Een schaduw vol betekenis

Mijn schaduw is blauw van de Australische auteur Scott Stuart is het nieuwste deel in zijn “schaduwserie”, waartoe ook Mijn schaduw is roze en Mijn schaduw is paars behoren. Stuart schrijft verhalen die kinderen laten voelen dat ze geliefd en geaccepteerd zijn precies zoals ze zijn. In dit deel staat het doorbreken van genderstereotypen centraal, en nodigt het jonge lezers uit hun talenten te volgen, ongeacht wat de omgeving verwacht

Een persoonlijk verhaal
De serie is niet alleen maatschappelijk relevant, maar ook persoonlijk: Mijn schaduw is blauw is opgedragen aan Colin, met de woorden: “We houden van je. Precies zoals je bent.” In een wereld waar kinderen vaak binnen strikte kaders moeten passen, durft hij het gesprek over “anders zijn” aan te snijden. Edward van de Vendel heeft het boek met veel gevoel vertaald, waardoor de emotionele lading ook in het Nederlands goed overkomt.

Blauw is wie je bent
Het verhaal volgt een kind met een blauwe schaduw. Terwijl de vrienden met hun veelkleurige schaduwen hun eigen talenten ontdekken, blinkt de hoofdpersoon uit in hardlopen. Het meisje voelt zich thuis bij haar blauwe schaduw, ondanks de verwachtingen: meisjes horen roze te dragen en te zingen, jongens horen te rennen en te sporten. Wanneer de meester tijdens de sportdag een harde grens trekt – meisjes achteraan, jongens eerst – wordt haar plezier in hardlopen plotseling geblokkeerd. “Al min vrienden zwijgen. Niemand durft iets te zeggen. Ik moet dus wel weglopen, hoe belachelijk dat ook is.” Het boek legt hiermee pijnlijk bloot hoe hardnekkig stereotypen nog kunnen zijn: jongens zijn sportief, meisjes creatief. Misschien ligt het er een beetje te dik bovenop, want tegenwoordig lijkt dat sterotype toch wel wat gekanteld.

Solidariteit overwint
Het keerpunt is krachtig en hoopvol: de jongens weigeren te starten zonder de meisjes. “We gaan pas rennen als iedereen er is!” roept een jongen en dat signaal wordt opgepikt. Samen rennen ze, want een overwinning in een oneerlijke wedstrijd voelt niet als een overwinning. Dit moment legt de kern van het boek bloot: solidariteit doorbreekt ongelijkheid. Het laat kinderen zien dat verandering niet alleen van individuen komt, maar van een gemeenschap die weigert onrecht te accepteren.


Kleuren die spreken
Stuart illustreert het verhaal zelf. De kleuren van de schaduwen worden consequent gebruikt om talenten, interesses en emoties zichtbaar te maken. Collectieve actie en samenwerking krijgt lichte kleuren, brengt energie. De combinatie van eenvoudige tekst en krachtige beeldtaal maakt het verhaal voor kinderen van zes jaar en ouder bijzonder toegankelijk.

Jezelf zijn in een complexe wereld
Hoewel sommige conflicten in het verhaal traditioneel aandoen – meisjes worden beperkt in sport – opent het boek ruimte voor een gesprek over moderne genderrollen en inclusiviteit. Het laat zien dat ieder kind uniek is, dat talenten divers zijn en dat het oké is om je eigen weg te gaan. Je hoeft niet in een hokje te passen, je bent waardevol zoals je bent, en samen sta je sterker tegen uitsluiting en onrecht.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com