"Ria, ik heb een beetje medelijden met je wat betreft de genomeerden van de NS Publieksprijs", appt een vriendin mij, "of je moet dol zijn op sportboeken???"

Op dat moment loop ik met (om en nabij) 274 andere kernjuryleden in kolonne achter muziek aan naar onze speciale trein, waar wij te horen zullen krijgen welke boeken zijn genomineerd. De rest van Nederland kan het al zien bij De Wereld Draait door. 

Om kwart voor zes werden wij met een hapje en een drankje ontvangen op Utrecht Centraal, in een gelegenheid ver boven de perrons. Terwijl we zaten te eten en kletsen, keken we uit op gehaast publiek beneden ons, en een groot beeldscherm, waar even de genomineerde boeken óók al overheen flitsten. Na een inleidend praatje van Jaap Jongbloed, de PR dame van de NS en de leesambassadeur van vorig jaar, legden we als hele groep onze 'eed' af. Braaf staken we onze rechterhand op en zeiden Jaap na, die er hier en daar gelukkig wel een lolletje van maakte.

Eenmaal in de trein, zien we de tassen met boeken onder onze banken, maar gehoorzaam wachten we tot we het sein 'pak jullie boeken' horen. Ondertussen hebben enkelen via de publieksprijs app al vernomen, welke boeken genomineerd zijn. De omroeper van de trein probeert ons toch nog te laten raden en omschrijft de boeken. Ja, het is snel duidelijk.

Na dit eerste rommelige begin, komen om de beurt de schrijvers langs om een stukje voor te lezen en vragen te beantwoorden. Signeren mag beslist niet, maar daar doet Saskia Noort niet zo moeilijk over, gelukkig.

"Ik ben de Anita Witzier van de NS Publieksprijs", vertelt ze ondertussen. Al meerdere keren genomineerd, nooit gewonnen. Dit keer zit ze als enige met een fictieboek klem tussen drie sportboeken en twee portretten, zo stelt ze. Het zint haar niets. We moeten meer fictie lezen, is haar boodschap. Ze preekt voor eigen parochie wat mij betreft, dat lees ik immers voornamelijk. 

"Als je hem ziet voetballen, zie je hoe voetballen bedoelt is" Omdat Johan Cruijff om begrijpelijke reden niet aanwezig kan zijn, neemt Viggo Waas deze taak op zich. Hij lees voor uit zijn boek (vól met ezelsoren) en vertelt over wat hij weet van deze God onder de voetballers. Johan Cruijff de voetballer en de man. De vader en de bekende figuur. Viggo vertelt wat we kunnen verwachten. Hij maakt het boek aantrekkelijk.

Niet alleen schrijver Thijs Zonneveld is aanwezig, ookThomas Dekker zijn onderwerp, loopt mee. Thomas zelf leest voor uit het boek en beantwoord vragen. Helaas zit hij net in een andere coupé en praten ze niet aldoor in de microfoon. Mijn coupegenoten en ik krijgen niet alles mee. Terwijl hij naar de volgende groep moet, signeren Thijs en Thomas toch nog een paar boeken. Foei. De brutalen, die durfden vragen, zijn uiteraard blij.

"Waarom wéér Gijp" is een vraag, die ik niet alleen aan Michel van Egmond wil stellen. Michel leest ook een stuk van het boek voor en praat luid en duidelijk. Hij zit ook in onze coupé, dat helpt wel denk ik. Na het schrijven van zijn vorige boek over Gijp, bleven ze vrienden. Na bepaalde gebeurtenissen in het leven van de oud-voetballer, zag hij een nieuw verhaal, dat hij graag wilde vertellen, is het antwoord. Oké, zelfs dit boek begint interessant te klinken. Hij signeert mijn boek ook nog, waar ik blij mee ben.

Geert Mak vertelt vol enthousiasme over zijn tijd met de familie Six, de geschiedenis en waarom hij ze zo interessant vindt en vond. "Er is veel bewaard gebleven van de eerst Jan", zegt hij blij. De man maakte veel aantekeningen en schreef zelfs schuine moppen op, waar Trump nog rode oortjes van zou krijgen. Mak is zo enthousiast, dat hij na het sein "schrijvers, door naar de volgende groep" nog rustig even doorpraat. Inmiddels zitten we als een kleinere groep bij elkaar in de eersteklas coupé, want in Arnhem verlieten veel mensen onze leestrein. We vinden het niet erg, maar uiteindelijk gaat hij toch.

"Wanneer dit boek erbij zit, begin ik er als eerst aan, dan ben ik er maar af", zeg ik tegen mijn dochter over Judas, het boek dat mij het minste aanspreekt van alle genomineerden. Het dikste boek ook nog. En niemand die me vol vuur inside informatie kan geven, waardoor ik denk ´Oké, laat ik het maar proberen'. Op de terugweg, we halen net onze trein naar het Noorden, begin ik inderdaad te lezen. Als mitrailleurvuur worden een hoop feiten over me uitgestrooid. Het hakt op me in. Vermoeid leg ik na Meppel het boek weg, al 106 bladzijdes ver in het 570-pagina's tellende boek. Hoewel het dus snel leest, kan het me nog steeds niet bekoren. Feiten, een hoop ellende, angst en agressie. Het gaat maar door.

Op het station in Groningen duik ik dankbaar in een taxi. Ik heb heel veel gereisd vandaag, maar het kostte niets. Zelfs de bus naar het station was gratis. Daarom kan deze luxe er wel vanaf. Na een kort rondje met de hond, die me duidelijk gemist heeft, neem ik thuis gelijk plaats achter de computer, om de indrukken zo snel mogelijk van me af te schrijven en jullie deelgenoot te maken van deze ervaring.

Willen jullie op een boek stemmen voor de NS Publieksprijs? Gebruik dan deze link Wanneer het meest via mij gestemd wordt, kan ik leesambassadeur van 2017 worden. De prijs is een jaar lang elke maand een boekenbon van € 25,00 en ja.. dat wil ik natuurlijk wel. Wie (hier op Hebban) wil dat nou niet?