Bijzondere boeken verdienen niet alleen een recensie, maar ook een blog.

Eens in de zoveel tijd kom je een boek tegen dat zo ontzettend mooi is dat je niet weet hoe aan de recensie te beginnen. Een boek waarvan je niet begrijpt dat je er nooit eerder over had gehoord. ‘Oom Petros en het vermoeden van Goldbach’ is zo’n boek, 187 pagina’s waarop geen woord te veel staat en die je na een paar uur stil achterlaten. 

Een mens heeft af en toe een beetje geluk nodig
Het had maar een haar gescheeld of ik had dit boek nooit ontdekt. Wat een geluk dat ik hier op Hebban Robert Van der Meiren volg. En het geluk was al helemaal met mij toen ik een paar weken geleden op het juiste moment mijn updates checkte. Robert had namelijk een commentaar op een net geplaatste recensie achtergelaten. Mijn interesse was gewekt en ik ging even kijken naar ‘Oom Petros en het vermoeden van Goldbach’. Het bleek een roman te zijn waarin de wiskunde een grote rol toebedeeld kreeg. Aha, die moeten we bij een volgend bezoek aan de bib meenemen, dacht ik, het is een dun boekje en dus kan het snel gelezen worden. Volgens mij ben ik trouwens niet de enige die naar aanleiding van ofwel Roberts commentaren ofwel de nieuwe recensie het boek opmerkte, want binnen de kortste keren stonden er drie nieuwe recensies online !

Waarover gaat het verhaal?
Het neefje van oom Petros heeft de middelbare leeftijd bereikt, wanneer hij zijn verhaal doet. Als kleine jongen kon hij maar niet begrijpen waarom zijn oom door de familie als mislukkeling bestempeld werd. Op slinkse weg ontdekt hij dat zijn oom vroeger wiskundeprofessor aan de universiteit van München was. Hoe moet hij dus de laatdunkende, afwijzende houding van de familie verklaren? 

Het duurt jaren, maar uiteindelijk vertelt oom Petros zijn levensverhaal. Zijn ultieme doel was het bewijzen van ‘het vermoeden van Goldbach’. Naast de Riemannhypothese (bewijs nog steeds niet gevonden) en de laatste stelling van Fermat (in de jaren ‘90 opgelost) was dit één van de drie bekendste en moeilijkste wiskundige problemen van die tijd. Het vermoeden van Goldbach luidt als volgt : Ieder even getal groter dan 2 kan geschreven worden als de som van twee priemgetallen. Een bijzonder simpele uitspraak, die tot op de dag van vandaag niet bewezen kon worden. Een belangrijke rol in het verhaal is weggelegd voor de onvolledigheidsstelling van Kurt Gödel, uitleg hierbij zou echter tot spoilers leiden. 

En toen was het boek uit
Waarom maakt dit boek zo’n grote indruk, moet je gek van wiskunde zijn om dit verhaal naar waarde te kunnen schatten? Zeer waarschijnlijk niet, de wiskunde speelt weliswaar een belangrijke rol, maar alle wiskundige begrippen en stellingen die langskomen worden op eenvoudige wijze uitgelegd. Priemgetallen blijven tot de verbeelding spreken, het verhaal van oom Petros is er mee doorspekt. En is het bijvoorbeeld niet fascinerend te beseffen dat 2 tot de macht 99 de helft is van 2 tot de macht 100? 

Quotes
Er staan verschillende mooie dingen in het boek, twee ervan wil ik met jullie delen :

- Een wiskundige wordt geboren, niet gemaakt. 
- Wiskunde is als een boom met sterke wortels (de axioma’s), een stevige stam (harde bewijzen) en steeds groeiende takken waaraan bloeiende bloemen bloeien (de stellingen). 

De auteur
Apostolos Doxiadis groeide op in Athene, studeerde wiskunde in New York en Parijs. Zijn internationale doorbraak als schrijver beleefde hij in 2000 met de roman ‘Oom Petros en het vermoeden van Goldbach’. Ook zijn graphic novel ‘Logicomix’ uit 2009, over de historische zoektocht naar de fundamenten van de logica, werd een wereldwijde bestseller. 

Dankjewel Robert Van der Meiren en Apostolos Doxiadis om mij met dit prachtige boek over oom Petros te laten kennismaken. Ik zit weliswaar in de Thriller Club van 10, maar stel steeds opnieuw vast dat het vaak de romans zijn die mij vijf sterren weten te ontlokken.

Veel leesplezier,
Greet