Lezersrecensie
Knap opgebouwd boek over hoe een naamkeuze levens kan beïnvloeden.
De namen is de debuutroman van Florence Knapp.
In de proloog van het boek gaat Cora met haar dochter Maia (haar naam betekent “moeder”) van 9 en haar pasgeboren zoontje op pad om geboorteaangifte te doen. En dus zijn naam vast te leggen. Tot op het laatste moment twijfelt ze over de naam. Wordt het Gordon, naar de vader, haar tirannieke man, omdat hij dat wil en het traditie in diens familie is? Zelf zou Cora haar zoon liever Julian noemen, een naam die “hemelvader” betekent. Zodat hij niet opgezadeld wordt met de erfenis van het dragen van de naam van zijn vader en hij dus zichzelf kan worden. Of wordt het Bear, de naam die Maia voorstelt, omdat het zacht en lief, maar tegelijk ook dapper en sterk klinkt.
Dan maakt het boek steeds sprongen van 7 jaar in de tijd, waarbij je telkens drie hoofdstukken leest, met als titel steeds “Bear”, “Julian” en “Gordon”. En lees je het verhaal zoals het verder zou gaan als de baby die naam zou hebben gekregen. Heel knap en origineel van opzet, hoewel het ook een beetje verwarrend is. Want in elk van de drie verhalen gebeuren deels andere dingen, terwijl er ook overeenkomsten zijn, in personages en gebeurtenissen. Ik heb dan ook regelmatig terug gebladerd, wat er ook al weer in het vorige hoofdstuk bij een bepaalde naamkeuze was gebeurd.
Het boek laat je nadenken over de vraag of de naam die je hebt invloed heeft op je leven. Of eigenlijk meer: op hoe andere mensen op jou reageren. En wat daar dan de gevolgen van zijn.
In dit boek is het vooral de reactie van (vader) Gordon op de naamkeuze, die het leven van het hele gezin bepaalt. Heftige thematiek komt daarbij aan bod, want hij is niet bepaald een fijn personage! Achterin staat een lijst met de betekenis van alle namen, die in het boek voorkomen; erg leuk!
Mooi ook, dat werkelijke gebeurtenissen in het verhaal zijn verwerkt. Zoals de Corona-pandemie en de aanslagen in Parijs in 2015.
De epiloog is dan weer geschreven vanuit vader Gordon. En die heeft bij mij wel voor wat vragen gezorgd, onafgewerkte lijntjes. Vooral omdat er op het eind nóg een alternatieve naam wordt geopperd. Misschien komt er dus nog ooit een vervolg!?
Ik ben wel onder de indruk van dit boek!
In de proloog van het boek gaat Cora met haar dochter Maia (haar naam betekent “moeder”) van 9 en haar pasgeboren zoontje op pad om geboorteaangifte te doen. En dus zijn naam vast te leggen. Tot op het laatste moment twijfelt ze over de naam. Wordt het Gordon, naar de vader, haar tirannieke man, omdat hij dat wil en het traditie in diens familie is? Zelf zou Cora haar zoon liever Julian noemen, een naam die “hemelvader” betekent. Zodat hij niet opgezadeld wordt met de erfenis van het dragen van de naam van zijn vader en hij dus zichzelf kan worden. Of wordt het Bear, de naam die Maia voorstelt, omdat het zacht en lief, maar tegelijk ook dapper en sterk klinkt.
Dan maakt het boek steeds sprongen van 7 jaar in de tijd, waarbij je telkens drie hoofdstukken leest, met als titel steeds “Bear”, “Julian” en “Gordon”. En lees je het verhaal zoals het verder zou gaan als de baby die naam zou hebben gekregen. Heel knap en origineel van opzet, hoewel het ook een beetje verwarrend is. Want in elk van de drie verhalen gebeuren deels andere dingen, terwijl er ook overeenkomsten zijn, in personages en gebeurtenissen. Ik heb dan ook regelmatig terug gebladerd, wat er ook al weer in het vorige hoofdstuk bij een bepaalde naamkeuze was gebeurd.
Het boek laat je nadenken over de vraag of de naam die je hebt invloed heeft op je leven. Of eigenlijk meer: op hoe andere mensen op jou reageren. En wat daar dan de gevolgen van zijn.
In dit boek is het vooral de reactie van (vader) Gordon op de naamkeuze, die het leven van het hele gezin bepaalt. Heftige thematiek komt daarbij aan bod, want hij is niet bepaald een fijn personage! Achterin staat een lijst met de betekenis van alle namen, die in het boek voorkomen; erg leuk!
Mooi ook, dat werkelijke gebeurtenissen in het verhaal zijn verwerkt. Zoals de Corona-pandemie en de aanslagen in Parijs in 2015.
De epiloog is dan weer geschreven vanuit vader Gordon. En die heeft bij mij wel voor wat vragen gezorgd, onafgewerkte lijntjes. Vooral omdat er op het eind nóg een alternatieve naam wordt geopperd. Misschien komt er dus nog ooit een vervolg!?
Ik ben wel onder de indruk van dit boek!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van CarineHeijmans
Gesponsord
In 1938 vluchten de Freuds van Wenen naar Londen, waar Anna Freud weeshuizen opricht en op zoek gaat naar erkenning en hechte vriendschappen.
De jonge, verloren Ambre komt na een mislukte zelfmoordpoging in een hotel in de bergen terecht, waar ze zichzelf en het leven opnieuw leert te ontdekken.
