Vorige zomer daagde ik mijn volgers uit om samen met mij te lezen. Elke maand iemand anders en zowat alle genres mogen aan bod komen. De oproep voor de maand december staat onderaan deze blog. Eerst volgt het verslag over Het meisje dat de maan dronk, het boek van de Amerikaanse Kelly Barnhill, dat Gigi en ik onlangs lazen.

Al jaren leven de dorpelingen in angst voor de heks in het woud. Als ze niet elk jaar een baby offeren, zal de heks onheil over hen brengen. Maar elk jaar opnieuw verbaast Xan, de heks uit het woud, zich over weer een nieuwe baby. Ze brengt de achtergelaten kinderen naar families aan de andere kant van het woud. Dit keer voedt ze het achtergelaten kind per ongeluk met maanlicht, waardoor het meisje vervuld raakt van magie. Xan besluit Luna op te voeden als haar eigen dochter. Met de jaren worden Luna’s magische krachten sterker. Wanneer haar dertiende verjaardag nadert, besluiten de dorpelingen eindelijk jacht te gaan maken op de heks die hun leven al jaren overschaduwt…

Waarom kozen we voor Het meisje dat de maan dronk? 
Ik werd voor het eerst attent gemaakt op het boek toen ik in mijn statusupdates zag dat Evy De Brabander het boek vijf sterren gaf. Later kwam het boek ook nog voorbij in een blog van de Jeugdliteratuur Club en ook daar was iedereen laaiend enthousiast. Toen ik een paar dagen later in de boekhandel kwam, heb ik dan ook geen seconde getwijfeld. Een boek dat niet alleen goeie commentaren krijgt, maar bovendien een ontzettend mooie hardcover heeft, dat moest ik meenemen!

Bij Gigi ging het ongeveer net zo. Want toen ik haar de vraag stelde, antwoordde ze dit: Het was Evy De Brabander van de Jeugdliteratuur Club die mij in eerste instantie attent maakte op dit boek. Zij gaf aan dat ze geraakt was door iets bijzonders in de schrijfstijl. Daarnaast was ze enthousiast over het verhaal. Als ik iets hoor over bijzonderheden in het taalgebruik, dan zoek ik dat boek direct op en ik was direct gecharmeerd van de magisch aandoende titel en cover, waardoor mijn vinger snel op de wil-ik-lezen-knop klikte. Toen ik enkele dagen later zag dat jij dit boek wilde lezen als buddyread twijfelde ik geen seconde. 

Gigi over het boek **** 
Niet alleen de titel en de cover zijn bijzonder, ook de opbouw van het verhaal is anders dan men zou verwachten van een kinderboek. In het begin liet het boek mij sterk denken aan Koning van Katoren van Jan Terlouw, maar iets later veranderde het verhaal totaal en bevatte het heel andere magie. Net als in (andere) sprookjes is er een verdoemde heldin die wordt tegengewerkt, compleet met heksen, monsters en draken, maar de structuur is totaal anders. De heldin wordt niet telkens gevolgd, soms komt juist een held in beeld die op een andere locatie vertoeft. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld en af en toe verschijnt een mysterieuze verteller van verhalen die anoniem blijft en er zijn veel bijfiguren die al vroeg geïntroduceerd worden in een andere verhaallijn.

Dat is best pittig en mogelijk iets te complex voor het kinderbrein. Het verhaal is nieuw, anders dan anders en het wordt liefdevol verteld met een, voor de lezer, duidelijke scheidslijn tussen goed en kwaad. Er waren heel wat humoristische stukken in het verhaal. De auteur gebruikt mooie stijlfiguren, zoals herhalingen en de drieslag die ondersteunend kunnen zijn voor jonge lezers. Dit alles maakt dat ik genoten heb, maar de verhaallijn haalt het voor mij niet bij de magie van de schrijfstijl van J.K. Rowling en de verhalen van Harry Potter.

Wat vond ik van het boek? **** 
Ik ben het in grote lijnen met Gigi eens. De verhaallijnen zouden wel eens net te moeilijk kunnen zijn voor 10-jarigen (de leeftijdscategorie die voor dit boek genoemd wordt is 9+ en 10+). Zelf had ik daar gelukkig geen last van. Man, wat heb ik genoten van dit boek. Het was er echt een dat ik bijna niet kon wegleggen, echt boeiend en spannend! Het gaat over heksen, sterrenkinderen, sterrenlicht en maanlicht, dat is toch fascinerend? En nee, het is geen 'raar' gedoe, het is een ontzettend mooi en magisch verhaal, waarin de gekste wezens van elkaar houden. Heel wat wijze lessen in dit boek, goed en kwaad staan centraal en er is heel wat aandacht voor (ouder)liefde.

Bedankt, Gigi, voor deze buddyread!

Wie is kandidaat voor de laatste buddyread van het jaar? 
De komende weken lees ik bijna uitsluitend boeken voor de Thriller Club, er is weinig ruimte voor extra’s. En ik moet nog altijd de laatste drie boeken voor mijn Reading Challenge lezen, die zijn voor december ingepland. Gelukkig staan er een paar boeken op de planning waar volgens mij wel een leuk buddy-artikel in zit. Wie heeft er zin?

• De nachtploeg, Michael Connelly (thriller)
• Dochter van het woud, Juliet Marillier (fantasy)
• Japan Airlines nr. 123, Hideo Yokoyama (roman) 

De blog zou ergens tweede week december online komen. Het enige wat ik nodig heb, is je mening over het boek, aan de inhoud hoef je geen woorden te verspillen. Je kunt het hebben over de opbouw van het verhaal, over de personages, over de besproken thema’s. Je vertelt of het verhaal origineel is, of het spannend is, of de schrijfstijl je kon bekoren,…

Tot binnenkort, 
Greet