Een tijd geleden daagde ik mijn volgers uit om samen met mij te lezen. Elke maand iemand anders en zowat alle genres mogen aan bod komen. De oproep voor de maand april staat onderaan deze blog. Eerst volgt het verslag over Superdetective Kalle Blomkvist, het boek dat Nathalie en ik deze maand lazen.

Wat, Nathalie die een kinderboek leest? Inderdaad, dat is toch wel een beetje bijzonder. Dat we voor een Zweedse auteur kozen, lag voor de hand. We lezen allebei graag Zweedse boeken en schrijven voor de Spot Literatuur uit het hoge Noorden. Een van de auteurs die Nathalie voorstelde om samen te gaan lezen, was de Zweedse Astrid Lindgren. Wie kent haar niet? Pipi Langkous, De kinderen van Bolderburen, De gebroeders Leeuwenhart, Ronja de roversdochter,… Vorig jaar verschenen op Literatuur uit het hoge Noorden twee artikelen over haar, het eerste geschreven door Annemie, het tweede door Nathalie.

Nathalie: Hoewel ik Astrid Lindgren had aangevoerd als suggestie, was het toch een verrassing dat we op Kalle Blomkvist uitkwamen, tevens de bijnaam van de journalist uit de Millennium-boeken van Stieg Larsson. Ik lees namelijk geen kinderboeken meer de laatste tijd. Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt, dus op naar de bibliotheek. En ik vond de volledige bundel over deze 13-jarige detective, De bende van de witte roos.  Ik heb de drie verhalen in één slapeloze nacht (ziek) uitgelezen als een verzachtend medicijn. En ja hoor, het hielp (even)!

Wie is superdetective Blomkvist?
De 13-jarige Kalle Blomkwist wil de beste detective van allemaal worden. Hij houdt de misdaad goed in het oog, en hoewel zijn omgeving dat niet serieus neemt, lost hij in het eerste boek toch een echte juwelendiefstal op! Samen met zijn vrienden Anders en Eva-Lotte vormt hij de bende van de Witte Roos.

Wat vond Nathalie van het boek? ***
Dit is eigenlijk een detectiveboek dat op jonge kinderen is gericht, maar ik heb er zeker van genoten. Ik vond het boek goed geschreven, in een taal die van kinderen zou kunnen komen én voor kinderen bedoeld is, maar ook volledig correct en nuchter, zonder onnodige details. Kalle krijgt als het ware een dubbele persoonlijkheid mee: enerzijds een jongen die in de zomer met zijn vrienden speelt en die anderzijds superdetective wil zijn en ervan droomt belangrijke misdaden in zijn dorp op te lossen. Alleen gebeurt er amper iets en is het enkel met onverwachte gasten dat er iets speciaals kan gebeuren, wat dan natuurlijk toevallig ook zo is. In het eerste verhaal is dat oom Einar, de oom van Eva-Lotta. Ik vond zeker de momenten ook mooi waarop Kalle beseft dat hij nog te klein/jong is om in te grijpen als de bedreiging reëel wordt en dan toch maar beroep doet op de dorpsagent en zijn collega’s. In de volgende delen in de bundel komen er trouwens wat meer observaties van de verteller aan bod zodat de (jonge) lezer zich zo ook een vollediger beeld kan vormen.

Wat vond Greet van het boek? *****
Ik vind de meeste kinderboeken van Astrid Lindgren fantastisch (De gebroeders Leeuwenhart, Mio, mijn mio en natuurlijk Superdetective Blomkvist), alleen de verhalen voor echt heel jonge kinderen kunnen me niet zo bekoren.. De jeugdige detective doet me denken aan vroeger, toen kinderen nog echt gewoon buiten speelden en met de kinderen uit de buurt allerlei leuke spelletjes verzonnen. Dat maakt absoluut een deel van de charme van Lindgrens jeugdboeken uit. Bovendien is het verhaal niet te ‘onnozel’ geschreven, maar in een mooie taal die zowel kinderen als volwassenen aanspreekt. De avonturen van Kalle en zijn vrienden zijn spannend, maar niet te spannend. En er zit een lesje, een boodschap in. Niet al te duidelijk aanwezig voor kinderen, denk ik, maar het is er wel: Slechteriken worden gestraft en de politie is je vriend, om maar iets te noemen. Dikke aanrader dus, die Kalle!

De Rozenoorlogen
Nathalie geeft nog deze leuke info mee: De benaming ‘Rozenoorlogen’ die in het boek voorkomt, komt uit de 19e eeuw van Brits auteur Walter Scott (volgens wikipedia), die verwijst naar de binnenlandse strijd in het 15e-eeuwse Engeland, dus Astrid Lindgren heeft deze naam zeker gepikt! Toch een leuke referentie voor de volwassen lezer. 

Wist je het?
Vandaag, 24 maart 2018 is kinderboekendag in België! 

Wie leest er mee in april? 
Het idee is nog steeds dat ik de ene maand zelf titels roep en dat ik me de maand erop laat verrassen door jullie. Voor de maand april heb ik drie titels in de aanbieding. Wie leest er met me mee?

• Zes maanden zonder, Charlotte de Monchy (feelgood)
• Nachtschade, Karin Slaughter (thriller)
• Rivieren, Martin Michael Driessen (literatuur) 

De blog komt ten vroegste 21 april online. Het enige wat ik nodig heb, is je mening over het boek, aan de inhoud hoef je geen woorden vuil te maken. Je kunt het hebben over de opbouw van het verhaal, over de personages, over de besproken thema’s. Je vertelt of het verhaal origineel is, of het spannend is, of de schrijfstijl je kon bekoren,…

Tot binnenkort, 
Greet