Iets teveel verhaallijnen in verder wel amusante thriller.

Onder het motto “lees eens iets anders” las ik Alors on danse van Ines Nijs. Deel 2 van wat 3 “Werchterthrillers” moeten worden. Deel 3 verschijnt volgend jaar. Ik heb deel 1 (“Born to be wild”) niet gelezen, want thrillers zijn normaal niet mijn genre. Maar ik geloof niet dat dit een gemis was. Er werd voldoende informatie gegeven om te begrijpen dat de boeken het onderzoeksteam (journaliste Lexi Callier en voormalig undercoveragent Karl Johansen) gemeenschappelijk hebben. En dat ze zich afspelen in en om Werchter. Met in dit boek Rock Werchter als achtergrond. Maar dit speelt nauwelijks een rol in het verhaal.

De achterflap vermeldt de zaak waar het om draait: de dood van fruitteler Marc De Beer. Het eerste hoofdstuk vertelt inderdaad over een fatale confrontatie tussen Marc en zijn broer Alex. En zorgt, als je de achterflap hebt gelezen, voor de eerste verwarring bij jou als lezer. Ook de politie wordt op het verkeerde been gezet. En is Marissa De Beer, de echtgenote van Marc, wel zo onschuldig als ze eruit ziet?

Afgewisseld met de ontwikkelingen in deze zaak volg je ook de levens van Lexi en Karl, die zo hun eigen problemen hebben. Lexi met haar blinde dochter Laetitia. En Karl met zijn dochter Anke. En dan is ook de relatie tussen hen beiden een ingewikkelde, iets dat in het vorige boek blijkbaar al is begonnen. En dat, gezien het einde van dit boek, ook in deel 3 nog wel aan de orde zal komen.

Het boek is vlot geschreven, zit vol spanning en steeds nieuwe ontwikkelingen, zodat ik het snel heb uitgelezen. En me er ook wel mee geamuseerd heb. Maar doordat de moordzaak zelf steeds werd onderbroken door het verhaal van Lexi en Karl, werden er naar mijn smaak wat teveel zijpaadjes bewandeld. Toch hadden alle verhaallijnen wel een goed element, verschillende thema’s kwamen daardoor aan bod. Maar er hadden voor mijn gevoel wel drie boeken van kunnen worden gemaakt.

Desondanks is mijn uitstapje naar het thriller-genre best goed bevallen. En ga ik het boek doorgeven aan mijn man, om te lezen.

De titel is trouwens een nummer van Stromae, tijdens wiens optreden de moord is gepleegd. Dit nummer draait om dansen, als vlucht, ontsnapping uit een leven vol stress. Een deel van de tekst staat voorin het boek. Vertaald: “ En je zegt tegen jezelf dat het nu gedaan is, want erger dan dat is alleen de dood. Als je eindelijk denkt dat je eruit bent, als er niets meer is, nou ja, er is nog steeds meer.” En dat past dan wel heel mooi bij het verhaal.