Ik hou van lezen. Ik lees met een bereidheid tot overgave die ik bij andere activiteiten zelden ervaar. Als kind had ik nooit genoeg aan het wekelijkse rantsoen boeken uit de bibliotheek. Met de jaren ben ik kieskeuriger geworden. Hoewel ik nog altijd het maximale aantal boeken ontleen, lees ik ze niet per se allemaal. Ik neem ze mee uit voorzorg. Want wat als de bereidheid tot overgave na enkele hoofdstukken struikelt over een kreupele zinsbouw, een schrale woordkeuze of andere onneembare hordes? Stug doorlezen doe ik niet meer. Ik reik naar het volgende boek, naar de nieuwe kans op verwondering, herkenning, spanning of schoonheid. Ik hou ook van schrijven. De uren waarin ik schrijf zijn uren waarin ik pendel tussen voldoening en frustratie, waarin ik op zoek ga naar wat tussen de regels valt. Bovenal zijn het uren die ik absoluut niet anders had willen invullen dan met schrijven. Tenzij met lezen. Want af en toe voelt schrijven als een voortzetting van lezen, intenser en moeizamer, maar ontstaan uit eenzelfde behoefte.