In een vorig blog vertelde ik al over hoe ‘De Zeven Zussen’ van Lucinda Riley mij op een odyssee bracht door de Griekse mythologie, maar daar is het niet bij gebleven. Zo ligt er in de titel niet alleen de plejaden verborgen maar ook het getal zeven.

Al denk ik dat veel op toeval berust, toch wil ik het nu met jullie over de zeven hebben. De zeven heeft als symbolisch getal de gedachte in zich van volmaaktheid. In het geloof schiep God de aarde in zeven dagen. Daarmee is het getal zeven een aanduiding voor de ‘hele wereld’. Om in de mythologische sfeer te blijven zou de regel op pagina zeventien hierop aan kunnen sluiten.

‘Pa Salt had ieder van ons als baby uitgekozen, hij had ons uit alle vier de windstreken gehaald […]’.

Alle vier de windstreken staat namelijk ook voor de hele wereld en Pa Salt het anagram van Atlas die de hele wereld op zijn schouders draagt komt op die manier terug in de titel via het getal zeven. Verder bordurend op dit thema kom ik dan bij de zeven zeeën, een poëtische benaming voor alle zeeën en oceanen van de hele wereld.  Het gezegde ‘Hij heeft de zeven zeeën bevaren’ betekent zoveel als hij is overal geweest en heeft veel ervaring. Laat dit gezegde nou zelfs genoemd worden op pagina achttien.

‘[…] terwijl Pa Salt de zeven zeeën bevoer om zaken te doen.’

Hierdoor wordt op metaforische wijze het onaardse van Pa Salt geaccentueerd. Hetzelfde verhaal geldt hier voor de zeven werelddelen waarvan ik in het kader van de geboorteplaatsen van de zeven zussen wel heel nieuwsgierig ben of de auteur deze bewust gaat toepassen, mede ook vanwege de al eerder geciteerde zin van pagina 17.

Verder is er de zeven in de vorm van de zeven deugden: wijsheid, rechtvaardigheid, gematigdheid, zelfbeheersing, moed, geloof, hoop, liefde, naastenliefde.

De zeven hoofdzonden: hoogmoed/ijdelheid, hebzucht, lust, afgunst, gulzigheid, woede, luiheid.

De zeven schoonheden zoals donker haar en lichte ogen of omgekeerd donkere ogen en licht haar, bleke huid, schoonheidsvlek/moedervlek boven de lip, lange, gekrulde wimpers, amandelvormige ogen, sproetjes, kuiltjes in de wangen.

Zouden de zeven zussen ieder een deugd, een zonde en één van de schoonheden zijn toebedeeld? Iets waar ik bij het lezen van deel twee zeker op ga letten.

Dan zijn er nog de zeven vrije kunsten, die uit de klassieke oudheid stammen, zij werden 'vrij' genoemd, omdat alleen een vrij man ze kon bestuderen omdat die daar de tijd voor had. De zeven vrije kunsten bestaat uit: grammatica (spraakkunst), retorica (redenaarskunst, de kunst van het spreken in het openbaar), dialectiek (een redeneervorm die door middel van het gebruik van tegenstellingen naar waarheid probeert te zoeken), geometrie (meetkunde, is het deel van de wiskunde dat zich bezighoudt met het bepalen van de afmetingen en andere eigenschappen van figuren. In de architectuur wordt veel uitgegaan van geometrische vormen), aritmetica (cijferkunst, rekenkunde), muziek en astronomie (sterrenkunde). Van al deze kunsten is het de astronomie die zeer duidelijk naar voren komt in ‘De Zeven Zussen’ al zal de auteur dit meer onder de noemer van het alomvattende en mysterieuze hebben gedaan in plaats vanuit het optiek van de vrije kunsten. En speelt de geometrie in deel één van de zeven zussen reeks ook een kleine rol vanwege de bouw van  Christus Redentor in Rio de Janeiro.

Als laatste in de rij is er nog de zeven die hier net al even is aangehaald in de vorm van Christus Redentor, namelijk de zeven wereldwonderen, een lijst van zeven bijzondere gebouwen en constructies. Op deze lijst bevinden zich het Colosseum (was het grootste amfitheater in het Romeinse Rijk), De Chinese muur (een 6.000 kilometer lange muur uit aarde en stenen opgetrokken die als verdedigingslinie diende), Machu Picchu (een stad van de Inca's in Peru waar nog veel van de Incabeschaving terug te vinden is), Petra (hoofdstad van de Nabateeërs, gelegen in een kloof in de heuvels en is uit rotsen uitgehakt), Taj Mahal (een wit marmeren mausoleum die Shah Jahan, vijfde heerser van het Mogolrijk, liet  bouwen als laatste rustplaats voor zijn echtgenote die in 1631 in het kraambed was overleden), natuurlijk Christus Redentor oftewel Christus de verlosser (een 38 meter hoog beeldbeeld die staat op een berg hoge berg uitkijkend over de stad Rio de Janeiro), die dus in 'De Zeven Zussen voorkomt en waar ik het in een volgend blog met jullie over wil hebben. Het laatste wereldwonder dat op de lijst voorkomt is Chichén Itza (een van de belangrijkste steden van de Maya's). Goh Maya dat lijkt veel op Maia! Na wat rondneuzen op Google zie ik dat er veel overeenkomsten zijn met het verhaal.

De Maya’s geloofden in meerdere goden en een cyclische aard van de tijd. In ‘De Zeven Zussen’ komen ook meerdere toespelingen op goden voor en de cyclische aard van de tijd kan je terugvinden in het leven van Maia en de vrouwelijke lijn van haar familie, die veel op elkaar lijken waardoor ze als een lus in elkaar overgaan. Ook spraken de Maya’s ongeveer dertig verschillende talen, die alle deel uitmaken van dezelfde taalfamilie. Hé weer een link, Maia spreekt ook veel talen. Ook de vier windstreken speelden bij de Maya’s  een belangrijke rol, had ik het daar net niet over? Verder deden ze bijzonder nauwkeurige astronomische waarnemingen. Hun tabellen voor de bewegingen van de maan en de planeten zijn zeer goed voor beschavingen die de hemel met het blote oog bekeken. Laat astronomie nou ook veel voorkomen in ‘De Zeven Zussen’, zelfs de gedeelten van Maia worden in het boek met de schijngestalten van de maan aangegeven. Waar het laatste hoofdstuk van Maia eindigt met het laatste kwartier van de maanstand, en in het allerlaatste hoofdstuk van het boek Ally (de zus van Maia) begint met de nieuwe maan.

 ‘We liggen allemaal in de goot, maar sommigen onder ons kijken naar de sterren.’

Oscar Wilde.

Citaat aan het begin van 'De Zeven Zussen'.

Meer over 'De Zeven Zussen' vind je in mijn andere twee blogs van deze drieluik: Het Zeven Zussen Odyssee en De zeven zussen en een hoger doel