De ene dag waren we volop bezig met de 'Tien om naar uit te zien' van april, en de dag erop, zo leek het wel, was het alweer dringend tijd voor het artikel van mei. In april verschenen veel boeken, in mei is het ietsje minder, maar nog steeds ruim voldoende om een keuze te kunnen maken. We zijn alweer benieuwd waar jullie hart naar uitgaat.

- Patrick Alderweireldt: Doorstart down under (romantiek)

- Claude van de Berge: Heelal en stem (poëzie)

- Lara Taveirne & Marieke De Maré: Het glinstert (literatuur)

- Lieven Stoefs: De zomer toen (literatuur)

- Jo Komkommer: De terugkeer van de charlatan (literatuur)

- Bavo Dhooge: Spits (literatuur)

- Guy Prieels: Barre zomers (literatuur)

- Ines Nijs: Alors on danse. Een Werchterthriller (spanning)

- Jos Pierreux: Het jaar van de kogelvis (spanning)

- Johan Op De Beeck: De aanslag op Napoleon (spanning)

De keuze van Marvin:

Op het moment dat ik mijn keuze voorbereid, hebben nog niet alle boeken op Hebban een beschrijvende tekst of een coverafbeelding. Gelukkig vonden we die dingen elders wel al terug. Mei leek me wel een geschikte maand om nog een keer wat literatuur te lezen en daarom bekeek ik die titels eerst. Zowel Spits van Bavo Dhooge als Barre zomers van Guy Prieels spreken me niet 100% aan. Waarom ik net deze auteurs noem? Wel, ik heb van beide auteurs met plezier al meerdere boeken gelezen, en daarom vielen ze me als eersten op. Maar zowel voetbal als WO II zijn onderwerpen waar ik niet in ben geïnteresseerd. Het eerste omdat ... nu ja, voetbal me niet interesseert, en het tweede als gevolg van een overdaad aan boeken over die oorlog. De andere boeken binnen dit genre doen me al helemaal niets, met uitzondering van De zomer toen van Lieven Stoefs. Dat zou wel eens een mooi boek kunnen zijn. Jammer dat de korte beschrijving toch alweer een verwijzing naar voetbal bevat, haha.

Minder spannende boeken dan literatuur dit keer, het is geregeld anders. Het jaar van de kogelvis van Jos Pierreux klinkt wel veelbelovend. Hoewel niet op Hebban als dusdanig aangeduid, is dit het 21ste deel van een serie. Hiervan las ik er tot nu toe al ... nul. Dat is de reden waarom het boek afvalt. Ik weet ondertussen van mezelf dat ik series op volgorde wil lezen. Met een 21ste deel wil ik dan ook niet beginnen. De aanslag op Napoleon van Johan Op de Beeck is een historische thriller en dat vind ik een heel boeiend genre. Ik heb drie van Op de Beecks non-fictieboeken over Napoleon gelezen en daarna had ik wel genoeg gelezen over de man naar wie een complex vernoemd is. Van Op de Beecks fictie heb ik nog niets gelezen, maar ik weet niet of deze nieuwe – want alweer Napoleon – het ideale onderwerp is om daarmee te beginnen. Toch maar (nog) niet, denk ik. Rest nog Alors on danse van Ines Nijs. Deed me meteen aan Stoute kleine piranha van Bjorn Van den Eynde denken. Dat komt natuurlijk omdat de titel ook dit keer verwijst naar een lied. Ik heb niks met Stromae, totaal mijn soort muziek niet. Maar een moord op de wei van Werchter lijkt me wel een boeiend startpunt. Alleen, het is het tweede deel van een serie waarvan ik het eerste deel nog niet gelezen heb en daarom valt het af. Dju toch! (Het goede nieuw is dan weer dat ik het eerste deel sinds kort in bezit heb.)

Na wikken en wegen en nog wat wegen en wikken, besluit ik dat die ene korte voetbalvergelijking in De zomer toen te vergeven is. Dit wordt mijn keuze van de maand.

De keuze van Joke:

Naar (goede?) gewoonte richt ik me eerder op literatuur dan op thrillers. Toch valt De aanslag op Napoleon van Johan Op de Beeck op. Ik hou wel van historisch en als ik Marvin mag geloven schrijft deze auteur niet slecht. Wat ook in het oog springt, is het aantal bladzijden bij beide genres. De literatuurboeken die me aanspreken lijken niet echt waar voor m'n geld te beloven. 

Daar staat tegenover dat de korte inhoud van enkele van deze kleinoden veelbelovend klinkt. Bavo Dhooge is dan weer een verwachtingen wekkende naam. Zijn Schreeuw van de sax heb ik ontzettend graag gelezen. Anderzijds beviel Sand Bag minder. Vermits ik, toen de jongens klein waren, heel wat uren langs de grasmat heb gesleten, zou het weleens kunnen dat Spits in elk geval een herkenbaar verhaal is. 

De korte inhoud van De zomer toen van Lieven Stoefs en van Het glinstert van Marieke De Maré en Lara Taveirne spreken me meer aan. Marieke De Maré won vorige week nog de Confituur Boekhandelsprijs met Ik ga naar de schapen en ze trok net als Taveirne al eerder mijn aandacht. Omdat het in deze al korte novelle om verschillende verhalen gaat en ik geen fan ben van kortverhalen zal ik wellicht eerst hun eerdere schrijfsels lezen. De keuze valt daarom ondanks het teleurstellende aantal bladzijden op De zomer toen.

Met zinnelijke taal en wetenschappelijke precisie schetst Lieven Stoefs een wereld van vrienden en broers, vaders en zonen.

Casa Olbrechts is een mannenbastion dus in dit verhaal voel ik me vast thuis.

Soms beeld ik me in dat ik ter sprake kom. Pijnloos voor hen, als een oud jaartal, een onopvallende rechtsachter van een middenmoter in de jaren negentig. Vriendschappen zijn er en dan niet meer. Nadien komen de vragen, heerst er stilte. Mannen praten niet, zonder woorden breken ze je hart.

Met zinnelijke taal en wetenschappelijke precisie schetst Lieven Stoefs een wereld van vrienden en broers, vaders en zonen. Zijn tweede roman is een verhaal van scheurende vriendschappen en onvoorwaardelijke verbondenheid.

Een vijftal jaar geleden waren we benieuwd naar het budget dat wij jaarlijks aan aankopen van nieuwe boeken besteedden, want daar hadden we geen idee van. Sindsdien noteren we dat en doen we – tot nu toe met succes – ons best om het zelfs met de flink gestegen boekenprijzen constant te houden. Houden jullie dat in de gaten?