Dansen op de rand van de afgrond

Met Alors on danse levert Ines Nijs een waardige opvolger af van haar debuut Born to be wild, waarmee ze in 2024 de Hercule Poirot debuutprijs won. Dit tweede deel in de Werchter-thrillerserie speelt zich af tegen de achtergrond van Rock Werchter. Tijdens een optreden van Stromae, net wanneer hij zijn wereldhit Alors on danse inzet, escaleert een conflict onder de tribune van KluBC.

Dader en moordwapen bekend
De broers Marc en Alex De Beer komen er met elkaar in aanvaring. Marc, fruitteler en vrijwilliger op het festival, vertelt zijn versie van de feiten in de ik-vorm. Zijn broer Alex, jaren geleden uitgeweken naar Zuid-Afrika, overleeft het gevecht niet. De dader is snel bekend, net als het moordwapen — maar het motief blijft mysterieus en zorgt voor een blijvende spanningsboog.

Dansen om te ontsnappen
Het thematische hart van de roman klopt op het ritme van Stromae’s Alors on danse, een nummer dat draait om dansen als vlucht uit een beklemmend bestaan. Nijs verweeft dit escapisme subtiel in haar verhaal. Net als de protagonist in het lied, proberen ook de romanpersonages hun innerlijke chaos te bezweren. Ze blijven doorgaan, functioneren op automatische piloot, maar onderhuids brokkelt alles af. Het onpersoonlijke ‘on’ in de titel symboliseert het universele karakter van deze worsteling: het kan iedereen overkomen.

Symptoom van familiale breuken
De moord blijkt geen geïsoleerd incident, maar een symptoom van diepere familiale breuken. Trauma’s nestelen zich tussen generaties, mensen beschadigen elkaar — uit liefde, onkunde of angst. Nijs’ psychologische diepgang tilt haar tweede boek boven het niveau van een klassieke misdaadroman uit.

Gelaagde personages en intrigerende relaties
Naast het relaas van Marc en Alex verweeft Nijs meerdere verhaallijnen. De complexe relatie tussen Lexi Callier en Karl Johansen krijgt daarbij veel aandacht. Lexi, voormalig streekjournalist en intussen onderzoeksjournalist, en Karl, undercoveragent, werkten in Born to be wild al samen. In dit vervolg groeit hun onderlinge aantrekkingskracht, al blijven de plooien in hun leven diep.

Seksuele geaardheid
Lexi wil in het reine komen met haar seksuele geaardheid. Ook op andere vlakken worstelt ze: haar dochter Laetitia is blind en wordt gepest. Karl, op zijn beurt, herstelt langzaamaan het contact met zijn dochter die stuntvrouw is. Lexi en Karl herkennen iets in elkaar: dezelfde leegte, hetzelfde gemis, dezelfde drang om opnieuw te beginnen ondanks de ballast van het verleden. Hun contact is broos en nooit sentimenteel, maar biedt juist daardoor een geloofwaardige tegenkleur aan de harde thrillerlijn. Beiden zoeken hun plek als ouder én als mogelijke geliefden. Hun zoektocht kruist die naar de waarheid achter de moord op de fruitteler.

Ritmisch, scherp en geloofwaardig
Marc De Beer is de enige verteller in de ik-vorm; de andere perspectieven worden in derde persoon verteld. Die afwisseling zorgt voor ritme en houdt het verteltempo strak. De korte hoofdstukken en geleidelijke onthullingen houden de lezer geboeid, terwijl Nijs haar personages laag voor laag blootlegt. Elk van hen draagt zijn eigen littekens, maar ook zijn geheimen.

Stille woede
Marc is daarbij een bijzonder intrigerende figuur: zijn loyaliteit, schuldgevoel en stille woede maken hem geloofwaardig en menselijk. Zijn zoektocht naar antwoorden over de dood van zijn broer dwingt hem om zijn eigen verleden onder ogen te zien.

Muziek als emotionele soundtrack
Muziek vormt niet alleen de setting, maar ook de emotionele onderlaag van deze thriller. Van Stromae’s Alors on danse en Formidable tot Wuthering Heights van Kate Bush en verwijzingen naar de Foo Fighters — telkens weerspiegelt de muziek de gemoedstoestand van de personages.

Zo denkt Marissa, de vrouw van Marc, aan haar jeugd in Marseille terwijl Formidable op de achtergrond speelt. Haar conclusie: haar jeugd was allesbehalve formidabel. Muziek is hier geen versiering, maar een volwaardig instrument om sfeer en betekenis op te roepen.

Stijl met souplesse
Nijs schrijft met een beheerste, suggestieve stijl. Haar dialogen zijn raak, haar zinnen beeldend. Het festival werkt niet louter als decor, maar als levendige achtergrond die de symboliek versterkt: het collectieve feestgedruis tegenover de individuele verscheurdheid.

Verlies, schaamte, verbondenheid en onvermogen om écht te praten — Nijs biedt ruimte voor reflectie zonder de vaart uit haar verhaal te halen. Ze schakelt moeiteloos tussen personages, lagen en spanningslijnen.

De kracht (en valkuil) van een reeks
Met deze tweede Werchter-thriller bouwt Nijs haar Werchter-reeks op een coherente en boeiende manier uit. Ze ontwijkt de valkuil van herhaling door nieuwe invalshoeken en complexere personages te introduceren, waardoor elk boek een eigen toon krijgt. Alors on danse is een thriller die recht onder de huid danst — precies daar waar het pijn doet.

Nu reikhalzend uitkijken naar het slotdeel van de serie, Psychokiller!

—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com

Leesadvies voor jongeren
Tijdens Stromae’s Alors on danse sterft Alex De Beer in een ruzie. Zijn broer Marc zoekt de waarheid, maar het motief blijft ongrijpbaar. Met muziek als soundtrack ontvouwt zich een spannende thriller over familie, geheimen en ontsnappen aan je verleden. Durf jij mee te dansen?