Een zacht verhaal over verlies en blijven herinneren

In Slaapt hij? brengt Olivier Tallec opnieuw Eekhoorn tot leven, dit keer samen met Pok, een klein figuurtje met een paddenstoelhoofd. Het is herfst. Dat jaargetijde vormt niet alleen de achtergrond, maar ook het gevoel van het verhaal: alles vertraagt, kleuren veranderen, er hangt iets in de lucht. Eekhoorn vertelt het verhaal vanuit zijn eigen perspectief, wat het verhaal meteen dichtbij brengt.

Samen met Pok geniet hij van de veranderende wereld: de kleuren, de bladeren, het licht. Tijdens hun dagelijkse wandeling naar de gele weide – de plek waar Merel altijd zijn mooiste lied zingt – merken ze dat het stil is. Te stil. Merel is nergens te horen. Wat volgt, is een zoektocht die meer laat zien dan alleen ‘niet weten waar iemand is’.

Het moment waarop stilte betekenis krijgt
Wanneer ze Merel vinden, op zijn rug onder de bomen, is er een pagina die echt binnenkomt. Niet door dramatiek, maar door hoe stil en eerlijk Tallec het tekent. Ingetogen, warm en gedragen door herfsttinten die als het ware zachtjes fluisteren dat de natuur doorgaat, ook wanneer iets stopt. De bomen omarmen Merel.

Pok en Eekhoorn proberen hem wakker te krijgen, roepen zelfs de hulp in van muis Günther, die met een beetje kinderlijke logica denkt dat je een vogel gewoon de lucht in moet gooien zodat hij vanzelf weer gaat vliegen.

Maar Merel beweegt niet. En dan zegt Pok het voor het eerst hardop: misschien is Merel dood. Dat moment van verbazing – het kan niet, en toch kan het wel – is precies zoals kinderen het soms ervaren. Dat maakt het zo raak.

Herinneren als manier van verdergaan
Ze bouwen een soort schuilplaats met twijgjes: “Nu hij dood is, moeten we hem beschermen.” Een zin die je even laat stilvallen. Günther leest een gedicht, ze zitten samen een tijdje stil. Het ritme van het verhaal ademt mee met hoe rouw zich aandient: in golfjes, zonder haast.

Vervolgens bedenken ze een plek die ze naar Merel willen vernoemen, zodat ze over hem kunnen blijven praten. Dat idee – dat iemand dichterbij blijft als je over hem blijft vertellen – is treffend. Op de Merelweide horen ze plots een andere vogel zingen. Geen grote symboliek, maar gewoon een klein moment van licht. Immers het leven gaat door.

Illustraties die troosten in hun eenvoud
Tallecs illustraties hebben iets tastbaars. De herfstkleuren zijn warm, niet zwaar. De vallende bladeren zijn overal, maar het voelt nergens somber. Vooral het beeld van de drie die bij Merel staan is prachtig: kleine figuurtjes in een grote wereld, maar in volle aandacht bij elkaar. Later, leunend tegen een boom, zie en voel je precies hoe ze in gedachten bij Merel blijven. Het zijn illustraties die niet uitleggen, maar de ruimte geven aan kinderen om zelf iets te voelen of te vragen.

Een troostrijk verhaal om samen te lezen
Slaapt hij? is een eenvoudig, maar bijzonder invoelbaar verhaal over verlies. Tallec toont hoe kinderen (en volwassenen) kunnen omgaan met de dood: door stil te staan, door te herinneren en door te blijven zien wat mooi was. Toch is het geen zwaar verhaal. Het nodigt uit om samen te praten, misschien wel buiten, waar je zomaar een vogel kunt horen zingen.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com