Mama ligt maar…

Het begint zo eenvoudig, en toch voel je meteen de zwaarte: Mama ligt op de sofa. Ze slaapt niet, ze doet eigenlijk helemaal niets. Sofia wil dat haar moeder met haar speelt, maar het lukt niet. Haar vraag “Hou je niet meer van me, mama?” grijpt je bij de keel. Het verhaal laat op een kindvriendelijke manier zien wat het betekent als een ouder worstelt met burn-out of depressie, zonder dat het zwaar of belerend wordt.

Fantasie en eigen oplossingen
Sofia probeert op haar manier verbinding te maken. Ze trekt aan Mama’s voet: “Het lijkt wel alsof je wortels hebt, Mama, als een boom.” Ze gaat op de grond liggen, kijkt naar barstjes in het plafond en ziet daarin bomen, rivieren en werelden waarin ze kan spelen. Haar fantasie is haar reddingsboei. Ze bouwt een fort op de sofa, sleept vader mee en maakt vliegers, een symbool van lichtheid, om Mama een beetje op te tillen. Niets gebeurt ineens; oplossingen ontstaan langzaam, vanuit het kind zelf.

Samen zoeken naar licht
Het herstel van Mama gebeurt stap voor stap en is subtiel: een glimlach verschijnt, de sofa wordt een plek van samen zijn. Sofia bouwt een fort in huis, een plek van veiligheid. De nadruk ligt op steun, aanwezigheid en kleine gebaren van liefde die kleur en warmte terugbrengen. Sofia ontdekt dat ze haar moeder niet “beter” kan maken, maar dat ze wél verschil kan maken door er te zijn.

Illustraties die voelbaar maken
De illustraties van Evelien Van Landeghem versterken de emotionele reis. In het begin zijn moeder en omgeving gehuld in blauwachtige tinten, een visuele metafoor voor verdriet en mentale zwaarte. Naarmate de verbondenheid groeit, sijpelt er gele en warme kleur door het blauw, een subtiele manier om kinderen te laten voelen hoe steun en liefde verlichting kunnen brengen.

Ontroering
Sofamama raakt omdat het eerlijk is, en ontroert omdat het laat zien dat kleine gebaren een groot verschil kunnen maken. Het verhaal laat zien hoe kinderen hun eigen oplossingen vinden, hoe verbondenheid groeit en hoe verbeelding en spel licht kunnen brengen in sombere tijden. Geen instant feel-good, geen sprookjesoplossing – gewoon eerlijk, zacht en menselijk. Een aanrader, zeker als mentale gezondheid een rol speelt.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com