Een moord, een melodie en een wirwar van emoties

Als 54-jarige leesfanaat en doorgewinterde boekenverslinder ben ik altijd op zoek naar verhalen die me raken, verrassen of aan het denken zetten. Alors on danse van Ines Nijs wist me op meerdere vlakken te boeien — al was dat soms op een andere manier dan ik verwachtte.

De setting is origineel: een moord tijdens een optreden van Stromae op Werchter Boutique. Als muziekliefhebber trok dat meteen mijn aandacht. De dader en het moordwapen zijn al snel duidelijk, dus geen klassieke whodunnit. Toch weet het boek spanning op te bouwen, niet zozeer via de plotwendingen, maar door de psychologie van de personages. Vooral de familieverhoudingen en trauma’s tussen de broers Marc en Alex, en Marc’s vrouw Marissa, zijn knap uitgewerkt.

De worstelingen van journalist Lexi en politieman Karl maken het verhaal menselijk. Hun persoonlijke issues — van Lexi’s blinde dochter tot Karl’s moeizame band met zijn eigen kind — geven het geheel een diepere laag. Ja, het verhaal dwaalt soms af, maar dat stoorde me nauwelijks, omdat het zo gelaagd is geschreven.

Wat jammer is, is dat de festivalvibe van Werchter niet écht tot leven komt. De muziek is eerder een symbolische onderstroom dan een tastbare setting. Maar dat maakt het boek niet minder boeiend. De thematiek van ontsnappen, schuld en verbondenheid komt juist daardoor des te sterker naar voren.

Voor wie houdt van thrillers met psychologische diepgang en een vleugje melancholie, is Alors on danse absoluut een aanrader. Ik kijk uit naar deel drie!