Joona Linna is niet alleen een ster op papier, maar sinds 2012 kunnen we hem ook in de film The Hypnotist bewonderen. De Zweedse film is geregisseerd door Lasse Hallström en is gebaseerd op het eerste boek uit de serie, Hypnose. Evy bekeek de film en vertelt ons of het de moeite waard is om zelf een kijkje te nemen. 

Lasse Hallström 
Waar kennen we deze Zweedse regisseur nu ook alweer van? Hij startte zijn carrière als regisseur al in 1975, maar zijn eerste grote succes liet op zich wachten tot 1993 met What's eating Gilbert Grape?. In de jaren daarna regisseerde hij heel wat bekende films, zoals Chocolat, The Cider House Rules en Casanova. The Hypnotist is niet zijn eerste boekverfilming. Chocolat is gebaseerd op het gelijknamige boek van Joanne Harris en Dear John is een verfilming van het gelijknamige boek van Nicolas Sparks. Hallström heeft voor zijn films verschillende nominaties en prijzen in de wacht gesleept en is ook heel goed in staat om de acteurs volledig tot hun recht te laten komen. Dat blijkt uit de lijst van bekroonde rollen uit de door hem geregisseerde films.

De hoofdrollen 
Als je een film gaat kijken, is een van de belangrijkste zaken of de juiste acteurs in de juiste rollen geplaatst zijn. Alles moet kloppen. Nu is dat nóg belangrijker als je naar een verfilming van een boek kijkt dat je al hebt gelezen. Je hebt je al een beeld gevormd bij het personage tijdens het lezen en dan is het toch fijn als dat niet te veel in botsing komt met het beeld dat je nu voorgeschoteld krijgt in de film. Joona Linna wordt gespeeld door Tobias Zilliacus. Een leuk detail: hij is een Zweeds-sprekende Fin. Hij past prima bij het beeld dat Kepler van Joona schetst in de boeken. Die ogen lijken op sommige momenten echt van staal en het is niet dat hij onaardig is, maar hij is wel heel gereserveerd en koel. Dit is een typische karaktereigenschap van Joona en het lijkt erop dat Zilliacus dit niet echt hoeft te 'spelen', maar het van nature al over zich heeft hangen. Erik Maria Bark had ik me tijdens het lezen heel anders voorgesteld. Hij komt in de film over als een wrak en, ook al past het heel goed in het verhaal, dat werd toch meer belicht dan dat ik me uit het boek herinnerde. Het personage dat echt ontbrak in de film en waar ik enorm veel droefheid over voel dat ze het witte doek niet heeft gehaald, is Anja Larsson. In het boek vond ik de interactie tussen haar en Joona zo leuk en dat mis ik in de film wel.

Sfeerrijk 
The Hypnotist heeft een typische sfeer. Het openingsshot met het besneeuwde landschap waar een ondergaande zon over hangt, geeft al direct een gevoel van eenzaamheid weer. Echt onheilspellend zou ik het niet noemen, maar het is wel bevreemdend en het zet de toon. Onbewust neem je dat gevoel toch mee de film in. Ook het shot waarbij Erik na de hypnose van Josef wegloopt en de lege kruk naast het bed in een vogelperspectief worden bekeken, is erg indringend. Sommige delen van de film hebben erg weinig tekst en lijken een soort 'traagheid' over zich te hebben. Dat is eigenlijk hetzelfde gevoel dat je als lezer ook hebt in het boek. 

Het verhaal 
De grote lijnen zijn hetzelfde als in het boek, maar natuurlijk zijn er andere accenten gelegd en scènes weggelaten. Toch is het grootste verschil de focus die er in de film ligt op de relatie tussen Erik en zijn vrouw Simone. De problemen in hun huwelijk overheersen een groot deel van de film, waar dat in het boek toch minder het geval was. Door de hele film voel je de opbouw naar een climax. Soms steekt ineens tussendoor de spanning ook de kop op en dat staat dan in schril contrast met de wat tragere momenten. Op die manier wordt de kijker wel scherp gehouden.

Conclusie: Ook al was het nog niet zo lang geleden dat ik Hypnose las, toch heb ik erg genoten van deze film. Een mix van spanning, mooie camerashots en veel non-verbale communicatie zorgt voor een thriller die erg origineel aanvoelt. 

Veel kijkplezier,
Evy