Begin 2019 introduceerde Annemieke Letter Snake Reading op de Readers Spot. Dit is afgeleid van het 'alfabetlezen' waarbij lezers proberen in een jaar tijd boeken te lezen waarvan de titels of de naam van de auteur beginnen met alle letters van het alfabet. Als Readers hebben we besloten hier onze eigen draai aan te geven. Bij Letter Snake Reading vormt de laatste letter van de titel, de eerste letter van de volgende titel. Ons doel: het maken van een zo lang mogelijke letterslang van boektitels, met boeken die wij graag willen lezen. 

Door: Yvonne

In April las Lieke het boek Night Film van Marisha Pessl. Het artikel kun je hier terug vinden. Voor mei was ik dus op zoek naar een boek dat met de letter M begint en ik trok hiervoor Molly and the Cat Café van Melissa Daley uit de kast.

'When two-year-old tabby, Molly, loses her beloved owner, her world falls apart. Re-homed with three cat-hating dogs, she decides to take matters into er wn paws and embarks on a gruelling journey to the nearest town. As Molly walk the cobbled streets of Stourton, she begins to lose all hope of finding a home...

Until one day she is welcomed into the warmth by caring cafe owner Debbie. Like Molly, Debbie is also an outsider and, with a daughter to care for, she is desperate to turn around the struggling cafe.

But a local battleaxe is on the warpath and she is determined to keep out newcomers, especially four-legged ones. It looks as if Debbie will have to choose between the cafe and Molly. Yet maybe the solution to their probems may not be as far away as they think. Will Debbie and Molly be able to turn their fortunes around to launch the Cotswolds' first Cat Cafe?'

Verwachtingen:

Eigenlijk had ik niet zozeer verwachtingen. Ik had het boek weleens voorbij zien komen op internet, maar de frisse kleurtjes en de harige pluizenbol op de cover zorgden ervoor dat de aantrekkingskracht tussen het boek en mij als sneeuw voor de zon verdween. Het is ontzettend schattig en lief, en hierdoor dacht ik dat Molly and the Cat Café een fluffy feelgoodboek zou zijn zonder veel diepgang. Heerlijk hoor, maar niet voor mij. Om wakker te blijven heb ik wat actie nodig en vaak mist dit in feelgoodboeken. De aanbeveling van een vriendin zorgde er echter voor dat ik toch nieuwsgierig werd naar het verhaal van Molly en ik besloot de achterflap te lezen toen ik het boek in de boekhandel tegenkwam. Ik merkte dat de letters mij een ander verhaal vertelden dan dat zich in mijn hoofd had genesteld en het boek belandde in mijn kast... 

Het boek

De opbouw van het verhaal is prima, maar helaas nergens vernieuwend. Empathie wordt opgewekt door al vroeg in het boek een flinke dosis drama toe te voegen. Molly heeft als tweejarige een heerlijk leven bij haar baasje Margery, maar wanneer de vrouw naar een verzorgingstehuis moet, wordt Molly naar een ander adres gebracht. Haar nieuwe eigenaar heeft niet veel met katten en het lijkt hem weinig te interesseren dat zijn honden Molly terroriseren. Deze inleiding treft doel. We krijgen medelijden met de poes en hopen dat het goed voor haar zal uitpakken. Als je vaker feelgoodboeken leest, zal het je dan ook niet verbazen dat Molly het heft in eigen pootjes neemt. Ze verlaat haar nieuwe huis en krijgt als zwerfkat behoorlijk wat te verduren.

Het vertelperspectief is iets wat al vroeg in het boek opvalt. De auteur heeft namelijk voor een andere invalshoek gekozen en laat ons Molly's fictieve wereld zien vanuit haar ogen. Dit is best bijzonder, want hoe vaak lezen we vanuit het perspectief van een kat? Toch weten de avonturen van Molly niet te verdoezelen dat de andere personages op de achtergrond blijven. Molly is een leuk beest en je gunt haar een goed leven. Ze tovert met regelmaat een lach op je gezicht en soms zijn de situaties ontzettend herkenbaar voor katteneigenaars. Toch is het jammer dat andere verhaallijnen niet beter uitgewerkt zijn. Molly komt uiteindelijk in een steegje terecht waar de alleenstaande Debbie met haar dochter een café heeft. Deze verhaallijn is ontzettend interessant, maar meer dan oppervlakkige informatie krijgen we niet.

Inspiratie

Molly's verhaal is verzonnen, maar kattencafés bestaan echt. In 1998 werd in Taiwan het eerste kattencafé geopend. Een Japanse toerist nam het idee mee naar huis en door veel media-aandacht werd het langzaam maar zeker een wereldwijd fenomeen. In de Japanse cultuur hebben katten beschermende krachten en symboliseren ze goed geluk. Veel Japanners zijn dus gek op deze beestjes. Huisdieren zijn in het land helaas in veel huurregelementen niet toegestaan en het is dan ook niet gek dat de kattenliefhebbers uitwijken naar cafés met knuffeldiertjes. Alleen in Japan zijn er ondertussen al meer dan 150 kattencafés te bezoeken. Melissa Daley kwam in 2014 in aanraking met een café vol harige troetelbeertjes en het idee voor een roman was geboren. Haar eigen poes, Nancy, heeft ook een rol in het boek gekregen.

Oordeel

Molly and the Cat Café is een leuk boek om te lezen en kattenliefhebbers zullen het een warm hart toedragen. Het vertelperspectief is een leuke vondst, maar toch zorgt het standaard verloop ervoor dat het zich nergens weet te onderscheiden. Het missen van diepgang in overige personages is een gemiste kans en zorgt ervoor dat het boek geen vaste plaats in mijn boekenkast heeft gekregen. Van mij krijgt Molly and the Cat Café  drie sterren.  

Voor juni zijn we op zoek naar een boek dat begint met de letter E. Heb jij een idee welk boek Inge hiervoor zal uitkiezen?