Sfeervolle setting maar een beetje tegenvallend verhaal.

Een winactie op Hebban trok mijn aandacht. Het boek, Ochtendlicht, heeft een prachtige cover, en is het eerste deel van een trilogie (Casa Paradiso). De voor mij onbekende schrijfster, Francesca Scanacapra, heeft zich laten inspireren door haar eigen ervaring op het Italiaanse platteland. Het boek vertelt het verhaal van Grazia, een meisje van 7, aan het begin van de jaren ‘40. Als de oorlog het dorp, waar ze woont, bereikt, wordt de paradijselijke sfeer ruw verstoord. Om haar te beschermen wordt ze, net als andere kinderen, weggestuurd naar een klooster. Als ze acht maanden later weer thuis komt hebben verlies en verdriet het dorp en de mensen onherkenbaar veranderd. In het naoorlogse Italië moet zij de weg naar volwassenheid vinden.

Het leesfragment (dat vertelt hoe de kleine Grazia haar familie moet verlaten om naar het klooster te gaan) was ontroerend, de Italiaanse sfeer veelbelovend en het vooruitzicht dat er nog vervolgdelen zouden komen trok mij ook aan. Ik was dan ook blij met het gewonnen exemplaar. Met dank aan Hebban en uitgeverij Mozaïek.

Helaas viel het boek mij een beetje tegen. Dat komt vooral doordat ik er andere verwachtingen van had. Op de achterflap staat: “een ontroerend verhaal over veerkracht, volwassen worden en de helende kracht van vriendschap “. Grazia, de hoofdpersoon, is aan het begin van het boek 7 (op de achterflap staat trouwens 6, beetje slordig) en aan het eind van het boek 13! Dat noem ik niet volwassen worden. En waarschijnlijk daardoor (het boek wordt helemaal verteld vanuit Grazia) is de schrijfstijl erg eenvoudig, ik zou het zelfs kinderlijk willen noemen. Vaak noteer ik mooie zinnen uit boeken. Die heb ik hier niet echt gevonden. Misschien wordt dit beter in de volgende delen, die al wel zijn uitgegeven maar nog niet in het Nederlands vertaald.

Positieve punten zijn de sfeervolle en goed weergegeven omgeving en omstandigheden. Het Italiaanse familieleven, de verschrikkingen van de oorlog en de wederopbouw en nieuwe ontwikkelingen daarna zijn beeldend en goed beschreven. Er is ontroering in bepaalde passages, een vleugje humor (zoals bij het totaal mislukte festival om geld in te zamelen voor de kerk) en zelfs een bepaalde mate van spanning, door een paar geheimen, die in de familie verborgen zijn. Maar dat wordt voor mij dan weer net niet voldoende uitgewerkt. De nadruk ligt duidelijk op de beschrijving van het leven in een Italiaans dorpje aan het eind van en net na de oorlog. En minder op personages, karakterontwikkeling en verrassende wendingen.

Als je houdt van een rustig kabbelende historische familieroman, zul je dit boek zeker kunnen waarderen. Maar ik had iets meer inhoud verwacht.