leerlingen wiens vader erg anti-Duits is. Gelukkig krijgt ze ook bijval van een aantal mensen in het dorp en wordt ze zelfs verliefd.
Het verhaal in het heden is van Nicole, ze is zwanger van een kindje met mogelijk een hartafwijking. De vader van het kindje heeft haar in de steek gelaten. Nicole wil uitzoeken of deze hartafwijking in de familie zit. Zelf is ze opgegroeid zonder vader en nu wil ze van haar moeder weten wie dat is. En dan begint Marianne haar verhaal te vertellen.
Zoals gezegd is het een mooi verhaal, maar ik merk toch wel vaak dat het bij een luisterboek minder goed overkomt dan wanneer ik het zelf lees. Bij een leesboek kan ik helemaal in een verhaal gezogen worden, maar nu bleef het oppervlakkiger. Dat komt ook omdat er veel onderbrekingen zitten doordat ik niet constant kon zitten luisteren. Ook had ik wat moeite met het verspringen van het perspectief. Het was niet altijd duidelijk wie er nu aan het woord was, Nicole of Marianne, dat is in een boek veel sneller duidelijk. Ik mis nog weleens een stukje als ik niet zit op te letten of wordt afgeleid en dat helpt ook niet mee. Ik denk dat het voor het luisteren van dit verhaal een beetje jammer is geweest en dat ik het bij het lezen beter had beoordeeld. Nu bleef ik steken op 3 sterren.
Aan de voorlezer (Christel Schimmel) heeft het niet gelegen. Zij heeft een fijne stem en vertelt het verhaal heel mooi. Wel heb ik de snelheid op 1,3 gezet. Net wat meer tempo zonder dat het blikkerig wordt.
Conclusie
Volgens mij kan ik beter weer een thriller gaan luisteren, dat ligt me toch beter. Een roman is een verhaal dat ik moet lezen om het goed te ervaren en bij een thriller is dat kennelijk minder belangrijk. Grappig zoals dat werkt.
