Bij stress in december denk je al gauw aan kerststress maar dat is bij mij (nog) niet het geval. Ook is er geen sprake van een Hebban Reading Challenge die nog volbracht moet worden. Met nog maar één maand voor de boeg en pas vijfenvijftig procent behaalt te hebben heb ik de hoop om deze te halen allang opgegeven. Nee het komt doordat ik het wat rustiger aan ben gaan doen met mijn opleiding. Na lange tijd geen lezen en daar nu weer tijd voor gecreëerd te hebben kon ik niet kiezen met welk boek te beginnen. Normaal lees ik één boek of hooguit twee tegelijk, nu liggen er maar liefst zes die ik op het moment aan het lezen ben waarbij er twee van een project zijn en dus tijdsgebonden zijn. Voor anderen misschien een peulenschil maar mij bezorgd het behoorlijk wat stress.

Allereerst is daar natuurlijk mijn lesboek ‘Het leven van teksten’ door Kiene Brillenburg Wurth, een saai lesboek zou ik het niet willen noemen al zou ik hier misschien wel enigszins licht bevooroordeeld kunnen zijn omdat het hier om mijn passie gaat.

Dan is er nog een prachtige gedichtenbundel van Anja van Biene ‘Ik ben, ik blijf’ die ik heb mogen ontvangen als recensie exemplaar. Ondanks het zware onderwerp die als een rode draad door de gedichten heen loopt een genot om te lezen. Niet alleen om de bijzonder mooie en vaak ook natuurmetaforische zinnen maar ook vanwege de prachtige foto’s die bij de gedichten zijn geplaatst. Jan Stoel schreef hier een recensie over die ik bijna niet beter kan verwoorden.

 ‘De Stille Kracht’ van Couperus lees ik samen met een leesclub. Verschillende Couperussen staan in mijn boekenkast. In veel van deze vaak geprobeerd te beginnen maar het is mij tot nu toe nooit gelukt om verder te komen dan de eerste paar bladzijden door de lange gedetailleerde beschrijvingen. Met een leesclub achter de deur een uitgelezen kans om het nu dan toch eens voor elkaar te gaan krijgen.

Om helemaal in de sfeer van Couperus te blijven lees ik daarnaast ook ‘Couperus Culinair’ waarin niet alleen lievelingsrecepten van Couperus staan maar ook die van zijn personages. Waaronder ook de recepten uit ‘Stille Kracht’ gecombineerd met de bewuste fragmenten uit zijn werk waarin deze voorbijkomen welke vergezeld worden met schitterende foto's van deze bijzondere gerechten en locaties. Waarschijnlijk zal dit het enige kookboek zijn die ik van voor tot achter zal lezen.

Daarnaast lees ik nog ‘Ars Poëtica’ van Aristoteles. Ondanks dat ik hem bijna uit heb is deze toch ergens onderop de stapel belandt vanwege mijn twee leesprojecten ‘Ik ben, ik blijf’ en ‘De Stille kracht’. Aan begonnen omdat er in de Letterkunde veel naar verwezen wordt en er steeds nieuwsgieriger naar werd of ik er iets uit kan halen voor het schrijven van mijn eigen boek.

Als laatste ligt er op mijn nachtkast nog Anna Blaman met ‘Op leven en dood’. Eerlijk gezegd heb ik hier al zolang niet in gelezen dat ik eigenlijk niet meer met recht kan zeggen dat ik deze nu aan het lezen ben. Dit heeft niks met haar schrijfstijl te maken, in tegendeel zelfs. Anna Blaman is één van mijn weinige lievelingsauteurs.

En dan heb ik daar nog boeken die dringen om ook op de nachtkast plaats te mogen nemen. ‘De Koning’ van Kader Abdolah, mijn oudste zoon is deze nu aan het lezen voor zijn leeslijst Nederlands en heb deze heel toevallig voor een prikkie op de kop kunnen tikken zodat we hem samen kunnen lezen. Beetje druk is hier wel op zijn plaats want zijn boekopdracht zal logischer wijs niet mogen wachten totdat mama eindelijk eens haar boeken uit heeft.

‘Mijn eigen zelf’ van Anna Blaman met artikelen, beschouwingen, overpeinzingen en gedichten van haar hand.

Met ‘De Bijbel’ en zijn verhalen wil ik zover mogelijk terug naar de bron vanwege veel intertekstualiteit.

En dan is er nog het boek waar ik al vanaf de zomer op zit te wachten “Metamorfosen’ van Ovidius, nog niet in huis maar als het goed is, is de nieuwe uitgave nu uitgebracht dus binnenkort zal ook deze zijn plek gaan veroveren op mijn nachtkastje.

Wel in huis maar, mag ik van mezelf pas lezen als ik ‘Metamorfosen’ uit heb, is de Engelse versie ‘The Satanic Verses’ van Rushdie. Ik weet niet of het zo is maar ik dacht in de vluchtigheid iets te lezen over gedaanteverwisseling wat ook de reden is die mij deed besluiten dit boek te kopen en het pas te gaan lezen na ‘Metamorfosen’ hetzelfde geldt voor ‘De gedaanteverwisseling’ van Kafa en Harry Potter reeks.

Dan ligt er nog ‘Don Quichot’ van Servantes puur en alleen omdat deze veel voorbijkomt in mijn opleiding literatuurwetenschap en waarvan ik inmiddels heb begrepen dat het heel wat meer betekend dan een gek geworden ridder die tegen molens vecht en hetzelfde geldt voor de essays van Michel de Montaigne.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over alle aanbevolen leesboeken voor mijn opleiding…

Stress, stress, stress, altijd gedacht dat boeken voor de ontspanning waren.

Lees jij altijd één boek of kan je er meerdere tegelijk lezen?