Vrouwenemancipatie en het ontstaan van een bijzonder woordenboek.

Wat een bijzonder verhaal! Of eigenlijk zijn het er twee.
Het eerste vertelt het ontstaan van de allereerste Oxford English Dictionary. Hoe, eind 19e, begin 20e eeuw, een team toegewijde mannen woorden verzamelt, die daarin opgenomen moeten worden. Die krijgen ze, samen met voorbeeldzinnen waarin ze worden gebruikt, toegestuurd door mensen uit heel het land. Vervolgens worden ze gesorteerd, beoordeeld en krijgen uiteindelijk een plek in het woordenboek.

Het tweede verhaal is dat van Esme, wiens vader meewerkt aan dit project. Esme is van kleins af aan in het scriptorium (de schuur waarin dit allemaal gebeurt) te vinden. Ze ontdekt gaandeweg, dat het wel heel erg een mannenwereld is. En ook nog één van een bepaalde, hogere bevolkingslaag. En dat er dus heel wat woorden zijn, die nooit in dat boek terecht komen. Haar vriendin Lizzie, dienstmeisje, is daarbij een grote inspiratiebron. Esme besluit dat soort woorden te gaan verzamelen, in een oude houten koffer en ze een plek te geven in haar eigen boek van vergeten woorden.

Prachtig uitgewerkt! Met, zoals uit de aantekeningen van de schrijfster achterin het boek blijkt, heel veel echte historische elementen. Het geeft een heel goed beeld van die tijdsperiode en vooral de verschillen tussen de klassen en de rol van vrouwen. Ook de opkomst van het feminisme wordt verteld, het gevecht voor kiesrecht bijv. De eerste Wereldoorlog met zijn verschrikkingen komt aan bod. Ongewenste zwangerschappen, rouw, verlies. En toch is het geen zwaarmoedig boek. De ontwikkeling van de hoofdpersoon, Esme, van klein meisje tot vrouw in deze tijd is beschreven met warmte, humor, liefde. Maar ook bijv. Lizzie of de tante van Esme sluit je in je hart. Er zit echt alles in. En dan die prachtige omslag…
Ik ben onder de indruk!