Eerder deze maand liet Debbie weten dat er een nieuw aantal boeken klaar lagen voor de boekenbloggers. Een van de boeken die mijn aandacht wisten te trekken was Een zakelijk tripje, in eerste instantie omdat ik bij het bekijken van de cover geen idee hoe om welk soort boek het zou gaan. Al snel bleek het deel uit te maken van de ‘Secretary Journals’, een reeks geschreven door J. Zuniga-De Jong en met een secretaresse in de hoofdrol. Jo-Anna, de secretaresse in kwestie, zou in Oostenrijk een businesstrip van een paar dagen organiseren voor haar bazen en een aantal potentiële Zweedse klanten. Maar dan zou (volgens de achterflap) onverwacht een imponerende, spannende, onbekende man haar pad kruisen en haar chaos compleet maken. Toffe lectuur voor een paar ontspannende uurtjes, toch?

Een paar dagen later zat Een zakelijk tripje in de bus en bleek het door het leven te gaan als een kontzakpocket, er blijkt zelfs een hele website aan dit fenomeen gewijd te zijn (www.kontzakpocket.nl). Geen idee welke blitse reclamejongen de term bedacht heeft, ik vind er in elk geval niets aan. Ik denk bij een kontzak aan een mannenbroek, maak in elk geval geen enkele associatie met vrouwen, terwijl die wel degelijk de doelgroep van het boek zijn. Bovendien is het boek veel te groot om in de zak van je broek te passen.

Soit, laat ons niet te zwaar tillen aan die kontzakken. Wat me wel stoort is de verwarring die gecreëerd wordt over de verschillende delen en titels in de serie. Achterin het boek vind je volgende info:

Deel 1, Op zakenreis (feb 2015)
Deel 2, Naar de beurs (juni 2015)
Deel 3, Naar de Costa blanca (nog niet verschenen)

Het boek dat ik toegestuurd heb gekregen, Een zakelijk tripje (dec 2016), wordt niet genoemd, dus ik dacht aanvankelijk dat dit deel 4 was. De korte inhoud op de achterflap kwam echter overeen met de info bij deel 1. Foutje van de uitgever, dacht ik, foei ! Maar nee, ik heb net vastgesteld dat mijn boek dezelfde cover heeft als deel 1, weliswaar in andere kleuren. We hebben dus met een herdruk van deel 1 te doen, waarbij om een of andere obscure reden de titel veranderd is.

Op de achterflap wordt over de auteur het volgende gezegd : “Haar fantasie en vlotte manier van vertellen maakt dat deze reeks een genot is om te lezen.” Naast een aantal sterk in het oog springende grammaticafouten (een meisje die / zich iets beseffen / zich verexcuseren, om er een paar te noemen) is er echter meer dat ervoor zorgt dat ik niet bijzonder enthousiast ben over het boek. Een zakelijk tripje wordt verkocht als vlot leesbaar verhaal. Waarom dan zinnen produceren als “Ik neem de fles en het glas mee naar de badkamer, alwaar het bad reeds halfvol is gelopen”? Ik herinner me ook iets als “mijn glas en deze van Kris”. Soms lijkt een compleet fout taalregister aangeboord te worden. Op geen enkel moment worden echte emoties in het verhaal gestopt, ik had bij momenten het idee dat ik een verslag aan het lezen was, een opsomming van wie wat deed en wanneer wat gebeurde. Zelfs de romantische momenten tussen Jo-Anna en Max kwamen eerder koeltjes over. Max, dat is dus die spannende man waar de achterflap het al over had.

Inhoudelijk schort er een en ander aan het verhaal, te vaak moest ik de wenkbrauwen fronsen. Welke gast, secretaresse of niet, mag er in het kantoor van de hotelmanager aan de slag? In het begin van het boek lijkt het of het organiseren van een paar vluchten en overnachtingen hogere wiskunde is, terwijl even later een extra vlucht in een paar seconden geregeld is via een mobieltje. 

Jo-Anne en Max doen om beurten hun verhaal, ze doen dat beiden in de ik-vorm. De keuze van vertelperspectief maakt me normaalgezien niet veel uit, maar was voor dit boek de foute keuze als je het mij vraagt. Ergens in de tweede helft van het boek dacht ik eventjes dat er iets interessants aan het gebeuren was, een beetje peper en zout voor dit slappe verhaal, maar nee, ook dat liep met een sisser af. Ook bij de sex spatten de vonken er niet af, toeme toch, dat had anders misschien nog wat goedgemaakt (een mens mag blijven hopen, nietwaar). Of het zakelijke tripje van Jo-Anna en co een succes  geworden is, laat ik in het midden, anders is er al helemaal geen reden meer om dit boekje van luttele 147 blz te gaan lezen.

Een bijzonder magere verhaallijn, taalkundig matig, totaal niet verrassend en met een open einde. Twee sterren voor Een zakelijk tripje. Omdat het zondag is.

Veel leesplezier, 
Greet